Geoffrey Rush: «Ο Depp είναι ο Brando της εποχής μας»

Οι «Ειδήσεις» τον συνάντησαν στην Ντίσνεϊλαντ του Παρισιού, όπου μίλησε με πολύ χιούμορ για την πειρατική του εμφάνιση στη μεγάλη οθόνη: «Θυμάμαι τον Javier Bardem, που ερμηνεύει τον... νεκρό κυνηγό πειρατών Σαλαζάρ, όταν πρωτοήρθε στο πλατό. Φορούσε το απίθανο προσθετικό του μακιγιάζ, τα μαλλιά του αιωρούνταν, τον είδαμε και σε μια οθόνη με το μισό μυαλό του να... λείπει. Ομως, κανείς δεν μου είχε πει ότι με κάθε ατάκα του ένα μαύρο υγρό θα πεταγόταν από το στόμα του! Ε, η σκηνή όπου ο Σαλαζάρ και ο Μπαρμπόσα ανεβαίνουν μαζί τη σκάλα είναι αριστούργημα (σ.σ.: γελάει). Πάει αυτός με τα δύο μπαστούνια του κι εγώ με το ξύλινο πόδι μου και μετά αρχίζουμε να γυρίζουμε διερευνητικά ο ένας γύρω από τον άλλον, αυτός μισός άντρας-μισός καραβίδα και εγώ σαν μπαγιάτικη φραντζόλα ψωμιού. Μοιάζουμε με δύο γεροκάβουρες που ετοιμάζονται να κάνουν σεξ! Οταν άρχισε να μιλάει, αναρωτήθηκα πώς να μύριζε άραγε ο Σαλαζάρ έπειτα από 25 χρόνια στον πάτο της θάλασσας».

Για τον Rush, ο εμβληματικός κακός Σαλαζάρ δεν είναι απλώς ένας ψυχοπαθής: «Είναι ένας τρομοκράτης. Πολεμάει τους πειρατές για χάρη ενός κώδικα τιμής. Τον πρόδωσαν, βλέπετε».

Τι συνέβη στον τρομερό Μπαρμπόσα και στους νέους «Πειρατές» βγάζει ένα ελαφρώς πιο ανθρώπινο, συγκινητικό πρόσωπο; «Ανέκαθεν ήταν ένας αλαζονικός, ματαιόδοξος νάρκισσος, που έγινε πολιτικός στον κόσμο των πειρατών - και χυδαία πλούσιος. Αλλά είχε ένα μυστικό που τώρα αποκαλύπτεται και αυτό μου αρέσει πολύ».

Πόσο έχει αλλάξει ο Johnny Depp από τους πρώτους «Πειρατές», 15 χρόνια πριν; Εχει επηρεαστεί από την ταραχώδη προσωπική του ζωή; «Καθόλου. Οταν βρίσκεται στο πλατό, είναι μόνο ηθοποιός. Και, μάλιστα, από τους κορυφαίους ηθοποιούς της εποχής μας. Ενας Μπράντο - έχει την ίδια χαμαιλεοντική καριέρα με εκείνον, ποτισμένη με μπόλικη φαντασία. Ως προσωπικότητα είναι μάλλον ντροπαλός, σιωπηλός και κουλ. Ομως, μπροστά στον φακό... παίζει».

Τι τον εμπνέει στην πραγματική ζωή; «Τα παιδιά μου. Νεαροί ενήλικες πια, μου θυμίζουν εμένα. Και η μουσική κάθε είδους. Το χρώμα και ο ρυθμός της ξεπερνούν κάθε γλώσσα. Η μουσική σου δίνει ελευθερία απόλυτη, κανείς δεν απαιτεί από εσένα να την ερμηνεύσεις. Είναι για εμένα η υψηλότερη μορφή τέχνης».