Λαζόπουλος: Η μάνα μου είχε μια φώτο του πατέρα μου στην τσάντα & την έβγαζε για να ακούει καλύτερα

Αρχικά ανέφερε: «Ήταν ζόρι συναισθηματικό αυτό που πέρασα το τελευταίο διάστημα. Όταν περνάς μία συναισθηματική πίεση ζορίζεσαι αλλά δεν έχασα τον έλεγχο. Δεν μου αρέσει να μοιράζομαι τη στεναχώρια μου με τον κόσμο. Θέλω να μοιράζομαι τη χαρά με τον κόσμο. Μπαίνεις σε μια διαδικασία “θύματος” και δεν μου αρέσει.»

Και τόνισε: «Ο πόνος μου ανήκει αποκλειστικά και δεν μου αρέσει να τον μοιράζομαι. Ο κόσμος έχει τα προβλήματά του, δεν θέλω να τον επιβαρύνω και με τα δικά μου. Όταν ζωγραφίζω, χάνομαι για ώρες. Όταν πάω στην Πάρο απομονώνομαι και μου αρέσει, είναι ότι πιο θαυμάσιο έχω επιτύχει με τα χρόνια».

Και πρόσθεσε: «Πιστεύω ότι κόσμος έξω είναι σε μια φάση θυμού που δεν ξέρει από τι του προέρχεται. Είχα βγει έξω πρόσφατα και ξεκίνησαν να τσακώνονται σε νυχτερινό κέντρο. Και στον δρόμο είναι έτοιμοι όλοι, υπάρχει επιθετικότητα. Από τον κορονοϊό νομίζω πως ξεκίνησε αυτό. Κάνουμε τις ίδιες κινήσεις με τα παλιά αλλά χωρίς τα ίδια συναισθήματα με παλιά. Γι’ αυτό υπάρχει και αυτή η βία στα σπίτια, οι γυναικοκτονίες. Δεν είναι καινούργια η βία αλλά εκδηλώνεται πλέον πιο άνετα. Υπάρχει ανάγκη πλέον να βρεις τους ανθρώπους που έχουν το ίδιο συναισθηματικό λεξικό με εσένα».

Σε άλλο σημείο αναφέρθηκε στην τηλεόραση και τόνισε: «Σου το ορκίζομαι ότι δεν βλέπω τηλεόραση καθόλου, βαριέμαι. Νομίζω πως ακούω την ίδια άποψη από όλους τους δημοσιογράφους. Ακούμε από παντού τα ίδια με λίγες παρεκκλίσεις. Υπάρχουν κάνα δυο φωνές που λένε το αντίθετο αλλά η κεντρική γραμμή είναι αυτή. Οπότε δεν βλέπω γιατί ξέρω από πριν τι θα πουν και βαριέμαι.

Είδα το θέμα για την επίδειξη μόδας στο Βρετανικό Μουσείο. Γιατί νευριάζουμε; Δεν είναι δικά μας. Τα κλέψανε, τα κατοχυρώσανε και δεν τα δίνουν. Επίσης, εμείς κάναμε επίδειξη στο Ηρώδειο και στην Ακρόπολη. Θέλω να το ελπίζω αλλά θέλω και να έρθουν τα Γλυπτά του Παρθενώνα αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε φασαρία χωρίς λόγο, δεν υπάρχει λογική».

Και υπογράμμισε: «Ο κόσμος πλέον δεν γελάει εύκολα γιατί αυτό έχει ξεκινήσει από την μάσκα. Μπαίναν στα θέατρα με την μάσκα, η μάσκα σε εμποδίζει να χρησιμοποιήσεις όλα σου τα εκφραστικά μέσα. Δεν μπορείς να γελάσεις το ίδιο, γιατί ο άνθρωπος όταν γελάει έχει την εικόνα του εαυτού του να γελάει. Όσο πιο πολλές μάσκες υπάρχουν τόσο λιγότερο γέλιο θα υπάρξει, σίγουρα. Η μάσκα φέρνει και μια στεναχώρια γιατί ξέρεις ότι κινδυνεύεις από κάτι. Επίσης στην τηλεόραση δεν υπάρχει η ξεγνοιασιά, όλα είναι σοβαρά, τα πρωινά, οι δημοσιογράφοι, έχει χαθεί η χαρά από την τηλεόραση».

Για τη μητέρα του, είπε: «Η μάνα μου είχε μια φωτογραφία του πατέρα μου μέσα στην τσάντα και την έβγαζε έξω για να ακούει ο πατέρας μου καλύτερα.

Ακόμα και την τελευταία της στιγμή την έκανα και γέλασε. Δεν γίνεται χωρίς γέλιο να πας πουθενά. Είναι ανηφορικός ο δρόμος της ζωής. Το φινάλε είναι αισιόδοξο. Και έτσι πρέπει να είσαι και στη ζωή. Ακόμα και όταν βάζουμε φωτογραφία κάποιου νεκρού στον τάφο, βάζουμε χαμογελαστή».

Δείτε το σχετικό απόσπασμα παρακάτω