Ο Χρίστος Αντωνιάδης στο gossip-tv: Τα μπουζούκια σήμερα, οι ισορροπίες στον γάμο του & τα δίδυμα

Ενθουσιασμένος γι' αυτό το νέο βήμα και έχοντας ήδη στη «φαρέτρα» του μεγάλες επιτυχίες που όλοι μας λίγο ή πολύ έχουμε τραγουδήσει στα... σεκλέτια μας, ο Χρίστος Αντωνιάδης μιλάει στο gossip-tv για όλα. Για τη νέα ζωή του εδώ και δύο χρόνια μετά την άφιξη των δίδυμων παιδιών του, για τις ισορροπίες στον γάμο του με τη σύζυγό του Αφροδίτη Τσώνου για τον τρόπο που διασκεδάζουν οι Έλληνες σήμερα αλλά και για το λαϊκό τραγούδι στις μέρες μας που, όπως τονίζει, έχει αφεθεί στην τύχη του.

Χρίστος Αντωνιάδης: «Έχω χάσει αρκετές δουλειές από την άρνηση κάποιων ανθρώπων»

Ο ίδιος πάντως, δεν δείχνει να έχει αφήσει τίποτα στην τύχη του αφού με το νέο τραγούδι του Μάγισσα σε στίχους Φόντα Θεοδώρου και μουσική Βασίλη Δαραμούσκα που κυκλοφορεί από την Alpha Records, επιμένει στην παλιά γνωστή συνταγή της επιτυχίας...

Εκτός από τραγουδιστή, σας έχουμε απολαύσει και ως ηθοποιό. Μάλιστα έχετε πει ότι αν σας γινόταν πρόταση, ευχαρίστως θα λέγατε ναι. Σας δέχτηκαν με χαρά οι επαγγελματίες στις δουλειές που συμμετείχατε ή υπήρξαν και εκείνοι που ήταν λίγο εχθρικοί απέναντί σας.

Η αίσθηση που έχω είναι ότι ήταν πολύ θετικές οι εντυπώσεις. Μάλιστα με δύο-τρεις που έτυχε να μιλήσω και εκτός πλατό μου δήλωναν ενθουσιασμένοι. Έχω παίξει στο «Εμείς και εμείς», στους Δυο Ξένους, που είναι το πιο γνωστό. Τότε η τηλεθέαση ήταν και πολύ υψηλή, 70% οπότε είναι και το πιο γνωστό. Και με τις επαναλήψεις, με έχει γνωρίσει μια γενιά που δεν είχε προλάβει στα 90's. Έχω παίξει επίσης στο «Έξι ψέματα και μια αλήθεια» όπου είχα παίξει με Βερλέκη, Καζάκο, Τρύπη, Μόρτζο… Είχα κάνει και μία συμμετοχή σε ένα Κυπριακό σίριαλ…

Από τους δύο ξένους, πείτε μου ένα περιστατικό που θυμάστε, κάτι που έγινε στα γυρίσματα και δεν έχετε αποκαλύψει μέχρι σήμερα…

Όλα αυτά για μένα ήταν πρωτόγνωρα. Η παραγωγή ήταν τεράστια. Δεν είναι τυχαίο το αποτέλεσμα. Μου είχε κάνει τρελή εντύπωση τότε το πόσοι άνθρωποι δουλεύανε για να βγει αυτό το αποτέλεσμα. Ήταν οι πρώτες φορές που το έβλεπα από κοντά. Είχα μια υποψία του πώς γίνεται, γιατί είχα συμμετάσχει και σε άλλο. Επίσης, χρησιμοποιούσαν πολύ φυσικό πλατό, δηλαδή αληθινούς χώρους. Είχαμε και στούντιο αλλά είχαμε και πολύ φυσικό πλατό και αυτό έκανε το πράγμα ακόμα πιο μεγάλο να φαίνεται γιατί υπήρχε μια πλειάδα ανθρώπων που δουλεύανε γύρω γύρω σαν τα μυρμήγκια για να βγει μια σκηνή. Θυμάμαι μία φορά σε ένα γύρισμα έπρεπε να είμαι στο πλάνο του γυρίσματος σε μία ομαδική σκηνή. Συμμετείχαν σχεδόν 20 άτομα και κάθε φορά που κάναμε το γύρισμα της σκηνής όλο και κάποιο λαθάκι γινόταν και πηγαίναμε τη σκηνή από την αρχή. Για να βγει χρειάστηκαν σχεδόν δύο ώρες και έπρεπε να κάνω ακριβώς τις ίδιες κινήσεις. Ήταν πολύ κουραστικό και βαρετό. Και έπρεπε να έχω και τον ίδιο ενθουσιασμό. Αυτό είναι το δύσκολο. Δηλαδή, ενώ ξεκινάς και το κάνεις πολύ ωραία και με ενθουσιασμό και φαίνεται φυσικό, μετά τη δέκατη φορά που το κάνεις, παύει να φαίνεται τόσο φυσικό, γιατί έχει γίνει κάπως σαν αυτοματισμός.

Στην τελευταία τηλεοπτική σας δουλειά, το Just The Two Of Us που κοουτσάρατε στην Μπάγια Αντωνοπούλου, φύγατε αρκετά νωρίς από το παιχνίδι. Στις μετέπειτα δηλώσεις σας αφήσατε να φανεί μία πικρία για αυτή τη συνεργασία ή τέλος πάντων ότι κάτι δεν πήγε καλά. Είναι έτσι;

Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι ήταν μια τεράστια παραγωγή και στεναχωρήθηκα πολύ που έφυγα νωρίς γιατί ήθελα να συμμετέχω και άλλο σε όλο αυτό το πολύ ωραίο πάρτι που γινόταν. Δηλαδή με στεναχώρησε που έχασα την παρέα μου εκεί με τα παιδιά που τραγουδάγαμε όλοι μαζί. Αυτό με στεναχώρησε πάρα πολύ.... Θα ήθελα να έχω δίπλα μου μία Πηνελόπη (σ.σ. Αναστασοπούλου) και θα σου έλεγα αν θα φτάναμε τελικό ή όχι... Μα το είπα απ' την πρώτη στιγμή, αν θυμάσαι τις δηλώσεις μου, είχα πει ότι ήταν λίγο unfair αυτό, γιατί εγώ έχω μια δημοσιογράφο η οποία δεν σκαμπάζει νότα και οι άλλοι έχουν μια τραγουδίστρια κανονική, η οποία έχει και συγκρότημα.

Έχετε πει ότι σήμερα το λαϊκό τραγούδι έχει αφεθεί στην τύχη του. Εννοείτε ότι δεν γράφονται καλά τα τραγούδια ή ότι δεν υπάρχουν από τη νέα γενιά κατάλληλοι καλλιτέχνες για να τα ερμηνεύσουν;

Εννοώ ότι δεν υπάρχει σχέδιο όπως παλιότερα που υπήρχαν εταιρίες που έλεγαν ότι θα βγάλουν καλά λαϊκά τραγούδια να τα πει αυτή η καλή λαϊκή φωνή. Ο οποιοσδήποτε, δεν λέω ποιος συγκεκριμένα, ο Διονυσίου, ο Τερζής, ο Πάριος... Ο οποιοσδήποτε. Τώρα δεν υπάρχει αυτό το πράγμα, υπάρχουν οι μαγαζάτορες οι οποίοι προκειμένου να γεμίσει το μαγαζί τους προωθούν το εκάστοτε σχήμα που έχουν, δεν υπάρχει κάτι άλλο. Και εφόσον το μαγαζί γεμίζει με νεολαίους με ένα ποτάκι προωθούν για παράδειγμα τη Φουρέιρα που είναι και πάρα πολύ καλή. Αλλά παράλληλα δεν υπάρχει μια προώθηση του λαϊκού τραγουδιού και έτσι έχει μείνει λίγο πίσω. Να είμαστε όλοι λίγο ερασιτέχνες όλοι εμείς οι λαϊκοί και οι επαγγελματίες να είναι αυτοί που λένε τα pop και τα πιο μυστήρια, έτσι. Κανείς μας δεν ακούγεται. Δυστυχώς. Εάν δεν ασχοληθούμε μόνοι μας, ουδείς άλλος έρχεται να βοηθήσει, να ασχοληθεί. Γι' αυτό είπα ότι είναι λίγο στην τύχη του. Δηλαδή, ακόμα και οι καλλιτέχνες που έχουν κάποια επιρροή αυτή την εποχή, πρέπει μόνοι τους να βάλουν το χέρι στην τσέπη. Δεν υπάρχει σχέδιο από πίσω, τίποτα.

Κανείς μας δεν ακούγεται. Δυστυχώς. Εάν δεν ασχοληθούμε μόνοι μας, ουδείς άλλος έρχεται να βοηθήσει, να ασχοληθεί

Πόσο έχει αλλάξει όμως και η διασκέδαση τη νύχτα; Παρατηρούμε μία μεγάλη αλλαγή στο μοτίβο διασκέδασης των νέων σε σχέση με το παρελθόν, έτσι δεν είναι;

Αυτά δεν είναι μπουζούκια. Γιατί δεν μπορώ να θεωρήσω μπουζούκια ένα χώρο που το μπουζούκι ακούγεται στις 3 τα ξημερώματα, για λίγο. Υπάρχουν όμως και μπουζούκια σήμερα, δηλαδή καθαρά μπουζούκια, αυτά που ξέραμε εμείς του 2000, του 2010. Τα μπουζούκια με την παραδοσιακή έννοια της λέξης είναι πλέον οι ταβέρνες με μουσική. Ο κόσμος έχει επιστρέψει σε αυτού του είδους τη διασκέδαση που είναι, αν το σκεφτείς, ίδια με αυτή που βλέπουμε στις ελληνικές ταινίες του '60. Εκείνη την εποχή λοιπόν, τα μπουζούκια ήταν ταβέρνες με μουσική. Αυτό σιγά σιγά μεγάλωσε και φτάσαμε στις μεγάλες πίστες. Και σιγά σιγά τώρα οι μεγάλες πίστες έχουν γεμίσει με πιο pop ακούσματα και νεολαίους και ο κόσμος που πήγαινε στα μπουζούκια έχει γυρίσει πλέον σε πιο μαζεμένα μαγαζιά που είναι στην πραγματικότητα ταβέρνες με μουσική... Στον χώρο που εμφανίζομαι εγώ, το Εν Μοσχάτω, τη μία μέρα μπορεί να ακούσεις εμένα και την άλλη Χατζιδάκι ή Θεοδωράκη. Είναι χώροι που σέβονται όλους τους θαμώνες, ανάλογα με το είδος μουσικής που ακούν. Υπάρχουν άλλοι χώροι που έχουν δημοτικά. Δηλαδή υπάρχουν όλα και ο κόσμος επιλέγει.

Δεν μπορώ να θεωρήσω μπουζούκια ένα χώρο που το μπουζούκι ακούγεται στις 3 τα ξημερώματα, για λίγο

Πλέον τείνουμε να ξεχάσουμε όμως και τις μεγάλες δόξες της νύχτας. Οι τραγουδιστές εμφανίζονταν ακόμη και έξι βράδια την εβδομάδα και πλέον έχει γίνει να είναι μόλις δύο μέρες οι εμφανίσεις, Παρασκευή και Σάββατο συνήθως...

Εφταημέρα δούλευα το καλοκαίρι.

Είναι εύκολο για έναν τραγουδιστή να επιβιώσει με τέτοια συχνότητα εργασίας, μόλις δύο ή το πολύ τρεις φορές την εβδομάδα;

Όχι. Αυτό είναι και το μεγάλο πρόβλημα που έχουν οι νέοι τραγουδιστές αυτή τη στιγμή. Εμείς είχαμε την ευκαιρία, δουλεύοντας έξι και εφτά μέρες τη βδομάδα, να μάθουμε τη δουλειά. Γιατί όταν εξασκείσαι κάθε βράδυ, μαθαίνεις απ' τα λάθη σου. Όταν δουλεύεις μία, μιάμιση φορά τη εβδομάδα και σε συνθήκες που δεν είναι κανονικές και είναι λίγο πρόχειρα όλα, δεν μαθαίνεις. Δυστυχώς. Και περνάνε τα χρόνια και απλώς μεγαλώνεις και έρχεται κάποιος άλλος να πάρει τη θέση σου και τελικά δεν έχει γίνει τίποτα. Και αν έχεις προλάβει να βγάλεις κάποια χρήματα, έχει καλώς. Αν δεν έχεις βγάλει, το πολύ πολύ να πας στη δουλειά του μπαμπά ή να πας υπάλληλος κάπου αλλού.

Εσείς λοιπόν πώς φτάσατε μέχρι εδώ; Λειτουργήσατε με έξυπνο τρόπο;

Ήμουν από τους προνοητικούς. Αισθάνομαι ότι ήμουν αρκετά προνοητικός, ούτως ώστε σε δύσκολες εποχές να μην εξαρτώμαι από τη νύχτα. Βεβαίως, ποτέ δεν μπορείς να τα προβλέψεις όλα, απλά προσπαθείς.

Αν έχεις προλάβει να βγάλεις κάποια χρήματα, έχει καλώς. Αν δεν έχεις βγάλει, το πολύ πολύ να πας στη δουλειά του μπαμπά ή να πας υπάλληλος κάπου αλλού

Τι γνώμη έχετε για την τραπ;

Έχω ξαναπεί ότι το 99% είναι σκουπίδια. Υπάρχει ένα ωραίο αμπαλάζ το οποίο είναι πολύ θελκτικό, δηλαδή είναι ορχηστρικά κτλ. Απλώς επαναλαμβάνεται το ίδιο και το ίδιο και το ίδιο συνέχεια και παύει να έχει ενδιαφέρον από ένα σημείο και μετά. Δηλαδή, αν ακούσεις καμιά δεκαριά τέτοια τραγούδια νομίζεις ότι ακούς το ίδιο πράγμα συνέχεια σε διαφορετικές ταχύτητες με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να μην έχει κανένα ενδιαφέρον. Αυτός βέβαια που ακούει τον στίχο το τι λένε, το βρίσκει ενδιαφέρον. Εγώ όμως δυσκολεύομαι πάρα πολύ να παρακολουθήσω έναν στίχο ο οποίος τα οχτώ από τα δέκα είναι βρισιές.

Σε παλαιότερη συνέντευξή σας είχατε επίσης κάνει λόγο για πισώπλατα μαχαιρώματα και μάλιστα είχατε πάρει και την απόφαση να απέχετε 8 χρόνια από το καλλιτεχνικό χώρο. Πώς βιοποριζόσασταν εκείνο το διάστημα; Με τι ασχολούσασταν;

Εκείνο το διάστημα παντρεύτηκα, γνώρισα τη γυναίκα μου, ασχολήθηκα με το σπίτι μου και σε έναν βαθμό κάπως έτσι περνούσα, αν και πού και πού τραγουδούσα. Βιοπορίζομαι από άλλο πράγμα, όχι από το τραγούδι. Επένδυσα τα χρήματά μου και έτσι δεν είχα ανάγκη να δουλέψω για να ζήσω. Το μικρόβιο δεν έφυγε ποτέ βέβαια. Γι' αυτό και επέστρεψα. Δηλαδή το 2018, 2019 άρχισα πάλι να το ψάχνω για να ξαναβγώ. Είναι μικρόβιο. Όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω δύο-τρία πράγματα που να έχουν κάποιο νόημα για μένα, τα έκανα.

Επένδυσα τα χρήματά μου και έτσι δεν είχα ανάγκη να δουλέψω για να ζήσω. Το μικρόβιο δεν έφυγε ποτέ βέβαια

Να πάμε στο κεφάλαιο πατρότητα γιατί εδώ και περίπου δύο χρόνια είστε μπαμπάς δίδυμων αγοριών. Πώς είναι αυτό το ταξίδι για εσάς;

Είναι υπέροχο, αλλά και με πολλές δυσκολίες που δεν στις λένε. Όταν είναι να κάνεις παιδί, σου λένε, ''έλα μωρέ και τι θέλει το παιδάκι, τι θα φάει το παιδάκι, τι ρούχα θα πάρει το παιδάκι'';. Όταν όμως έχεις δύο συγχρόνως, όλα αυτά τα θέλεις τετραπλά. Γιατί τα θέλουν ταυτόχρονα. Στις τρεις το πρωί, στις τέσσερις το πρωί, στις εννιά το βράδυ, στις εννιά το πρωί. Τώρα είναι λίγο πιο υποφερτά τα πράγματα, γιατί αρχίζουν και μιλάνε και λένε τι θέλουν, αλλά δεν σταματάει ποτέ ο αγώνας, ειδικά όταν είναι δύο. Έρχεται η γυναίκα μου που έχει μετακομίσει στην πεθερά μου στη Λαμία για να έχει βοήθεια. Πηγαίνω και εγώ και μένω στο χωριό για τρία-τέσσερα βράδια ή έρχεται εκείνη με τον έναν στην Αθήνα και το κάνει κάθε φορά εναλλάξ, μία τον έναν, μία τον άλλον. Οπότε όταν έρχεται με το ένα παιδάκι εδώ, είμαστε κάπως σαν οικογένεια με ένα παιδί και τα καταφέρνουμε μόνοι μας, δεν χρειαζόμαστε καμία βοήθεια. Όταν όμως είναι και οι δύο μαζί, δεν γίνεται χωρίς βοήθεια γιατί δεν κοιμούνται τόσο εύκολα. Είμαστε όμως ευτυχισμένοι.

Είστε ενεργός μπαμπάς; Δηλαδή είστε από τους μπαμπάδες που θα αλλάξουν και πάνα ή κρατάτε αποστάσεις; (γέλια)

Όχι, συμμετέχω όσο περισσότερο γίνεται. Στα πρώτα χρόνια σαφώς και η μάνα έχει τον πρώτο λόγο και την περισσότερη ενασχόληση. Δεν διαφωνώ σε αυτό, αλλά προσπαθώ να συμμετέχω όσο γίνεται περισσότερο.

Σε ποιον μοιάζουν αλήθεια; Στη μαμά ή στον μπαμπά;

Στους παππούδες και στις γιαγιάδες θα πω εγώ. Ο ένας μοιάζει με τον πατέρα μου περισσότερο και ο άλλος μοιάζει με τον πεθερό μου.

Έχετε σε έναν από τους δύο αδυναμία ή όχι;

Ο κάθε ένας έχει τα χαρίσματά του. Δηλαδή εκεί που λες ''πω πω τι γλύκας είναι αυτός'', ξαφνικά κάνει κάτι άλλο ο άλλος και λες ''πω πω και εσύ είσαι πολύ γλυκούλης''.

Όταν έρχονται τα παιδιά όμως, αλλάζουν οι ισορροπίες στο ζευγάρι. Ίσχυσε αυτό στη δική σας περίπτωση;

Ε, βέβαια, εννοείται.

Προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο;

Αυτά που ήξερες, τα ξεχνάς. Και γνωρίζεις καινούργια, άλλα. Έχεις πάει σε άλλη πίστα. Δηλαδή, έχεις φύγει τελείως. Είναι σαν το 2.0. Τελείωσε η έκδοση 1 και βέβαια πάει στην έκδοση 2.

Έρχονται όμως οι ισορροπίες κάποια στιγμή, έτσι δεν είναι;

Περιμένουμε να έρθουν. Ακόμα δεν έχουν έρθει. Δεν τις έχω δει ακόμα. Δεν τις έχουμε συναντήσει. Καλά είμαστε με τη γυναίκα μου. Εντάξει. Το παλεύουμε. Είναι θέμα χρόνου γιατί υπάρχει αγάπη.

Περιγράψτε μου μια καλή στιγμή με τα παιδιά σας, δηλαδή μια στιγμή που σας μένει και λέτε, «αχ πόσο θα ήθελα να τα δω, να τα ζουλήξω, να παίξω μαζί τους...»

Όλες οι στιγμές είναι υπέροχες και όταν πάμε στην πλατεία, στο πάρκο και όταν παίζουμε και όταν τα ταΐζουμε που μερικές φορές σου αρέσει στο φαγητό που πέφτουν με τα μούτρα, μερικές φορές... τα παιδιά είναι απολύτως ειλικρινή.

Με ευχαριστεί όταν βλέπω τα παιδάκια μου να παίζουν χωρίς να δαγκώνει το ένα το άλλο. Αυτή είναι μια υπέροχη μέρα

Άρα σημαίνει ότι έχετε ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά...

Είναι υπέροχα τα πλασματάκια. Είναι ο Κωνσταντίνος Εφραίμ και ο Γιώργος Ραφαήλ.

Τι είναι αυτό που μπορεί να σας βγάλει εκτός εαυτού;

Αυτό που με βγάζει και με έβγαζε πάντα εκτός εαυτού είναι το ψέμα. Δεν μπορώ το ψέμα. Θέλω να μου πεις την αλήθεια, θέλω να βρεις ένα ωραίο τρόπο να μου πεις την αλήθεια και εγώ θα την αντέξω. Δεν θέλω να μου πεις ψέμα γιατί μετά θα το βρω μπροστά μου και θα γίνω έξαλλος.

Και τι είναι αυτό που σας χαλαρώνει, σας κάνει να περνάτε καλά;

Μια όμορφη συντροφιά με φίλους ένα βράδυ ή με τα παιδάκια μου να παίζουν και όλα αυτά είναι υπέροχα. Με ευχαριστεί όταν βλέπω τα παιδάκια μου να παίζουν χωρίς να δαγκώνει το ένα το άλλο. Αυτή είναι μια υπέροχη μέρα. (γέλια)

Διαβάστε επίσης:

• Αντωνιάδης: Ήταν συγκλονιστική στιγμή στην Βενετία, ένιωθα σταρ του Χόλιγουντ…
• Χρίστος Αντωνιάδης: Η πατρότητα και η σχέση με τη σύζυγό του μετά τον ερχομό των παιδιών του
• Χρίστος Αντωνιάδης: «Ο ρόλος μου στους «Δύο ξένους» ήταν για άλλον τραγουδιστή»