Μπαρμπαρίγου: «Δε με νοιάζει καθόλου πως με αποκαλούν, έχω πάρει τόσους τίτλους στη ζωή μου»

Αρχικά η μαγείρισσα ανέφερε: «Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που μας προστάτευε πολύ η οικογένεια, μας μοίραζε αγάπη και μας μοίραζε πολλή αγάπη μέσα από το φαγητό, οπότε και εγώ έτσι δείχνω την αγάπη μου σε αυτούς που τους αγαπώ πολύ. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που μόνιμα μαγειρεύαμε. Εγώ ήμουν μικρή αλλά η μαμά μου, η γιαγιά μου, η αδερφή μου, οι θείες μου όλη μέρα μαγείρευαν. Άλλο φαΐ το μεσημέρι, άλλο το βράδυ, πάντα υπήρχε κάτι να κάνουν».

Και πρόσθεσε: «Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς μαγειρική, από μικρή μου άρεσε να χώνομαι. Πάντα μου άρεσε, ήταν μαγικός ο κόσμος αυτός για μένα, αυτό που μύριζα, που άκουγα, που έβλεπα. Και όλο ρωτούσα, για αυτό κλείνει η φωνή μου, μου έλεγε η μάνα μου σταμάτα να μιλάς, από μικρή».

Και σε άλλο σημείο τόνισε: «Δε με νοιάζει καθόλου πώς με αποκαλούν, έχω πάρει τόσους ωραίους τίτλους στη ζωή μου που είμαι πάρα πολύ περήφανη, όπως και να με πει ο καθένας. Και μαγείρισσα να με πει και σκέτο Αργυρώ μου να με πει και σεφ και όπως και να με πει, εγώ είμαι χαρούμενη δε με πειράζουν οι τίτλοι», λέει η αγαπημένη μαγείρισσα.

Αναφερόμενη στην παρουσία της στην τηλεόραση, είπε: «Η τηλεόραση στη δουλειά μου, μου έκανε πάρα πολύ καλό, μου έφερε την αγάπη του κόσμου. Εγώ ήρθα ένα κορίτσι από την Πάρο πριν από 20 χρόνια, περπατούσα στο Κολωνάκι και έλεγα ‘καλημέρα’ σε όλα τα μαγαζιά και κοιτάζανε το ‘ούφο’ κάθε πρωί να τους λέει καλημέρα. Τους μάζευα όλους και τους έκανα μια παρέα γιατί έτσι είχα μάθει εγώ. Έφερα την Αργυρώ της Πάρου μέσα στην καρδιά της Αθήνας. Μετά ήρθε η τηλεόραση, ήρθαν πολλά πράγματα μαζί, πάρα πολλή δουλειά, τίποτα δε γίνεται χωρίς δουλειά, ήρθαν και άσχημα πράγματα τα οποία τα έχω αφήσει πίσω μου. Είναι φυσικό μέσα στα 20 χρόνια σχεδόν που είμαι στον χώρο αλλά μείναν πίσω, κράτησα μόνο τα καλά».

Και τόνισε: «Είχα έναν μπαμπά ο οποίος είχε απίστευτη ψυχή, καλόκαρδος, φιλότιμος, κουβαρντάς με αυτό που είχε, δεν ήταν πλούσιος. Αυτός ο άνθρωπος, όταν μεγάλωνα, μου έδινε πολλές συμβουλές. Μία από αυτές ήταν μην αφήνεις κανέναν να σου κόψει τα φτερά ποτέ, ό,τι και αν είναι αυτό. Η δουλειά που κάνω εγώ έχει πάρα πολλές δυσκολίες και πάρα πολλή κούραση.

Χέρια, πόδια, μόνο τη μέση δεν έχω χειρουργήσει, όλα τα υπόλοιπα έχουν χειρουργηθεί… Κάθε φορά που πηγαίνω κάπου, καινούργιες συνταγές μαθαίνω, λίγο τις αλλάζω, κάποιον που θα δω στον δρόμο και θα μου δώσει μια συμβουλή την κρατάω στο πίσω μέρος του μυαλού μου και την επόμενη φορά τη δοκιμάζω να δω αν είχε δίκιο σε αυτό που είπε.

Πάντα με τον κόσμο έχω αυτήν την σχέση. Τώρα ετοιμάζουμε ένα πολύ ωραίο ταξίδι με το περιοδικό, την ‘Ελληνική Κουζίνα’, στην ορεινή Αρκαδία και δεν ξέρουμε πού θα χωρέσουμε όλη αυτήν την πληροφορία, γιατί έμαθε ο κόσμος ότι θα πάμε και όλοι λένε ‘να έρθετε και εδώ να κάνουμε και αυτό’. Είναι ανεξάντλητη η ελληνική κουζίνα».

Όσο για το αν έχει «καβαλήσει» ποτέ το καλάμι, είπε: «Μια ζωή πατάω στα δυο μου πόδια, δεν χρειάστηκε να πετάξω ψηλά, δεν υπήρχε ανάγκη, με μάθανε να πατάω στη γη και να έχω κάποιες αξίες στη ζωή μου. Με αυτές πορεύομαι και με τις οποίες δεν χρειάστηκε ούτε να ξιπαστώ, ούτε να νομίζω ότι κάποια είμαι. Η ενέργεια που έχω είναι σαν την ενέργεια που είχα πριν από 30 χρόνια, όταν ξεκίνησα το εστιατόριο. Ο κόσμος βλέπει την Αργυρώ της τηλεόρασης.

Αυτό είναι ένα πολύ μικρό κομμάτι της ζωής μου. Υπάρχει πίσω πολλή δουλειά, πολύ αγώνας, πολλά άγχη, πολλά προβλήματα και μία οικογένεια. Αν δεν έχεις συμπαραστάτες στην οικογένεια, δε γίνεται τίποτα. Πάντα θα με βοηθήσουν να πάρω τη σωστή απόφαση, συζητάμε τα πάντα».