Μαριάννα Πουρέγκα: Ο ρόλος στο Απαραίτητο φως και η διέξοδος μέσω της υποκριτικής

Σε πρόσφατη συνέντευξή της μιλά για την ηρωίδα και της αποκαλύπτει τι την γοητεύει σε αυτή τη δεκαετία που διαδραματίζεται η σειρά.

«Το απαραίτητο φως»: Οι ηθοποιοί που εντάσσονται στο καστ της νέας σειράς στην ΕΡΤ

Η δράση στο «Απαραίτητο φως» τοποθετείται σε δύο τελείως διαφορετικές δεκαετίες, του 1940 και του 2010. Τι θυμάσαι από την προσωπική σου ζωή, 15 χρόνια πριν;

Δεκαπέντε χρόνια πριν, έχω την αίσθηση πως ήμουν μία άλλη. Σπούδαζα ακόμη Χρηματοοικονομική και Λογιστική. Το πλάνο μου ήταν να τελειώσω με τη σχολή και να κάνω κάτι σχετικό με τα οικονομικά, κάτι το οποίο δεν με ενθουσίαζε και τόσο. Με θυμάμαι μελαγχολική και αμήχανη, είχα πολλές δυσκολίες τότε που μου στερούσαν τον αυθορμητισμό και την ξεγνοιασιά. Κάτι μέσα μου αντιδρούσε όμως, αντιστεκόταν. Έψαχνε μία διέξοδο. Ευτυχώς, λίγο καιρό μετά, μπήκε στη ζωή μου το θέατρο και όλο αυτό το σκηνικό άλλαξε διά παντός.

Τι σε γοητεύει στη δεκαετία του ’40;

Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι το γούστο των ανθρώπων, που αποτυπώνεται στη μόδα της εποχής. Ντύνονταν τόσο κομψά, τόσο ιδιαίτερα, τόσο φροντισμένα όλα, παρ’ όλες τις σκληρές συνθήκες που επικρατούσαν εκείνη την περίοδο. Ρούχα, μαλλιά, αξεσουάρ, ασύλληπτα όμορφα, σαν να προσπαθούσαν με την ομορφιά να αντισταθμίσουν τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν. Πόσο θα ήθελα να ντυνόμασταν ακόμη έτσι οι άνθρωποι. Το αμέσως επόμενο και πολύ πιο βαθύ που με γοητεύει είναι το πνεύμα και η ιδεολογία της εποχής. Προφανώς και δεν ήταν όλα ρόδινα και δεν λειτουργούσαν όλοι με τον ίδιο τρόπο, ως επί το πλείστον, όμως, υπήρχαν ιδανικά, υπήρχε αλληλεγγύη, υπήρχε ανάγκη για αντίσταση, η δύναμη και η αντοχή των ανθρώπων απέναντι στις φρικαλεότητες που βίωναν είναι ασύλληπτες και τρομερά εμπνευστικές.

Ποια είναι η ηρωίδα που υποδύεσαι σε εκείνη τη δεκαετία;

Η Λουίζ είναι ζωγράφος της εποχής, μισή Ελληνίδα μισή Σκοτσέζα, και αντιπροσωπεύει όλα όσα ανέφερα παραπάνω περί αντίστασης και ιδεολογίας. Γίνεται εθελόντρια νοσοκόμα του Ερυθρού Σταυρού, φροντίζει στρατιώτες και απλούς πολίτες που βρίσκονται σε ανάγκη, πηγαίνει και βοηθάει στα συσσίτια, βρίσκει φάρμακα και τρόφιμα γι’ αυτούς που τα χρειάζονται, είναι ενεργό μέλος αντιστασιακής οργάνωσης και δίνεται στον αγώνα για ελευθερία με ό,τι έχει και δέν έχει. Με συγκινεί βαθιά η δύναμη και η αυταπάρνησή της.

Οι ηρωίδες σου συνδέονται με τον πίνακα ενός διάσημου Σκοτσέζου ζωγράφου του 19ου αιώνα, που είχε κλαπεί από την οικογένεια στα χρόνια της Κατοχής. Δεν έχει κάτι το πολύ ρομαντικό αυτό το κυνήγι;

Έχει κάτι το ρομαντικό, ναι, και ταυτόχρονα κάτι το πολύ σκληρό. Μιλάμε για έναν πίνακα που αποτελεί οικογενειακό κειμήλιο και η Λουίζ κάνει τα πάντα για να τον κρατήσει, παρά τις αντιξοότητες της περιόδου της Κατοχής. Καταλήγει να εξαφανίζεται μυστηριωδώς και εξαιτίας του μπαίνουν πολλοί άνθρωποι σε κίνδυνο. Από την άλλη, η Λουίζα, χρόνια ολόκληρα μετά, προσπαθώντας να μάθει την αλήθεια σε σχέση με την τύχη του πίνακα, έρχεται αντιμέτωπη με μία σειρά δυσκολοχώνευτων αποκαλύψεων. Μοιάζει να είναι ευλογία και κατάρα λοιπόν ο πίνακας αυτός.

Πηγή Marie Claire

Το απαραίτητο φως: Αυτά είναι τα πρόσωπα που συζητούν για τη σειρά

«Το απαραίτητο φως» έρχεται στην ΕΡΤ – Ταξίδι στην Αθήνα της κατοχής

Το απαραίτητο φως: Αυτή είναι η νέα σειρά της ΕΡΤ