Η γη της ελιάς spoiler – Λυδία Κονιόρδου: «Δεν ξέρει κανείς που είναι ο “Ισίδωρος”»

Αρχικά ανέφε: «Ήθελα να γίνω μουσικός από μικρή. Είχα έφεση στη μουσική. Έπαιζα πιάνο χωρίς να έχω μάθει και χωρίς να ξέρω να διαβάζω, από μόνη μου αυτοσχεδίαζα. Εγώ ξέφυγα από τον κανόνα «γαλλικά πιάνο και γάμος». Σκεφτόμουν εάν θα πάω στο μουσικό ή στο θεατρικό τμήμα. Ήταν καινούριο πράγμα για μένα και μετά κόλλησα. Μετά πήγα στο Εθνικό και έτσι καθορίστηκε η ζωή μου».

Και πρόσθεσε: «Μεγάλωσα σε ένα μητριαρχικό περιβάλλον, όπου οι γυναίκες, και την γιαγιά ήταν που κράταγε το σπίτι. Επικρατούσε ο γυναίκειος τρόπος σκέψης και μία αίσθηση ότι η γυναίκα έχει πάρα πολύ μεγάλη δύναμη και δεν υστερεί σε σχέση με τον άντρα. Δεν αισθάνθηκα ποτέ ότι με υποτιμούν ως γυναίκα ή να δώσω κάποια «μάχη» για να αποδείξω ότι μπορώ. Ίσως ο τρόπος μου δεν τους άφηνε να εκφραστούν. Ήξερα την δουλειά μου και δεν άφηνα το περιθώριο της αμφισβήτησης».

Για την καριέρα της στο εξωτερικό, είπε:«Η ανάγκη να διδάξω αυτά που έχω μάθει με έκαναν να θέλω να το κάνω. Το θέατρο είναι θέμα τύχης αλλά και επιλογής. Πάντοτε γυρνούσα την πλάτη στο «σίγουρο» και στο αυτονόητο. Έφυγα από το Εθνικό και πήγα στον ανταγωνιστή Κάρολο Κουν. Όταν «έφυγε» ο Κουν μετά τα πολύτιμα αυτά 9 χρόνια – θεωρώ δάσκαλο μου τον Κουν – με κάλεσαν να πάω στη Λάρισα. Πίστεψα στο όραμα του Κώστα Τσιάνου».

Και σε άλλο σημείο αναφέρθηκε στη Γη της Ελιάς:

«Βλέπω τον αγαπημένο μου Γρήγορη Βαλτινό, που αποφοιτήσαμε μαζί από το Εθνικό. Χαίρομαι που συμμετέχει στην σειρά, έχουμε και πολλές σκηνές μαζί. Είναι εξαιρετικός ηθοποιός, μπορεί να κάνει τα πάντα υπέροχα. Δεν ξέρει κανείς που είναι ο «Ισίδωρος» (Νίκος Γαλανός). Μελετάμε το σενάριο, έχουμε τον χρόνο να το επεξεργαστούμε, και έχουμε γίνει σαν οικογένεια μετά από τόσο καιρό. Πιστεύω πολύ στον Αντρέα Γεωργίου και στην Βάνα Δημητρίου».