Eurovision 1977 - Μπέσσυ Αργυράκη: «Το ''Μάθημα Σολφέζ'' διδάσκεται σήμερα σε μουσικά σχολεία»
Για 28 ολόκληρα χρόνια, από το 1977 έως το 2005, το τραγούδι «Μάθημα σολφέζ» που ερμήνευσαν στη σκηνή της Eurovision στο Λονδίνο ο Πασχάλης, οι αξέχαστοι Ρόμπερτ Ουίλιαμς και Μαριάννα Τόλη και η νεότερη όλων, η Μπέσσυ Αργυράκη που έκανε τότε τα πρώτα της βήματα στον καλλιτεχνικό χώρο, κατακτούσε την πέμπτη θέση και περνούσε στην... ιστορία του θεσμού αλλά και στις καρδιές όλων των Ελλήνων.
Και η Μπέσσυ Αργυράκη, εκείνο το τσαχπίνικο ξανθό κορίτσι που στεκόταν δίπλα στους υπόλοιπους τρεις καλλιτέχνες που μας εκπροσώπησαν το 1977 στον διαγωνισμό και ερμήνευε το κομμάτι που έγραψε ειδικά για τη Eurovision ο Γιώργος Χατζηνάσιος, είναι πολύ περήφανη γι' αυτό.
Eurovision 2003 - Η Μαντώ στο gossip-tv: Το απρόοπτο, η ίωση και τι θα άλλαζε:«Σίγουρα όχι το ρούχο»
Kαι γιατί όχι αφού ακόμα και σήμερα, 47 χρόνια μετά, το «Μάθημα σολφέζ», όχι μόνο ακούγεται και τραγουδιέται αλλά όπως αποκαλύπτει η ίδια η Μπέσσυ Αργυράκη, διδάσκεται κιόλας, μιας και περιέχει πολλές μουσικές ορολογίες. Κάποιοι από τους στίχους του άλλωστε, είναι οι νότες της μουσικής που τραγουδούν οι ερμηνευτές. Τουλάχιστον ευρηματικό για την εποχή του, με τον Γιώργο Χατζηνάσιο, να αφήνει με το «Μάθημα Σολφέζ» τη δική του παρακαταθήκη στην Eurovision.
Σε ό,τι αφορά τώρα την εμφάνιση των τεσσάρων Ελλήνων ερμηνευτών το 1977, ήταν και αυτή πολύ μπροστά από την εποχή της αφού όχι μόνο είχαν μία άρτια ερμηνεία επί σκηνής αλλά ακόμα και οι κινήσεις της χορογραφίας τους ήταν συγχρονισμένες σαν να έκαναν για καιρό πρόβες. Ντυμένοι πολύ μοντέρνα για την εποχή, με ρούχα που είχε σχεδιάσει η Μαριάννα Τόλη και με σχετική απλότητα σε σχέση με άλλες συμμετοχές που ήταν... υπερπαραγωγή, η Μπέσσυ, ο Πασχάλης, η Μαριάννα και ο Ρόμπερτ κέρδισαν στο τέλος της εμφάνισής τους το πιο δυνατό χειροκρότημα. Παρ' όλα αυτά, κατέκτησαν μόλις την πέμπτη θέση καθώς έτυχε εκείνη τη χρονιά οι περισσότερες από τις συμμετοχές να έχουν πολύ καλά τραγούδια, με πρώτη να βγαίνει η Γαλλία με ερμηνεύτρια την Marie Myriam για το τραγούδι L'oiseau et l'enfant.
Η Μπέσσυ Αργυράκη με αφορμή την επέτειο των 50 χρόνων συμμετοχών της Ελλάδας στη Eurovision, μιλώντας αποκλειστικά στο gossip-tv, θυμάται εκείνες τις μαγικές στιγμές που έζησε, αποκαλύπτει το άγνωστο παρασκήνιο που βίωσε στο Λονδίνο λίγο πριν ανέβει στη σκηνή μαζί με τους υπόλοιπους «ήρωες» αυτής της μαγικής μουσικής ιστορίας και αναπολεί εκείνα τα πρώτα βήματα της καριέρας της που την καθόρισαν ως καλλιτέχνη!
Πώς επιλεχθήκατε για να εκπροσωπήσετε την Ελλάδα στη Eurovision και ποιος ήταν ο μηχανισμός επιλογής του τραγουδιού τότε; Ποιος ήταν ο μηχανισμός επιλογής του τραγουδιού τότε;
Σε εμάς έγινε απευθείας ανάθεση. Δεν θυμάμαι να διαγωνιζόταν άλλο τραγούδι μαζί μας. Βρέθηκα στο υπόγειο στούντιο του Γιώργου Χατζηνάσιου μαζί με τα άλλα τρία παιδιά και μου πρότειναν να συμμετέχω σε αυτό το τραγούδι. Όλο αυτό είχε ξεκινήσει από τον Πασχάλη γιατί είναι και συγγενείς με τον κύριο Χατζηνάσιο και κατόπιν, αφού έκαναν κάποιες δοκιμές με κάποιες άλλες φωνές, κατέληξαν σε εμένα γιατί τούς άρεσε η κατάληξη της ψηλής φωνής που έκανα στο τραγούδι. «Κούμπωσε» το δικό μου όνομα τελικά.
Πώς βιώσατε όλο αυτό το ταξίδι της Eurovision; Οι περισσότεροι το περιγράφουν ως «μαγικό». Ήταν για εσάς έτσι;
Το ταξίδι της Eurovision ήταν για μένα μία μαγική και μοναδική υπόθεση. Τότε ήμουν πιτσιρίκα και φυσικά δεν μπορούσα να φανταστώ ότι όλο αυτό ήταν τόσο σπουδαίο και τόσο μεγάλο φεστιβάλ, με τόση θεαματικότητα που θα βοηθούσε τόσο πολύ στην καριέρα μου. Το έκανα με χαρά, όπως κάνω και τα πάντα στη ζωή μου. Είναι, άλλωστε και του χαρακτήρα μου αυτό. Αγαπώ πάρα πολύ τη δουλειά μου και να τραγουδάω, αγαπώ πολύ και τον κόσμο και ήρθε φυσικά όλο αυτό και «κούμπωσε». Ήταν για μένα μεγάλο δώρο να συμμετάσχω. Το έζησα, το χάρηκα, το αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι καλύτερο αλλά και πάλι, μας δικαίωσε γιατί ήμασταν για πολλά χρόνια τα αγαπημένα παιδιά της Eurovision σε ό,τι αφορά τις ελληνικές συμμετοχές.
Η Ελλάδα μας αγκάλιασε τόσο πολύ και πριν και μετά. Είχα μια λύπη ότι θα ήθελα να πηγαίναμε καλύτερα. Αλλά το τραγούδι αγαπήθηκε και σε άλλες χώρες. Ήταν ένα τραγούδι πρωτότυπο και νομίζω ότι δεν υπήρξε δεύτερο στην Eurovision για την πρωτοτυπία του, από τις ελληνικές συμμετοχές.
Θυμηθείτε κάποιο περιστατικό που έμεινε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας αλλά θα είχε πολύ ενδιαφέρον να το μάθουμε σήμερα…
Α ναι! Θυμάμαι ότι όταν φτάσαμε εκεί, ευτυχώς ήταν ο Νίκος Μαστοράκης και μας πήρε με τη λιμουζίνα του. Ήταν στην ίδια πτήση με εμάς. Αλλιώς δεν είχε έρθει κανείς να μας πάρει. Τον είχαμε και στο αεροπλάνο. Φτάσαμε εκεί και με τη λιμουζίνα του μάς πήγε στο ξενοδοχείο.
Τι θυμάστε από την εποχή που δίνατε τον καλύτερό σας εαυτό για να κατακτήσει η Ελλάδα την καλύτερη δυνατή θέση;
Είναι κάτι που το κάνω και στα φεστιβάλ και εκτός φεστιβάλ και σε όλα τα πράγματα στη ζωή μου. Δίνω τον καλύτερό μου εαυτό. Εκεί, βέβαια, είχα έναν λόγο παραπάνω γιατί είχα στις πλάτες μου το ότι σηκώναμε όλοι μαζί μια ολόκληρη χώρα. Σηκώναμε την ελληνική σημαία. Και αυτό είναι βαρύ φορτίο. Ξέραμε πώς η Ελλάδα περίμενε το καλό αποτέλεσμα. Ήταν όλοι στημένοι στις τηλεοράσεις και γνωρίζαμε τι αγωνία τούς είχαν δημιουργήσει γιατί πίστευαν πάρα πολύ στο τραγούδι. Δεν είχαμε κανένα «αλλά» πριν φύγουμε. Δεν υπήρχε αυτό το πράγμα. Και νομίζω ότι αυτό δεν υπήρχε για χρόνια στη Eurovision. Σιγά-σιγά δημιουργήθηκε αυτή η αντιπαράθεση. Ξεχνάμε ότι ‘’ρε αδερφέ πάμε σε ένα πολιτιστικό γεγονός’’, δεν είναι για να τρωγόμαστε και να θυμόμαστε τότε ότι πρέπει να τσακωνόμαστε.
Στις δικές σας συμμετοχές δεν υπήρχαν ημιτελικοί. Πώς ήταν για έναν καλλιτέχνη να βγαίνει και να τραγουδάει για πρώτη φορά μπροστά σε εκατομμύρια τηλεθεατών;
Είναι ένα φεστιβάλ πολιτισμού και ανταλλαγής μουσικών απόψεων των χωρών. Από εκεί και πέρα όμως, το να πάρεις μια πολύ καλή θέση, γιατί όλοι με αυτή την προοπτική πάνε, είναι κάτι πάρα πολύ σπουδαίο και για τους ίδιους τους καλλιτέχνες και για την καριέρα τους και για την Ελλάδα μας. Και ας το πάρω ανάποδα: Είναι σπουδαίο για την Ελλάδα μας πρώτα και για τις καριέρες μας μετά.
Πόσο έχει αλλάξει η Eurovision από τότε που πήγατε εσείς μέχρι σήμερα. Τι αλλαγές βλέπετε, τι σας αρέσει, τι δεν σας αρέσει;
Τότε ήταν πάρα πολύ μπροστά το θέμα των ερμηνειών και των μεγάλων φωνών. Δεν ήταν τόσο πολύ τα ευρήματα όσον αφορά την εικόνα που δημιουργήθηκαν με τα βίντεο κλιπ, που έχουν οπτικοποιήσει τα πάντα. Έχει οπτικοποιηθεί το φεστιβάλ πια. Τότε ήταν πιο σημαντικό το τραγούδι. Φυσικά, πάντα μετράει το να έχεις κάποια διαφορά στην εικόνα και στο πώς θα στηθεί η όλη εμφάνιση. Αλλά τώρα νομίζω ότι ισχύει πιο πολύ. Έκανε μια «κοιλιά» η Eurovision κάποια χρόνια αλλά νομίζω ότι τελευταία έχει πάρει πάρα πολύ τα «πάνω της» και οι φωνάρες είναι απίστευτες. Οι συμμετοχές των χωρών γίνονται με πάρα πολύ αξιόλογες φωνές και αξιόλογες παρουσίες. Έχει ανέβει πάρα πολύ παγκοσμίως στη συνείδηση του κόσμου ο θεσμός. Είναι στο peak της η Eurovision ή εγώ το νιώθω έτσι. Μπορεί να κάνω και λάθος.
Στις δικές σας συμμετοχές δεν υπήρχαν ημιτελικοί. Πώς ήταν για έναν καλλιτέχνη να βγαίνει και να τραγουδάει για πρώτη φορά μπροστά σε εκατομμύρια τηλεθεατών;
Εγώ δεν είχα την επίγνωση ότι με βλέπει όλος ο κόσμος. Βγήκα μέσα στην καλή χαρά και το απήλαυσα. Το τρακ υπήρχε αλλά δεν είχα τόσο πολύ. Πήγαμε τόσο προετοιμασμένοι που με το που φτάσαμε εκεί πήραμε και τα εύσημα από τον κόσμο. Μας συμπεριφέρθηκαν πάρα πολύ φιλικά και πολύ αγαπησιάρικα για μας έδειχναν ότι πραγματικά ήταν ένα τραγούδι που τους άρεσε και αυτό μας ανέβαζε πολύ το ηθικό. Ανεβήκαμε στη σκηνή με πάρα πολλή διάθεση να το τραγουδήσουμε. Δεν θυμάμαι αν τρελαινόμασταν να βγούμε οπωσδήποτε πρώτοι ή να πάρουμε μια πάρα πολύ καλή θέση. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι ήμασταν τόσο ευτυχισμένοι που είχαμε να πούμε ένα τόσο ωραίο τραγούδι και τόσο καλοστημένο…
Με τον σύζυγό της και την κόρη τους.
Αν γυρνούσατε τώρα τον χρόνο πίσω και επιστρέφατε στη χρονιά που συμμετείχατε τι θα αλλάζατε στην εμφάνισή σας με τη γνώση που έχετε σήμερα; Νιώθετε ότι δικαίως πήρατε τη θέση που πήρατε; Ή νιώθετε ότι αδικηθήκατε;
Θα μπορούσαμε να πάμε πιο ψηλά και αυτό δεν το λέω μόνο εγώ. Θα μπορούσαμε να είχαμε πολύ καλύτερη θέση αλλά καμιά φορά και οι αδικημένοι είναι και πιο συμπαθείς. Δεν θα άλλαζα τίποτα από το τραγούδι και το μόνο που μπορώ να πω με το χέρι στην καρδιά είναι ότι ακόμα και τώρα να έβγαινε το τραγούδι αυτό, με τέσσερα νέα παιδιά -μιας και μεγαλώσαμε εμείς πια-, ξέρω ότι θα μπορούσε να σταθεί και σήμερα. Έχει απίστευτη διαχρονικότητα αυτό το τραγούδι.
Η Ελλάδα κλείνει 50 χρόνια συμμετοχής στο θεσμό και είστε πλέον μέρος της ιστορίας. Πώς νιώθετε γι' αυτό;
Ένα θα σου πω: Στα μουσικά σχολεία ή στην ώρα της μουσικής σε σχολεία το κάνουν μάθημα γιατί πράγματι είναι μάθημα. Και πιτσιρίκια μικρά στο δρόμο έρχονται και μου το τραγουδάνε! Απίστευτο!
Νιώθετε λοιπόν δικαιωμένη για όλο αυτό που έχει συμβεί και νιώθετε ότι έχετε πάρει το μερίδιο που σας αναλογεί σε ό,τι αφορά την ιστορία που έχετε γράψει, έτσι δεν είναι;
Έχω πάρει το μερίδιο που μου αναλογεί όσον αφορά την Eurovision και τη συμμετοχή μας και αυτό το μερίδιο νιώθω ότι το κρατώ κάθε φορά που είναι να έρθει η Eurovision! Το βλέπω και από το πόσο ασχολούνται πάλι με εμάς και επίσης πιστεύω ότι θα με ακολουθεί όλη μου τη ζωή αυτή η συμμετοχή. Και επίσης το βλέπω και όταν τραγουδάω. Δεν παραλείπω να το πω αυτό το τραγούδι σε κάθε εμφάνισή μου. Το λέω πάντα και δεν το βαριέμαι κι εγώ καθόλου! Αυτό πού το πας; Δεν το βαριέμαι.
Περιγράψτε μας τη διαδικασία λίγο πριν βγείτε στη σκηνή. Πόση ώρα περιμένει ένας καλλιτέχνης πριν βγει και πόσο έντονο είναι το άγχος λίγο πριν εμφανιστεί ενώπιον τόσων ανθρώπων;
Εκείνη την ώρα είμαστε σε ένα χώρο όλοι μαζί και μας φωνάζουν για το πότε είναι η σειρά μας. Αρκετή ώρα περιμένουμε. Η διαδικασία είναι αυτή η γλυκιά αναμονή και τη λέω γλυκιά αναμονή γιατί πιστέψαμε και οι τέσσερις πάρα πολύ στο τραγούδι αυτό και ανυπομονούσαμε πότε θα το πούμε, πότε θα το μοιραστούμε με τον κόσμο και πότε θα φτάσει η ώρα που θα διακριθεί.
Πώς σας φαίνεται η Μαρίνα Σάττι και η φετινή συμμετοχή με το τραγούδι «Ζάρι»;
Η Σάττι είναι ένα ακτινοβόλο πλάσμα, το οποίο εκπέμπει θετική ενέργεια. Είναι πάρα πολύ χαρισματική, πιστεύω ότι θα αρέσει πάρα πολύ. Πιστεύω επίσης, όσο το ακούω και αφού το αποδέσμευσα από το οπτικό που με μπέρδευε λίγο και ακούω μόνο το τραγούδι, χαλάρωσα λίγο με αυτό, βρίσκω ότι είναι πολύ έξυπνο και έχω ακούσει ότι ο Φωκάς θα κάνει πάλι το θαύμα του. Έχει κάνει πάρα πολύ ωραία σκηνικά και την παρουσιάζει εξαιρετικά. Αυτό περιμένουμε λοιπόν. Της ευχόμαστε καλή επιτυχία και στην Ελλάδα και στην Κύπρο και πιστεύω ότι θα το αποδώσει πάρα πολύ ωραία. Έχουμε όλοι οι Έλληνες αγωνία ‘’για την Ελλάδα ρε γαμώτο’’ και κρίμα που δεν πρόλαβα να το πω εγώ…