«Δεν χρειάζεται να μετράμε πτώματα για να μας πιάνουν ευαισθησίες»

Η Φελίσια Λαπάτη έγραψε: «Δεν θα κρίνω ποιος αισθάνθηκε, πόσο και τι. Δεν θα σχολιάσω πως το εξέφρασε ο καθένας, πότε και με ποιό τρόπο. Δεν θα αρχίσω να αραδιάζω κατηγορίες. Τόσοι άνθρωποι περιμένουν ένα τηλεφώνημα για να ενημερωθούν αν πράγματι, οι δικοί τους δεν λείπουν...αλλά κάηκαν. Σαν την μητέρα προχθές και τον πατέρα εχθές. Δεν θα ασχοληθώ ούτε με εκείνους, τους «λίγους» (και με τις δυο έννοιες της λέξης), που πίσω από οθόνες βρίζουν ο ένας τον άλλον για το ποιός ασχολείται με ζώα ενώ πεθαίνουν άνθρωποι, και ποιος πήγε Μύκονο ή ανέβασε ότι κλαίει.

Και θα επικεντρωθώ αλλού... Δεν ξέρω γιατί μας άγγιξε τόσο αυτή η τραγωδία... μήπως γιατί δεν το περιμέναμε; ή γιατί ήταν δίπλα μας; γιατί θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς; Ή μήπως επειδή αυτοί οι πληγέντες μας μοιάζουν; Πάντα έτσι έπρεπε να είμαστε ενωμένοι...

Δεν χρειάζεται να μετράμε πτώματα για να μας πιάνουν ευαισθησίες. Τα προβλήματα είναι εκεί! Οικογένειες πεινάνε και δεν έχουν κρεβάτια έτσι κι αλλιώς. Ζώα λιμοκτονούν και βασανίζονται καθημερινά. Η φύση βιάζεται με κάθε τρόπο.

Τα προβλήματα ήταν και είναι εκεί...

Εμείς δεν είμαστε... Οι νεκροί ΔΕΝ γυρίζουν πίσω. Όσοι τους ΕΧΑΣΑΝ, δεν θα ξαναζήσουν. Και όσοι ΤΟ έζησαν, δεν θα το ξεχάσουν...

Αν κάτι μπορούμε να κάνουμε κι εμείς είναι να μην το αφήσουμε να γίνει άλλο ένα πρόβλημα μαζί με τα παραπάνω... όταν πλέον δεν θα είναι κι αυτό στη «μόδα»...

Συγχαρητήρια στους πυροσβέστες, στους αστυνομικούς, στους εθελοντές, στο vet4life, σε όσους βοήθησαν με κάθε τρόπο..."

Συγχαρητήρια στους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!

#prayforgreece».