Καρακάση: «Η σκηνή στο «Grand Hotel» ήταν πολύ συγκινητική... Σφιγγόμουν πάρα πολύ να μην κλάψω»
Για μία σκηνή στο Grand Hotel που την έκανε να λυγίσει αλλά και για τη μικρασιατική καταγωγή της μίλησε σε συνέντευξή της η Ελένη Καρακάση...
Η αγαπημένη ηθοποιός και τραγουδίστρια μίλησε για το τραγούδι που ερμήνευσε και τη «λύγισε» συναισθηματικά στη σειρά ενώ αποκάλυψε και τι περιμένει να της φέρει το μέλλον τόσο σε καλλιτεχνικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο...
Ελένη Καρακάση: Μου έχει τύχει να παίξω για 500-600 θεατές, αλλά έχω παίξει και για δυο-τρία άτομα
Πρόσφατα, συμμετείχες σε διάφορες συναυλίες, αλλά και τραγούδησες εκπληκτικά σε μια σκηνή στο «Grand Hotel». Είναι κάτι που σκοπεύεις να συνεχίσεις;
Η σκηνή στο «Grand Hotel» ήταν πολύ συγκινητική. Τραγούδησα το «Τέσσερα μάτια, δυο καρδιές», ένα αργό συρτό, παραδοσιακό σμυρναίικο, που το είπα σαν νανούρισμα. Σφιγγόμουν πάρα πολύ να μην κλάψω γιατί η γυναίκα που υποδύομαι είναι πιο γήινη. Ξέρεις, αυτοί οι άνθρωποι που ήρθαν από τη Σμύρνη δεν είχαν την πολυτέλεια να κλαίνε, δεν είχανε χρόνο. Έπρεπε να δίνουν συνεχώς μάχες για απλά πράγματα, να βρουν δουλειά, να μην τους πουν κλέφτες, να μην τους πουν Τουρκόσπορους. Έπρεπε συνέχεια να αποδεικνύουν ότι είναι κι αυτοί Έλληνες.
Έχεις κι εσύ καταγωγή από τη Μικρά Ασία;
Εντελώς. Το σόι του μπαμπά ήρθε από την Κωνσταντινούπολη, της μαμάς από τη Σμύρνη. Μεγάλωσα έχοντας στα αυτιά μου όλες αυτές τις ιστορίες της προσφυγιάς, όλους τους ήχους από τα κυριακάτικα τραπέζια. Όταν είδα την «Πολίτικη Κουζίνα» τρελάθηκα γιατί εγώ δεν πέρναγα καλά στα οικογενειακά τραπέζια. Που ξεκινούσαν στις 11 το πρωί και τελείωναν στις 5 το απόγευμα. Με τον αδερφό μου ήμασταν τα μόνα παιδιά και καταπιεζόμασταν αφόρητα. Ήταν τραπέζια-μαραθώνιοι με κρεατικά, ψαρικά με όλους τους συνοδευτικούς μεζέδες, ενώ ακολουθούσαν πάντα φρούτα, τυριά, ξηροί καρποί, γλυκά, καφέδες... Διαφορετικό το ένα σόι από το άλλο. Οι Σμυρνιοί ήταν πιο ανοιχτοί, οι Πολίτες ήταν υπερβολικά δεμένοι, η οικογένεια ήταν πάντα πάνω απ’ όλα.
Παραμένει η θέση της οικογένειας ψηλά στο σύστημα αξιών σου;
Ναι, αρκεί να κόβεται κάποια στιγμή ο ομφάλιος λώρος. Αν ρωτάς εμένα, η ζωή μου ρυθμίζεται με βάση την οικογένειά μου. Ας πούμε, δεν έφυγα στο εξωτερικό γιατί αρρώστησε ο μπαμπάς. Είναι σημαντικό κομμάτι για μένα, δεν θα μπορούσα να βάλω ένα X και να συνεχίσω τη ζωή μου. Αλλά αυτό ήταν δική μου επιλογή. Δεν μου αρέσουν οι οικογένειες που γίνονται τροχοπέδη για τα παιδιά τους, που τα δένουν, τα εκβιάζουν συναισθηματικά για να μείνουν κοντά τους και να τους γηροκομήσουν.
Τι περιμένεις να φέρει το μέλλον;
Δεν περιμένω κάτι συγκεκριμένο. Δεν είχα ποτέ απωθημένα με ρόλους. Ήθελα να είμαι σε ωραίες δουλειές, να περνάω καλά, να έχω τη στιγμή μου. Νιώθω ότι τα καλύτερα πράγματα δεν έχουν έρθει ακόμη. Νιώθω καλά με την ηλικία μου και γι’ αυτό θέλω να είμαι καλά, ψυχολογικά και σωματικά, πιο δυνατή, ώστε να μπορώ να αντιμετωπίσω κάθε ζήτημα, να μην πονάω. Και παροτρύνω και τους άλλους να μην αφήσουν το σώμα τους να πονάει, να αναζητήσουν θεραπευτές και να εμπιστευτούν τα Ιατρεία Πόνου. Μπορούν κυριολεκτικά να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής μας.
Πηγή: Marie Claire