Κώστας Ξυκομηνός:

Φέτος στο «Ναυάγιο» του Mega ο ηθοποιός υποδύεται τον Δημήτρη Γιαννακάκη, έναν
σκληρό και άτεγκτο επιχειρηματία που αγαπά πολύ την οικογένειά του, όμως είναι κακός ακροατής απέναντι τους. Τι λέει όμως ο Κώστας Ξυκομηνός για την τηλεόραση και το καλλιτεχνικό γίγνεσθαι;

Το σενάριο της σειράς βασίζεται σε βιβλίο. Τα τελευταία χρόνια η μεταφορά βιβλίων έγινε ξανά τάση. Οι σεναριογράφοι σήμερα δεν έχουν έμπνευση για πρωτότυπα σενάρια;

«Πολλές επιτυχημένες σειρές εδώ και πολλά χρόνια έχουν βασιστεί σε μυθιστορήματα. Έχουμε πολύ πλούσια λογοτεχνία και αυτό εμπνέει πολλούς σεναριογράφους να αντλήσουν από εκεί τη θεματολογία tous για τη μικρή οθόνη. Πιστεύω ότι αυτό αναβάθμισε την ποιότητα της μυθοπλασίας και το κοινό ανταποκρίθηκε στην αφήγηση μιας καλογραμμένης ιστορίας με κοινωνικές και ψυχολογικές προεκτάσεις. Επίσης έφερε σε επαφή ένα κοινό με τη λογοτεχνία της πατρίδας του και παρακίνησε έστω και κάποιους να ανοίξουν ένα βιβλίο, εκτός από την τηλεόραση. Οσο για τα λεγόμενα επιτυχημένα πρωτότυπα τηλεοπτικά σενάρια, μπορείς να διακρίνει επιρροές και αντιγραφές από θεατρικά έργα, κινηματογραφικά σενάρια, αληθινές ιστορίες, διηγήματα και μυθιστορήματα. Στην τέχνη δεν υπάρχει παρθενογένεση. Όλα έχουν ειπωθεί και ο τρόπος μόνο διαφέρει».

To politically correct περιορίζει την έκφραση των καλλιτεχνών δημιουργών;

«Βασική αρχή στην ιστορία της τέχνης είναι να βλέπουμε τα έργα στο κοινωνικό και καλλιτεχνικό πλαίσιο που γεννήθηκαν και όχι να λογοκρίνονται και να αλλάζουν περιεχόμενο σύμφωνα με τις καταβολές του παρόντος πολιτικά ορθού λόγου. Αυτό είναι ένα ζήτημα πολύ σύνθετο και ιδιαίτερα φορτισμένο σε θέματα που σχετίζονται άμεσα με τον πυρήνα της ελευθερίας και της δημοκρατίας και για αυτό πυροδοτεί έντονες αντιδράσεις. Ο κόσμος της τέχνης είναι ένας κόσμος αποδοχής, αγάπης, αλληλεγγύης, σεβασμού, ποικιλομορφίας και συμπερίληψης. Είναι σημαντικό ότι η καλλιτεχνική δημιουργία γίνεται πολλές φορές η αφορμή να ανοίξει ένας διάλογος με την κοινωνία για τις εκάστοτε παθογένειες που την ταλαιπωρούν. Είναι η τέχνη που διαχρονικά υπενθυμίζει τις αληθινές αξίες που φωτίζουν την ανθρώπινη ύπαρξη και πώς βοηθάει να κατανοήσουμε όσα δεν είναι έκδηλα και εκφρασμένα».

Συχνά γίνεται λόγος για κινηματογραφικές δουλειές στην τηλεόραση. Τελικά βλέπουμε κινηματογράφο στην τηλεόραση;

«Η μαγεία ποιας σκοτεινής αίθουσας αναμφίβολα δεν μπορεί να συγκριθεί με μια κατ’ οίκον προβολή, γιατί το σινεμά δεν είναι μόνο μια τεράστια οθόνη, αλλά έχει κυρίως την αίσθηση της κοινωνικοποίησης. Αλλά όσον αφορά τις σύγχρονες τηλεοπτικές σειρές, η αλήθεια είναι ότι έχουν ανεβάσει πολύ ψηλά τον πήχη. Σήμερα η τηλεόραση προσπαθεί να πας δείξει τον καλύτερο εαυτό της επιδιώκοντας να ανανεώσει ποιοτικά τη σχέση της με τους θεατές. Αυτό που ακούγεται πρόσφατα ότι κάποιες σειρές έχουν κάτι το "κινηματογραφικό", έχει να κάνει με τα καλογραμμένα σενάρια, την εμβάθυνση στην ανάπτυξη των χαρακτήρων, τις υψηλού επιπέδου ερμηνείες των ηθοποιών που συμμετέχουν, την αισθητική αναβάθμιση της φωτογραφίας, της σκηνογραφίας, της ενδυματολογίας κ,τ.λ. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι πολλοί κινηματογραφικοί δημιουργοί μεταπήδησαν στον κόσμο της τηλεόρασης και διαμόρφωσαν νέα δεδομένα στην τηλεοπτική παραγωγή. Το ευχάριστο είναι ότι το κοινό το εισέπραξε θετικά και το ανταποδίδει γενναιόδωρα με τα θερμά του σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης».

Πηγή: Το Βήμα