Λένα Δροσάκη: «Είμαι πολύ ευγνώμων για το «Ο πρώτος από εμάς»... Ήταν δώρο»
Σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση, η Λένα Δροσάκη μιλά για τη θεραπευτική συνεργασία της στη σειρά «Ο πρώτος από εμάς», για τις ισορροπίες που ξαναβρήκε σε σχέση με τον εαυτό της αλλά και την αγάπη της για το θέατρο...
Η ηθοποιός πρωταγωνιστεί στη σειρά του ΑΝΤ1, μια από τις πιο επιτυχημένες της φετινής σεζόν. Η Λένα Δροσάκη νιώθει ευγνώμων γι' αυτή τη συνεργασία, μέσα από την οποία προέκυψαν όμορφες σχέσεις.
Πρώτος από εμάς: O γάμος της Δροσάκη, η Οικονομάκου και 2 spoilers
■ «Ο πρώτος από εμάς» στον ΑΝΤ1 είναι μια σειρά που αγαπήθηκε πολύ. Τι σημαίνει αυτή η συνεργασία για σένα;
Είμαι πολύ ευγνώμων γι' αυτή τη συνεργασία. Λειτούργησε σαν φάρμακο, σαν ψυχοθεραπεία. Έκανα φιλίες από αυτή τη δουλειά, δέθηκα με τους ανθρώπους και μπροστά και πίσω από τις κάμερες. Δεν έχω συναντήσει τέτοιο κλίμα πολλές φορές. Ήταν δώρο. Δεν εξηγούνται κάποια πράγματα. Ήταν για να γίνει και για να κερδίσει ο καθένας μας κάτι από αυτή τη συνεργασία.
■ Πάντως, οι τηλεθεατές ταυτίζονται με τους ήρωες της σειράς...
Είναι μια σειρά έξυπνα γραμμένη, γιατί δεν έχει ήρωες καρικατούρες, αλλά αληθινούς χαρακτήρες. Αυτή είναι η επιτυχία της ότι ασχολείται με ανθρώπους που ζουν στο σήμερα, που τους συναντάς στην καθημερινότητά σου. Όπως ο δικός μου ρόλος, που αφορά μια γυναίκα που καλείται να είναι πολύ καλή σε πολλούς και διαφορετικούς ρόλους στη ζωή της και αυτό καταλήγει σε υστερία, όε βαθμό να μη χαίρεται τίποτα. Επίσης θίγεται το θέμα ενός γάμου, στον οποίο δεν ακολουθεί κανένας τα όνειρά του και έχει επέλθει ο συμβιβασμός στο ζευγάρι, όπως και το θέμα της ομοφυλοφιλίας.
■ Εσύ πιέστηκες ποτέ με την τελειομανία;
Ναι, δεν μπόρεσα να ξεφύγω από τη φοβία του να είμαι καλή, να είμαι όμορφη, να είμαι περιποιημένη, να αποδείξω ότι αξίζω. Το ξεπέρασα τώρα πια. Δεν με ενδιαφέρει το θεαθήναι τόσο.
■ Το θέατρο τι σημαίνει για σένα;
Το θέατρο το λατρεύω όσο τίποτε άλλο. Έχω δώσει κομμάτια του εαυτού μου και της ψυχής μου στο θέατρο. Δεν δουλεύω πια ολόκληρη σεζόν και, με την απόσταση που έχω πάρει, βλέπω ότι έχει αλλάξει το θέατρο. Είναι διαφορετικό, υπάρχουν πολλές διαφορετικές παραστάσεις. Δεν κατάλαβα την ύπαρξη κάποιων παραστάσεων, για ποιο λόγο γίνονται. Και αναρωτιέμαι με τι μπορεί να προκαλέσει μια παράσταση το 2024, όταν η ζωή ξεπερνά το θέατρο. Εδώ πρέπει να πω πως είμαι χαρούμενη γιατί τον Μάιο στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά θα βρίσκομαι σε ένα πολύ ωραίο έργο, στον «Ατλαντα της δεκαετίας του 2000».
Πηγή: Real