Χατζηβασιλείου: «Έχει σηκωθεί η τρίχα μου. Το ζούμε όλοι, έτσι; Δεν είμαι μόνη μου».

Το δεύτερο πακέτο ανέδειξε το μεγαλείο της ψυχής και της αξιοσύνης ενός ανθρώπου, που δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια. Πρόκειται για μια εργαζόμενη γυναίκα και μητέρα τριών παιδιών που τα τελευταία 18 χρόνια της ζωής της έχει αφοσιωθεί στην ανατροφή και τη φροντίδα του Αλέξανδρου. Ενός παιδιού με σοβαρά προβλήματα υγείας, που μόλις 3 μηνών βρέφος, βρέθηκε εγκαταλελειμμένο στην είσοδο μιας πολυκατοικίας στους Αγίους Αναργύρους. Όταν τον Μάρτιο του 1997, η 46χρονη τότε Μαίρη ξέθαψε από το καλάθι των απορριμμάτων της εταιρείας που εργαζόταν ως καθαρίστρια, μια εφημερίδα, δεν φαντάστηκε πως ένα δημοσίευμα θα άλλαζε την κοσμοθεωρία της και θα την έκανε να αναθεωρήσει ό,τι θεωρούσε δεδομένο μέχρι τότε. «Ένα χαμόγελο για τον Αλέξανδρο. Παραμένει στα αζήτητα εξαιτίας της αναπηρίας του». Με το απόκομμα της εφημερίδας στο χέρι, η Μαίρη έτρεξε στο Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία» και αντίκρισε ένα μωρό καθηλωμένο σε ένα δωμάτιο, χωρίς το χάδι, τη φροντίδα και την υποστήριξη των δικών του ανθρώπων. Το βλέμμα του καρφώθηκε στην ψυχή της, ενώ τα χεράκια του που ανυψώθηκαν μόλις την είδε, έκαναν την αποστολέα να θέλει να γίνει τα «φτερά» του. Από τότε, η Μαίρη και ο Αλέξανδρος έγιναν αχώριστοι. Μέσω του «Πάμε Πακέτο» η Μαίρη αναζητά τις ρίζες αυτού του παιδιού. Αναζητά τη βιολογική μητέρα του Αλέξανδρου και το πάμε πακέτο κατάφερε να τη βρει!