Ο Νικόλας Ραπτάκης στο gossip-tv: «Στη Eurovision 2014 δεν ήταν άδικη η 20η θέση και το περιμέναμε»
Ο Νικόλας Ραπτάκης έδειξε από μικρός την αγάπη του για τη μουσική.
Σπούδασε κλασική κιθάρα (πέντε χρόνια) και σύγχρονο τραγούδι και θεωρεία στο Εθνικό Ωδείο. Είναι μία σπουδαία φωνή παρά το νεαρό της ηλικίας του και έχει ήδη κάνει πολλές και σπουδαίες συνεργασίες. Έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως τον Γιώργος Μαζωνάκη, την Τάμτα, τον Δημήτρη Κοργιαλά, την Ευρυδίκη και την Άννα Βίσση. Ήταν ο lead singer στους Freaky Fortune και έγραφε μαζί με τον Θεόφιλο τα τραγούδια του γκρουπ.
Oι Freaky Fortune ήταν ένα ελληνικό μουσικό ντουέτο που σχηματίστηκε τον Μάρτιο του 2011. Μας εκπροσώπησαν στη Eurovision το 2014 στη Δανία με το τραγούδι Rise Up. Το Rise Up που στα ελληνικά σημαίνει “Ξεσηκώσου” πήρε την 20η θέση. Ο διαγωνισμός είχε γίνει στις 10 Μαίου. Στον ελληνικό τελικό το τραγούδι είχε βγει πρώτο με ποσοστό 48%. Τη μουσική στο τραγούδι έγραψαν οι Freaky Fortune ενώ τους στίχους οι Freaky Fortune και RiskyKidd. Στο τραγούδι μαζί με τους Freaky Fortune συμμετείχε και ο RiskyKidd.
Ο Νικόλας Ραπτάκης μιλάει στο gossip-tv για τη διαδρομή του, τις δυσκολίες που συνάντησε και το κεφάλαιο Eurovision.
Θα ήθελα να μου πεις πώς είναι αυτή η περίοδος για εσένα, σε τι φάση σε βρίσκουμε;
Είναι πραγματικά πολύ ωραία και πολύ δημιουργική. Μόλις κυκλοφόρησε το καινούριο τραγούδι από το Panic Records, λέγεται «Μη με ρωτάς». Το έχω γράψει εγώ μαζί με Daphne Lawrence, Chico Beatz και τον Ripen. Είμαι με την Άννα Βίσση στο Hotel Ermou. Έρχονται και άλλα πολλά πράγματα. Ετοιμάζω διάφορα, δικά μου live και με την Άννα το Καλοκαίρι.
Στα 17 ήθελα να ασχοληθώ με την υποκριτική.
Είχες δηλώσει πως στα 17 σου αποφάσισες ότι θες να ασχοληθείς με το θέατρο και το τραγούδι. Μέχρι τότε είχες σκεφτεί και κάτι άλλο;
Στα 17 ήθελα να ασχοληθώ με την υποκριτική. Γενικά με το τραγούδι πάντα ασχολιόμουν και για κάποιο λόγο μέσα μου πάντα ήξερα ότι αυτό θα κάνω. Αλλά μου είχαν περάσει από το μυαλό κάτι τύπου Ψυχολογίες, Εγκληματολογίες κτλ αλλά χλωμό.
Σαν επαγγελματίας το μεγαλύτερο πράγμα που έχω κάνει είναι η Eurovision.
Η οικογένεια σου ήταν μαζί σου, στο να ακολουθήσεις το όνειρο σου;
Ήταν ναι, αλλά πάντα με επιφυλάξεις. Μου λέγανε τι να προσέχω, τη νύχτα, τις δυσκολίες της. Το κλασικό με τους καλλιτέχνες, θα πεινάσεις κτλ. Αλλά ευτυχώς με στήριξαν από την αρχή. Ήταν μαζί μου.
Ποια είναι για τον Νικόλα η πιο σημαντική στιγμή σε αυτή τη διαδρομή μέχρι σήμερα;
Ξέρεις τι γίνεται, μου έρχεται πάντα να πω τη Eurovision ως Νο1 γιατί ήταν μία τεράστια παραγωγή και ήταν γενικά κάτι πολύ ιδιαίτερο. Σαν επαγγελματίας το μεγαλύτερο πράγμα που έχω κάνει είναι η Eurovision. Μου είναι δύσκολο να ξεχωρίσω μία στιγμή γιατί όσο μεγαλώνω νιώθω πως είναι καλύτερα τα πράγματα. Δηλαδή βιώνω όμορφα την κάθε στιγμή.
Τι είναι η μουσική για σένα; Είναι ένα μέσο, μία διέξοδος, ένας τρόπος έκφρασης, όλα μαζί;
Είναι τα πάντα βασικά. Νομίζω για κανέναν άνθρωπο είναι ανέφικτο να ζήσει χωρίς μουσική. Είναι έκφραση, είναι η καθημερινότητα, είναι η στεναχώρια, το κλάμα, το δράμα, η χαρά. Τα πάντα μας. Και εμένα πραγματικά δεν μπορώ να με φανταστώ να μην ακούω μουσική ή να μην εκφράζομαι μέσα από αυτή.
Δεν ήταν αδικία το περιμέναμε. Γιατί δεν συμμετείχε η Κύπρος, δεν συμμετείχε καμία γειτονική χώρα.
Μίλησε μου για τη Eurovision.
Εμείς ως πρωτοεμφανιζόμενοι τότε δεν είχαμε καμία βλέψη ότι πώς θα πάμε, θα πάμε καλά; Απλά πήγαμε και περάσαμε φανταστικά. Ζήσαμε στο έπακρο τα πάντα. Έχω αρκετούς γνωστούς που έχουν πάει στην Eurovision και πάντα έχουν κάτι αρνητικό να πουν για την εμπειρία τους. Εγώ πραγματικά δεν έχω τίποτα να πω. Δηλαδή πέρασα συγκλονιστικά.
Η 20η θέση ήταν αδικία;
Δεν ήταν αδικία το περιμέναμε. Γιατί δεν συμμετείχε η Κύπρος, δεν συμμετείχε καμία γειτονική χώρα. Δεν είχαμε ψήφους να πάρουμε από "συγγενείς". Δεν έχει σημασία. Εγώ πραγματικά έζησα αυτό που συνέβαινε εκείνη τη στιγμή εκεί. Και πραγματικά δεν με ένοιαζε η βαθμολογία. Δεν πιστεύω ότι ήταν άδικο. Πολύ σπάνια να μας συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Θα πήγαινες ξανά μόνος στη Eurovision;
Άνετα. Τώρα φεύγω. Γιατί πέρασα φανταστικά.
Μετά το 2014 που ακολούθησες ένα σόλο μονοπάτι, βρήκες δυσκολίες μέχρι να μπορέσεις να σταθείς μόνος;
Πάρα πολλές. Ασταμάτητες και αμέτρητες μέχρι και τώρα. Είναι πολύ δύσκολη η δισκογραφία για ένα νέο καλλιτέχνη. Δηλαδή, σε όποια εταιρεία ήμουν, γιατί έχω αλλάξει και πολλές, πάντα, ξέρεις, μου λέγανε πολλοί ότι πρέπει να κάνεις αυτό γιατί τώρα περνάει αυτό. Πρέπει να κάνεις κάτι άλλο και μετά κάτι άλλο. Δηλαδή, πάντα έπρεπε κάπως να επηρεαζόμαστε και εγώ δεν ήθελα καθόλου αυτό. Γιατί ήθελα να βάλω το 100% του εαυτού μου. Κάτι που πλέον πραγματικά κάνω. Γι' αυτό και σταμάτησα τη δισκογραφία γύρω στο 2017 με 2019 δεν έβγαλα τίποτα. Δεν ήξερα τι να κάνω. Δηλαδή, είχα απογοητευτεί γιατί είναι δύσκολα τα πράγματα με τη δισκογραφία. Ακόμα και να κάνεις αυτό που θες, δεν σου εγγυάται κανείς ότι θα πετύχει.
Κάνω ψυχοθεραπεία... είναι μία συνεχόμενη πάλη με τον εαυτό σου.
Η συμμετοχή μας φέτος στο διαγωνισμό πώς σου φαίνεται;
Είναι συμπαθέστατος ο Βίκτωρας. Δεν τον γνωρίζω προσωπικά αλλά όπως βλέπω το παιδί... μου φαίνεται μια χαρά. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω παρακολουθήσει πάρα πολύ φέτος. Έχω ακούσει το τραγούδι μία φορά απλά... τώρα δεν μου έχει μείνει να πω αυτό και αυτό. Δεν έχει σημασία είτε μου αρέσει εμένα είτε αρέσει στον καθένα. Σημασία έχει ο άνθρωπος που διαγωνίζεται να το αισθανθεί και να το νιώσει το τραγούδι που αγαπάει και πάει... όσο περισσότερο μπορεί.
Μία διεθνής καριέρα είναι στις επιδιώξεις σου;
Όχι, να σου πω την αλήθεια. Το σκεφτόμουν γύρω στα 24 μετά τη Eurovsion αλλά έκατσα και μελέτησα λίγο με τον τον εαυτό μου... και είδα ότι πραγματικά μεγαλύτερη σημασία για μένα έχουν οι άνθρωποι μου στη ζωή... και δεν μπορώ με τίποτα να τους αποχωριστώ.
Έχω τραγουδήσει στη σκηνή... ενώ είμαι στα χειρότερα μου
Είχες μιλήσει ανοιχτά και για κρίσεις πανικού που σε οδήγησαν στην κατάθλιψη. Τι έμαθες από αυτή τη δυσκολία;
Είναι work in progress να σου πω την αλήθεια. Δεν φεύγει από τη μία μέρα στην άλλη, επανέρχεται και υπάρχει... συνταγογράφηση. Κάνω ψυχοθεραπεία... είναι μία συνεχόμενη πάλη με τον εαυτό σου. Η ζωή μας γενικά έχει περάσει λίγο δύσκολα... οπότε δεν ξέρω κάποιον άνθρωπο στην ηλικία μου... δηλαδή από το 90 μέχρι το 98 να μην έχει κρίση πανικού... ή να μην έχει άγχος.
Όταν ανεβαίνεις πάνω στη σκηνή ξεχνάς τα πάντα;
Έχω τραγουδήσει στη σκηνή... ενώ είμαι στα χειρότερα μου και είναι κλισέ το ξέρω, αλλά πάντα ξεχνιέμαι και πάντα περνάω καλά. Με βοηθάει πάρα πολύ.
Η συνεργασία με την Άννα Βίσση είναι ένα δεύτερο πανεπιστήμιο για εσένα;
Είναι ακριβώς αυτό. Το έχω πει ένα εκατομμύριο φορές...
αλλά δεν είναι κάτι άλλο πέρα από σχολείο η Άννα... δηλαδή καθημερινά μαθαίνω κάτι διαφορετικό. Είναι και συγκλονιστική συνεργάτης... και φανταστικός άνθρωπος...
Δεν είναι τίποτα τυχαίο.
Πως εύχεσαι να είσαι σε δέκα χρόνια από τώρα;
Να είμαι χαρούμενος... να είμαι υγιής... και να έχω πάρα πολλά λεφτά. Πολύ σημαντικό.
Διαβάστε επίσης: