Αρναούτη: «Ούτε στο ασανσέρ δεν μπορούσαν να με βάλουν γιατί ήμουν ένα άκαμπτο πράγμα. Δεν λύγιζα»

Μάλιστα, αναφέρθηκε στα σημάδια που της έχουν μείνει και τόνισε ότι θα κάνει τα πάντα για να φύγουν, αφού δεν θέλει να τα βλέπει, καθώς της θυμίζουν μια πολύ άσχημη εμπειρία.

Σε τι κατάσταση βρίσκεσαι τώρα;

«Ετοιμάζομαι για μία ακόμα επέμβαση στο χέρι, ενώ θα ακολουθήσει άλλη μία στον θώρακα. Μέχρι σήμερα έχω κάνει 13 χειρουργεία και νομίζω ότι θα τελειώσω στα δεκαπέντε. Μετά το νοσοκομείο επέστρεψα στο σπίτι μου στη Μυτιλήνη, όπου έκανα καθημερινά δύο ώρες φυσιοθεραπεία με φυσιοθεραπευτή και μετά συνέχιζα για άλλες πέντε ώρες μόνη μου. Είχα πεισμώσει να γίνω καλά. Στην αρχή χρειαζόμουν βοήθεια για τα πάντα. Από το νοσοκομείο βγήκα με ασθενοφόρο, είχα αγκυλώσεις παντού, τα γόνατα μου δεν λύγιζαν. Ούτε στο ασανσέρ δεν μπορούσαν να με βάλουν γιατί ήμουν πραγματικά ένα άκαμπτο πράγμα, δεν λύγιζα. Δεν έχω συμβιβαστεί, δεν αγαπώ καθόλου τα σημάδια μου και θέλω να τα διώξω. Χαίρομαι να ακούω ανθρώπους να λένε «αγαπώ αυτό το σημάδι, μου θυμίζει κάτι από το παρελθόν». Εμένα δεν θέλω να μου θυμίζει τίποτα το παρελθόν»

Πόσο έμεινες στο νοσοκομείο;

«Νοσηλεύτηκα πέντε μήνες, εκ των οποίων ο πρώτος ενάμιση μήνας στην Εντατική. Τα φάρμακα σου δημιουργούν παραισθήσεις αλλά σου βγάζουν και ένταση, σε κάνουν υπερδιεγερτικό. Όταν με ξύπνησαν, δεν καταλάβαινα τη σοβαρότητα όσων συνέβαιναν στο σώμα μου. Ήθελα να φύγω, νόμιζα ότι οι γιατροί ήταν εχθροί μου, ότι ήθελαν να μου κάνουν κακό. Με είχαν δεμένη για να μην κάνω εγώ κακό στον εαυτό μου. Νόμιζα ότι μου έχουν βγάλει τις φωνητικές χορδές και δεν μπορούσα να μιλήσω, ενώ είχα τραχειοτομή. Είναι φρικτό να μην μπορείς να μιλήσεις, να μην μπορείς να φωνάξεις «βοήθεια» αν σου συμβεί κάτι» εξήγησε στο Gala.