Νόρα Βαλσάμη: «Ο θάνατος της Ζωής Λάσκαρη με… σκότωσε. Η υγεία μου επιδεινώθηκε»
«Έχει περάσει ένας χρόνος και ακόμα δεν έχω συνέλθει από το θάνατο της Ζωίτσας. Μου στοίχισε όσο δεν μπορεί να φανταστεί κανένας» εξομολογείται η Νόρα Βαλσάμη.
«Με την Αλική και με τη Ζωή ήμασταν σαν αδελφές. Η μία έδινε κουράγιο στην άλλη και είχαμε παρηγοριά. Αυτή η αλυσίδα έσπασε τόσο γρήγορα, τόσο απρόσμενα, που με συγκλόνισε ψυχικά και σωματικά. Νιώθω πλέον εντελώς μόνη μου», τονίζει συγκινημένη η Νόρα στην εφημερίδα Espresso και στον Νίκο Νικόλιζα.
Ένα χρόνο μετά το θάνατο της Ζωής Λάσκαρη, η Νόρα Βαλσάμη από τη Σύρο, όπου μένει μόνιμα με τον σύζυγο της, τον σκηνοθέτη Ερρίκο Ανδρέου, νιώθει την ανάγκη να μιλήσει δημόσια για τη «δική της Ζωή».
«Όταν έφυγε η Αλίκη, μείναμε εγώ και η Ζωή. Έτσι, παρηγορήθηκα ότι θα έχει η μία την άλλη για να κάνουμε παρέα. Με τη Ζωή δέσαμε τότε ακόμα περισσότερο, γιατί η μία στεκόταν βράχος στην άλλη. Ο θάνατος της πέρυσι το καλοκαίρι με… σκότωσε. Η υγεία μου επιδεινώθηκε. Με πλήγωσε ο θάνατος της, με τσάκισε. Όταν πέθανε η Ζωή, εγώ ήμουν στο νοσοκομείο πολύ άρρωστη. Δεν πήγα στην κηδεία. Κι ούτε και θα πήγαινα. Δεν αντέχω άλλες κηδείες, άλλο πόνο. Ο θάνατος της Ζωής ήταν καθοριστικός για εμένα και τον Ερρίκο. Τη λατρεύαμε. Ήταν οικογένεια μας. Πίστευα κι έλεγα μέσα μου ότι εγώ θα «φύγω» πρώτη. Γιατί παιδί μου, έχω πολλά προβλήματα υγείας.».
Και αποκαλύπτει την τελευταία φορά που μίλησαν οι δυο τους«Ήταν περίπου δεκαπέντε μέρες προτού πεθάνει. Θυμάμαι ότι μου έκανε παράπονα: «Γιατί, Νοράκι, πήγατε στη Σύρο; Γιατί με άφησες εδώ στην Αθήνα μόνη;», με ρωτούσε. Όταν άκουσα από την τηλεόραση ότι «έφυγε» η Ζωή, τρελάθηκα». Δεν θα πάω στην Αθήνα. ¨Εχω ήδη προσκυνήσει εδώ στη Σύρο για τη Ζωή, έχω ανάψει πολλά κεράκια για εκείνη και γιανα είναι φωτεινός ο δρόμος του ταξιδιού της, αλλά έκανα δώρο και μια εικόνα της Παναγίας για εκείνη. Για να την έχει ο Θεός κοντά του». Όσο για το δικό της μήνυμα για της δύο φίλες της, την Αλίκη και τη Ζωή, η ίδια λέει στη συνέντευξη της «Παιδί μου και οι δύο ΄ταν φίλες μου. Αδελφές μου. Και ήταν ψυχούλες αληθινές, αυθεντικές. Βοηθούσαν τον κόσμο. Με λάτρεψαν και οι δύο και τις λάτρεψα. Ας αναπαυτεί η ψυχούλα τους, γιατί ήταν πραγματικοί άγγελοι πάνω στη γη.».