George Clooney: «Ήθελα να είμαι κομμάτι μιας ιστορίας που δεν μιλά για εξαφάνιση του ανθρώπου»

Τι είναι λοιπόν αυτή η «Χώρα του Αύριο»;

«Ένας ουτοπικός κόσμος, φαινομενικά. Ένα μέρος όπου η επιστήμη, η τεχνολογία, η ιατρική, γενικότερα η ανθρώπινη πρόοδος και οι ανακαλύψεις των τελευταίων 3-4 αιώνων έχουν ανθίσει, εξελιχθεί και προσφέρονται στον κόσμο χωρίς να τις σταματούν οι πολιτικές ατζέντες των παγκόσμιων κυβερνήσεων. Η Χώρα του Αύριο κατοικείται από ευφυείς, ταγμένους στην επιστήμη τους ανθρώπους, που εργάζονται για το κοινό καλό, για έναν καλύτερο κόσμο. Μόνο που αν κάτι «τοξικό» εισχωρήσει στη Χώρα, τότε όλα μολύνονται. Το αύριο δεν είναι απαραίτητα καταδικασμένο. Όμως πρέπει εμείς να φροντίσουμε να απαλλαγούμε από τις αρνητικές σκέψεις, τις μισαλλοδοξίες και την ευτέλειά μας για να το εξασφαλίσουμε.

Αληθεύει ότι πίσω από την ιδέα της ταινίας κρύβεται ο πραγματικά πρωτοπόρος Γουόλτ Ντίσνεϊ;

«Ναι, όλα επιστρέφουν στο ποιος πραγματικά ήταν ο Γουόλτ Ντίσνεϊ - ένας οραματιστής, ένας άνθρωπος που έβλεπε πολύ μπροστά για την εποχή του. Eίχε φτιάξει την Tomorrowland ως κομμάτι της Disneyland το 1955 και το 1964 την είχε εμπλουτίσει ακόμα περισσότερο. Το τελευταίο πρότζεκτ για το οποίο δούλευε πριν πεθάνει, το Εpcot Center, βλέπεις ότι μιλούσε για τη Χώρα του Αύριο. Ένα μέρος που το κλίμα θα ήταν μονίμως υπέροχο, οι άνθρωποι υγιείς και η επιστήμη θα προχωρούσε με ριζοσπαστικά άλματα. Θα ήταν μια ελεγχόμενη δορυφορική περιοχή όπου θα τα κάναμε όλα σωστά. Αυτό είναι και η Tomorrowland της ταινίας».

Τι να περιμένει το κοινό; Διασκέδαση, action, φαντασία, προβληματισμό;

«Μια ταινία 150 εκατομμυρίων δολαρίων που μοιάζει με την πιο φανταστική, περιπετειώδη, φουτουριστική κούρσα λούνα παρκ. Σαν μια γεμάτη ενέργεια ροκ συναυλία που ανατινάζει το μυαλό σου. Η εμπειρία είναι αγνό, δυνατό, καλοκαιρινό entertainment. Όμως είναι υπέροχο μέσα από δύο ώρες διασκέδασης να βγαίνουν και προβληματισμοί που μας βοηθούν να συζητήσουμε και μεγαλύτερα θέματα. Ζητήματα σημαντικά για τον κόσμο μας. Το σινεμά άλλωστε έχει αυτόν τον ρόλο εδώ και 100 χρόνια τώρα. Γι’ αυτό και είναι τόσο δημοφιλής τρόπος ψυχαγωγίας σε περιόδους οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κρίσης. Οι άνθρωποι θέλουν να ξεφεύγουν σε άλλους κόσμους και να επιστρέφουν σ’ αυτόν εδώ γεμάτοι ανανεωμένη ενέργεια και ελπίδα».

Αρκετά λοιπόν με τον κυνισμό μας;

«Αυτό ήταν για μένα η πρόκληση της ταινίας. Η μοναδικότητα της ιστορίας, αλλά και το γεγονός ότι το σενάριο δεν την αναπτύσσει με τον συνηθισμένο κυνισμό των καιρών μας. Οι ταινίες που βλέπουμε συνήθως για το μέλλον το παρουσιάζουν σκοτεινό και έχουν πάντα έναν απειλητικό, καταστροφικό τόνο. Έχουμε πάρα πολύ καιρό να δούμε μια μελλοντολογική ταινία με θετικό μήνυμα, ελπίδα, αισιοδοξία. Και ήρθαν οι Μπραντ Μπερντ και Ντέιμον Λίντελοφ να μας διηγηθούν εξαιρετικά μια ελπιδοφόρα ιστορία. Ηθελα να κάνω αυτή την ταινία. Ήθελα να είμαι κομμάτι μιας ιστορίας που δεν μιλά για θάνατο και εξαφάνιση του ανθρώπινου γένους, αλλά για ελπίδα, έμπνευση».

Πηγή: Real