Denzel Washington: «Παίζω μποξ εδώ και 20 χρόνια »

«Θέλουμε να νιώθουμε ότι είμαστε σημαντικοί, το Νο 1, κάτι που είναι ολοένα και πιο δύσκολο. Θέλουμε να νιώθουμε ότι κάποιος μας προστατεύει, κάποιος μας νοιάζεται. Νομίζω ότι σε εκατό χρόνια από τώρα ο κόσμος θα αναρωτιέται για το ποιες είναι οι μακροπρόθεσμες συνέπειες της υπερπληροφόρησης. Θα κοιτάμε πίσω στην εποχή μας και δεν θα έχουμε καταλήξει κάπου σχετικά με τις επιπτώσεις της απουσίας της ιδιωτικής ζωής. Νομίζω ότι ένα κομμάτι έχει να κάνει με τον φόβο. Θέλουμε να μας υπερασπίζονται και να μας προστατεύουν» τόνισε στο Πρώτο Θέμα.
Αυτή η υπεράσπιση όμως εμπεριέχει και μπόλικη βία, σφαίρες και εκρήξεις, στην ταινία τουλάχιστον. Μποξέρ ο ίδιος ο Ουάσινγκτον, όχι απλά δεν μασάει με τις σκηνές βίας αλλά απολαμβάνει «τη σωματική πλευρά της δουλειάς. Παίζω μποξ εδώ και 20 χρόνια, γι' αυτό και εκτιμώ τους αθλητές και όσους ασχολούνται με τις πολεμικές τέχνες».
Ωστόσο προσπαθεί να γυμνάζει και άλλους μυς. Πριν από μερικούς μήνες πρωταγωνίστησε μετά από χρόνια στο Μπρόντγουεϊ στο βραβευμένο «A raisin in the sun», κάτι που αναζωογόνησε την αγάπη του για την ηθοποιία. «Ξαναδουλεύουν οι μύες σου. Επιστρέφεις στα βασικά. Ο κόσμος με ρωτά πώς μπορώ και το κάνω. Εγώ ρωτάω πώς μπορώ να μην το κάνω. Αυτό είμαι, ένας ηθοποιός. ∆ύο από τα παιδιά μου είναι τώρα ηθοποιοί και τους λέω ότι πρέπει να μάθουν να παίζουν στη σκηνή, όχι στο σινεμά. Οι ταινίες είναι έργο του σκηνοθέτη. Στη σκηνή μπορεί κάποιος να σε σκηνοθετεί, αλλά άπαξ και σηκωθεί η αυλαία, είσαι εσύ και το κοινό. Και πρέπει να παραδώσεις. ∆εν υπάρχουν "cut! Μπορούμε να το ξανακάνουμε;"».