Πολυτεχνείο: Συγκινεί ο Μικρούτσικος! Τα τελευταία λόγια του Θάνου πριν εισβάλλει το τανκ
Με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου ο Ανδρέας Μικρούτσικος, συγκίνησε άπαντες στο πλατό αποκαλύπτοντας το πώς έζησε ο ίδιος εκείνες τις στιγμές.
«Ήμουν μέσα, για μένα είναι βίωμα και θυμάμαι όλες τις λεπτομέρειες», είπε και περιέγραψε όλα εκείνα τα δραματικά γεγονότα που έμελλαν να αλλάξουν την ιστορία του τόπου μας.
«Την πρώτη μέρα μπήκαμε μέσα 500-1000 άτομα. Η Πατησίων ήταν γεμάτη κόσμο, έγραφαν πάνω στα τρόλλεϊ, στα λεωφορεία. Τότε άρχισαν να την κλείνουν σιγά-σιγά με λίγα δακρυγόνα και εκεί γίνεται η πρώτη διανυκτέρευση, με τον κόσμο απ’ έξω να ενεργοποιείται…
«Όταν πήραν χαμπάρι ότι το πράγμα γενικεύεται, ότι κάνουμε ραδιοφωνικό σταθμό και ότι όλη η Ευρώπη ασχολείται μαζί μας, αποφάσισε η Δικτατορία ότι πρέπει να μπουν στο Πολυτεχνείο. Εμείς οι φοιτητές ως πρωτοπορία του γενικότερου κοινωνικού κινήματος λέγαμε Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία. Ήμουν παρών όταν ήρθαν η Καρέζη και ο Καζάκος και έφεραν τον Ξυλούρη και τον βάλαμε μέσα και τον περιφέραμε όρθιο στα χέρια…
Εκεί που κοιμήθηκα εγώ το πρώτο βράδυ έγινε και πρόχειρο χειρουργείο όταν είχαμε τους πρώτους τραυματίες. Από το απόγευμα στις 18:00 της 16ης Νοεμβρίου άρχισαν να μας πυροβολούν με άσφαιρα και δακρυγόνα μέχρι που το βράδυ ήρθαν τα τανκς», είπε και συνέχισε:
«Είμαστε μπροστά στην πύλη, έχουμε βάλει τη Μερσεντές του πρύτανη, έρχονται τρία τανκς. Ακουγόταν η φωνή του Παπαχρήστου από το πειρατικό ραδιόφωνο «Είστε αδέλφια μας, δεν θα μας επιτεθείτε» για να κάμψουμε το φρόνημα των στρατιωτικών. Και μου λέει ο Θάνος, την τελευταία φράση πριν μπει το τανκς και χαθούμε, «Ανδρέα, απ’ τα αδέρφια μας θα τη βρούμε».
Και δεν προλαβαίνω να του χαμογελάσω, μαρσάρει το τανκ και μπαίνει μέσα» εξομολογήθηκε ο Ανδρέας Μικρούτσικος. «Εμένα αυτό που με κάνει και ανατριχιάζω είναι ότι το Ψωμί από το βασικό τρίπτυχο του Πολυτεχνείου, την ημέρα της εξέγερσης διάβαζα είδηση ότι στα σούπερ μάρκετ έβαζαν τύπου κλειδαριές στα παιδικά γάλατα. Αυτό δείχνει ότι τουλάχιστον για το πρώτο ζητούμενο το Πολυτεχνείο ζει».