17 Κλωστές-Δημάκης: «Δεν μου έχει περάσει καν από το μυαλό να συνεχίσω την ιστορία του Καστελάνη»
Ο Πάνος Δημάκης, το Γεράκι του «The Chase» και του βιβλίου «17 Κλωστές», στο οποίο βασίστηκε η σειρά που προβάλλει το Mega, μιλάει για όσα τον εμπνέουν και την επόμενη τηλεοπτική μεταφορά έργου του
Ο Πάνος Δημάκης συστήθηκε και ως συγγραφέας των «17 Κλωστών», του βιβλίου στο οποίο βασίστηκε η ομώνυμη σειρά σε σκηνοθεσία Σωτήρη Τσαφούλια, που κάθε Κυριακή προβάλλεται στον αέρα του Mega.
17 Κλωστές: Η προσπάθεια του Καστελάνη για μία νέα αρχή είναι εκ προοιμίου καταδικασμένη
Τα αληθινά γεγονότα που οδήγησαν σε μια μαζική δολοφονία στα Κύθηρα των αρχών του 1900 ξεπηδούν από τις σελίδες του έργου του και ζωντανεύουν στη μικρή οθόνη σε μια παραγωγή υψηλών προδιαγραφών με πρωταγωνιστή τον Πάνο Βλάχο.
17 κλωστές
Πώς προέκυψε η ιδέα για το βιβλίο;
Η ιδέα γεννήθηκε στις καλοκαιρινές διακοπές, στο ίδιο χωριό όπου έγινε η σφαγή. Ήμουν εκεί πριν από έξι χρόνια, για έναν γάμο, πηγαίνω συχνά στα Κύθηρα άλλωστε και συζητούσα με τους γονείς μιας φίλης μου ότι μου αρέσουν οι παλιές ιστορίες. Άρχισαν τότε να μου αφηγούνται την ιστορία που έγινε στο χωριό, με έβγαλαν έξω στη βεράντα να μου δείξουν τον δρόμο όπου έγινε το έγκλημα και μου έδειξαν μια γιαγιά σε μια φωτογραφία που αποδείχτηκε ότι ήταν η μάνα της κυρίας, που είχε σφαγιαστεί. Επειδή μου είπαν την ιστορία με αρκετές λεπτομέρειες, συγκλονίστηκα κι άρχισα να τη λέω κι εγώ σε φίλους και γνωστούς. Πολύ σύντομα αποφάσισα να τη γράψω, παρ’ όλο που δεν είχα ξαναγράψει κάτι μέχρι τότε κι άρχισα να κάνω έρευνα. Συνειδητοποίησα ότι αυτά που μου είχε πει το ζευγάρι συνέπιπταν με τα γεγονότα, έψαξα στο Διαδίκτυο για να βρω κάποια στοιχεία περαιτέρω, μίλησα με κάποιους ανθρώπους, αν και τα πιο πολλά στόματα ήταν κλειστά τότε. Επειδή ήθελα να φτιάξω και μια δική μου ιστορία, ο Καστελάνης είναι ο χαρακτήρας που έπλασα εγώ. Ήξερα ότι είναι ένα καλό παιδί, εργατικός, που γενικά δεν είχε προκαλέσει κάτι και ότι ακόμα και χρόνια μετά δεν τον κατηγορούσαν απόλυτα, παρ’ όλο που ήταν τέρας. Δεν ήξερα τι χαρακτήρα έχει, οπότε αυτό το ανασφαλές το προσέθεσα εγώ. Εγώ σκέφτηκα ότι θέλω να πλάσω έναν αντιήρωα, όχι ένα παλικάρι που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του και έτσι έπλασα έναν ήλιο, ο οποίος προσφέρει με χαρά την τέχνη, το φως και τη ζεστασιά του, αλλά δεν είναι αυτόφωτος.
Εσείς συμμετείχατε στη δημιουργία της σειράς;
Αρχικά παρακολούθησα κάποια κάστινγκ. Είχα έναν μερικό έλεγχο του σεναρίου όπου πρότεινα κάποιες αλλαγές, μερικές έγιναν δεκτές και άλλες όχι. Προκειμένου να βοηθήσω τον φωτογράφο με τα χρώματα και να καταλαβαίνει ο τηλεθεατές, διαβάζοντας το σενάριο του έλεγα πότε ήταν πρωί, βράδυ, χειμώνας, καλοκαίρι. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων ήμουν δύο βδομάδες στα Κύθηρα, μέσα στις οποίες και έπαιξα τον δικό μου ρόλο στο έκτο επεισόδιο. Δεν ενεπλάκην στη δουλειά του Σωτήρη Τσαφούλια ή της Μιρέλλας Παπαοικονόμου. Τους έδωσα λευκή κάρτα γιατί ήμουν πολύ χαρούμενος και σίγουρος από την αρχή για το πολύ καλό αποτέλεσμα. Το ένιωθα στο αίμα μου ότι θα πάει πολύ καλά και ότι θα βγει μια πολύ ωραία σειρά όπως βγήκε.
Ποιες διαφορές βλέπετε μεταξύ του βιβλίου και της σειράς;
Η βασική διαφορά είναι ότι έχει μεγαλώσει το κομμάτι, της σχέσης του Αντώνη με την Αννα. Υπάρχουν πολλές σκηνές οι οποίες δεν υπάρχουν στο βιβλίο. Αν κρίνω από την επιτυχία της σειράς στη συνδρομητική τηλεόραση, που στο βιβλίο δεν υπάρχουν καν ούτε ως υπόνοια. Κατά τα άλλα, τα μηνύματα πέρασαν από το βιβλίο σε ίσια γραμμή στη σειρά.
Έχετε σκεφτεί να συνεχίσετε την ιστορία του Καστελάνη;
Δεν μου έχει περάσει καν από το μυαλό και νομίζω ότι δεν θα μου περάσει κιόλας. Γιατί ξέρω ότι θα πρέπει να είναι εντελώς μυθοπλασία πλέον. Η ανάγκη μου είναι να γράφω συνέχεια νέες ιστορίες, εξού και πλέον δεν γράφω αληθινές ιστορίες. Το «Ποτάμι των χιλίων τυφλών» και το «Ποσειδών» και το νέο που έχω στο μυαλό μου για να βγει, δεν έχουν καμία σχέση με αληθινές ιστορίες. Νομίζω ότι η ανάγκη μου να γράφω δικές μου ιστορίες είναι πιο έντονη πλέον και ούτε με ενδιαφέρει να γίνω ο συγγραφέας των αληθινών εγκλημάτων. Αν βρεθεί κάτι στο απώτερο μέλλον και με συγκλονίζει τόσο πολύ, γιατί όχι;
Πηγή: Πρόσωπα