Άγγιγμα Ψυχής: Η Παπαθωμά & o Ζαλμάς θυμούνται –«Μου λέει ο Μανούσος Μανουσάκης θυμωμένα…»

«Ο ρόλος μου ως ιερέας δεν είχε περιθώριο μετριότητας. Είναι πολύ δύσκολο να ‘κουβαλήσεις’ το ράσο και να μην προσβάλλεις κανέναν», λέει ο Σταύρος Ζαλμάς.

«Η κεντρική διοίκηση της εκκλησίας δεν συμφώνησε με τη σειρά και για αυτό αναγκαστήκαμε να κάνουμε τα γυρίσματα σε ναούς στα Γιάννενα. Είχα έρθει σε επαφή με ηγουμένους μοναστηριών για να αποτυπώσω σωστά τον ρόλο μου. Μελέτησα αρκετά για τον ρόλο μου και έκανα έρευνα σε εκκλησιαστικά κείμενα. Χρειαζόταν να γίνει με ταπεινότητα η προσέγγιση».

Όπως λέει ο ίδιος:

«Ευτυχώς κατάφερα να αποτυπώσω τον ρόλο μου με ενδιαφέρον και συγκίνηση στα μάτια του κόσμου. Ειπώθηκε από τον κόσμο ότι ήμουν ‘ο ιερέας που ονειρεύονταν’».

Από την πλευρά της η Θεοφανία Παπαθώμα σημειώνει:

«Ήταν η πρώτη μου δουλειά, ήμουν αυθόρμητη και δεν δυσκολεύτηκα γιατί είχα μελετήσει τον ρόλο μου. Η πρώτη μου σκηνή ήταν η πιο δύσκολη. Έπρεπε να περάσω ανάμεσα από πολύ κόσμο και να φτάσω στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου. Δεν ήξερα ακόμη πώς έπρεπε να κοιτάζω στην κάμερα και κρυβόμουν. Ο Μανούσος Μανουσάκης εκνευρίστηκε λίγο και στενοχωρήθηκα».

Η ίδια λέει:

«Η Έλενα Ναθαναήλ ήταν πολύ εξωστρεφής και δυναμική. Δεν είχαμε πολλές σκηνές μαζί. Στα Ζαγοροχώρια πηγαίναμε 15 ημέρες κάθε μήνα για τα γυρίσματα. Κάναμε γυρίσματα με -5 βαθμούς και χιόνι, τα κεφάλια των κομπάρσων γίνονταν λευκά και ενώ ξεκινήσαμε με 30 κομπάρσους καταλήξαμε με 5».