Famagusta - Γρηγόρης Βαλτινός: «Ο ρόλος μου ως Μακάριος είναι μια πολύ σημαντική στιγμή για μένα»

Στο μισοσκόταδο διακρίνεται ένα μικρόφωνο. Μια σταθερή μα και συνάμα φορτισμένη φωνή ακούγεται να λέει: «Κυπριακέ λαέ, γνώριμη είναι η φωνή που ακούεις. Γνωρίζεις ποιος ομιλεί». Το πλάνο στρέφεται στο πρόσωπο του άνδρα που μιλάει και στις κινήσεις των χεριών του που γίνονται πιο έντονες όσο συνεχίζει τον λόγο του. «Είμαι ο Μακάριος. Είμαι εκείνος που συ εξέλεξες να είναι ηγέτης σου. Δεν είμαι νεκρός, είμαι ζωντανός και είμαι μαζί σου, συναγωνιστής και σημαιοφόρος εις τον κοινόν αγώνα».

Η εξαιρετική αυτή υποκριτική διαχείριση της πρώτης μόλις σκηνής της «Famagusta» σε συνδυασμό με την εντυπωσιακή εξωτερική του μεταμόρφωση έκαναν τον Γρηγόρη Βαλτινό να ξεχωρίσει με την ερμηνεία του στην πρεμιέρα της σειράς. Στη νέα μεγάλη παραγωγή του Mega σε σκηνοθεσία Αντρέα Γεωργίου, με φόντο την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, ο έμπειρος ηθοποιός υποδύεται τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο και πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ο ρόλος του βασίζεται σε ιστορικά στοιχεία και πλαισιώνεται από τη ζωηρή μυθοπλασία ενός οικογενειακού δράματος, ανασύροντας από τη μνήμη τραυματικά βιώματα και εσωτερικές φωτιές που δεν λένε να σβήσουν.

Η παρουσία του Μακάριου θα είναι έντονη στη σειρά και γι’ αυτήν μίλησε ο Γρηγόρης Βαλτινός στα «Πρόσωπα».

Πώς αντιμετωπίσατε τον ρόλο του Μακάριου;

Είναι μια πολύ σημαντική στιγμή για μένα, γιατί είναι η πρώτη φορά που ενσαρκώνω ένα ιστορικό πρόσωπο, και μάλιστα τόσο προβεβλημένο. Υπάρχουν μαρτυρίες, ηχητικά, οπτικά ντοκουμέντα, κι αυτό έκανε την αγωνία μου να φτάσει στο κατακόρυφο, γιατί μπορεί να εκθέσεις κατ’ αρχάς αυτό το ιστορικό πρόσωπο και να εκτεθείς κι εσύ ανεπανόρθωτα. Ήμουν εξαιρετικά μελετημένος και εξαιρετικά προσεκτικός. Τον πλησίασα σιγά σιγά, βδομάδα τη βδομάδα, μήνα τον μήνα. Τον μελετούσα, έβλεπα βίντεο, φωτογραφίες, τον άκουγα να μιλάει. Επέλεξα να μην κάνω μια φωτογραφική αναπαράσταση γιατί θα ήταν μια σχεδόν μίμηση ανώφελη και άχρηστη, σχεδόν επιχειρησιακή. Επέλεξα λοιπόν, επειδή ακριβώς υπάρχει αυτή η κυπριακή διάλεκτος, κάτι πιο ήπιο ώστε να μην επικεντρωθεί όλη η προσοχή στο «κοίταξε να δεις πώς μιμείται τη φωνή και την ομιλία».

Γιατί αν το φτάσεις στην υπερβολή, ακόμα και στην ακριβή αναπαράσταση, δεν παύει να έχει στοιχεία επιχειρησιακά σάτιρας. Έτσι λοιπόν στόχευσα περισσότερο στην ουσία του πράγματος, στην ψυχή αυτού του ανθρώπου, στην ιστορική αλήθεια, όσο μπορούμε να την αντιληφθούμε και να τη γνωρίζουμε. Γιατί όταν ένας πολιτικός, ένας στρατιωτικός, ένας οποιοσδήποτε ηγέτης βρίσκεται σε παρόμοιες καταστάσεις επί αρκετά χρόνια, δεκαετίες, και όποιος δρα, πράττει, είναι αδύνατον να μην κάνει λάθη. Είναι αδύνατον να μη δημιουργήσει εχθρούς και φίλους. Δεν μπορείς, παριστάνοντας ένα πρόσωπο, να τους ικανοποιήσεις όλους. Υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι σε όλες αυτές τις μάχες που έδωσε ο Μακάριος, πιθανόν να μην ήταν απόλυτα σωστές οι κινήσεις του. Αν όμως κοιτάξουμε τα ιστορικά γεγονότα εκείνης της εποχής, θα δούμε ότι ο καθένας θα μπορούσε να κάνει παρόμοιες κινήσεις, οι οποίες αργότερα στην Ιστορία μπορεί να αποδειχθούν είτε λανθασμένες είτε σωστές. Μπήκα λοιπόν μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση, με πολύ σεβασμό, με πολλή προσοχή. Η Βάνα Δημητρίου με βοήθησε πάρα πολύ, ο Ανδρέας Γεωργίου επίσης, όπως και όλοι οι ιστορικοί σύμβουλοι ώστε να είμαστε ιδιαίτερα σεβαστικοί και προσεκτικοί.

Η εμφάνισή σας στο πρώτο επεισόδιο έκανε αίσθηση. Ήταν πολύ συγκινητική.

Ήταν αμέσως μετά το πραξικόπημα, τότε που διαδόθηκε η είδηση ότι σκοτώθηκε ο Μακάριος. Εκείνη την ημέρα δεν μπορούσε να πλησιάσει τα κρατικά ραδιόφωνα, τα κρατικά μέσα ενημέρωσης, και έπρεπε να βρει έναν τρόπο να μιλήσει στον λαό. Ο τρόπος αυτός βρέθηκε με έναν ερασιτεχνικό ραδιοφωνικό σταθμό. Το μαγνητόφωνο που φαίνεται στη σκηνή αυτή είναι το μαγνητόφωνο όπου γράφτηκε η εξαγγελία του Μακάριου. Το αυθεντικό, όπως αυθεντικό είναι και το μικρόφωνο που έχει μπροστά του. Από εκεί μίλησε και καταλαβαίνετε γιατί το ηχογράφησε, αφού στο ζωντανό θα μπορούσαν να τον εντοπίσουν και να τον συλλάβουν. Το ηχογράφησε, έφυγε και μεταδόθηκε μετά. Αυτό είναι πολύ συγκινητικό, γιατί τη στιγμή που γύριζα τη σκηνή ήταν μπροστά ο γιος αυτού που είχε τον ραδιοφωνικό σταθμό κι ένιωθα ότι είμαι ο Μακάριος. Γιατί ο ηθοποιός πρέπει κατά κάποιον τρόπο να ταυτίζεται, έχοντας πάντα τον έλεγχο. Με τον γιο να είναι παρών, ένιωθα ότι είμαι μπροστά στον άνθρωπο που του παραχώρησε το στούντιό του με κίνδυνο της ζωής του. Ήταν μια στιγμή για μένα σημαντική, ιστορική.

Θα σας δούμε και σε επόμενα επεισόδια;

Εννοείται. Αυτή η σκηνή γυρίστηκε για λίγο αργότερα, αλλά ο Ανδρέας Γεωργίου θέλοντας να ξεκινήσει δυναμικά και να δώσει το στίγμα της εποχής, ότι το σίριαλ εφορμάται από αυτή την περίοδο, την έβαλε σαν intro, πριν από τους τίτλους, και τελικά για μία ακόμη φορά αποδείχθηκε σωστός. Το ένστικτό του και το ταλέντο του λειτούργησαν σωστά. Έδωσε το στίγμα, την εποχή, το γεγονός, την αφορμή για την οποία έγινε το σίριαλ. Επίσης, πρέπει να πούμε ότι η εξυπνάδα της Βάνας Δημητρίου να μπλέξει τα ιστορικά γεγονότα με μυθοπλασία είναι απόλυτα σωστή, γιατί εδώ κάνουμε σειρά και όχι ντοκιμαντέρ ιστορικό. Είναι έξυπνη επιλογή το να μπλέξεις μια φόρμα δραματουργικής μυθοπλασίας και να περάσεις μέσα από αυτήν και ιστορικά γεγονότα. Όλος ο ρόλος του Μακάριου στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα, σε μαρτυρίες, σε ιστορικά ντοκουμέντα. Ολοι οι λόγοι που θα βγάλει, ακόμα και όταν πήγε στον ΟΗΕ και μίλησε στα αγγλικά σε όλα τα έθνη, είναι παρμένοι από τον πραγματικό λόγο του.

Πηγή: Πρόσωπα - Τα Νέα