Ryan Reynolds: «Η χηµεία µας με τον Samuel Jackson ήταν ακαταµάχητη, µπορώ να πω, στην ταινία»

Η ταινία ήταν στα συρτάρια των στούντιο για πάρα πολλά χρόνια. Τι πιστεύεις ότι άλλαξε στο σενάριο για να πεισθούν οι παραγωγοί και να το προωθήσουν τελικά;

Ναι, η αλήθεια είναι ότι είχα διαβάσει το σενάριο πριν από πάρα πολλά χρόνια και είχε άλλη µορφή. Μέσα στην τελευταία δεκαετία νοµίζω ότι µου το είχαν στείλει και ξαναστείλει τρεις µε τέσσερις φορές και όλο κάτι άλλαζε. Τότε είχε γραφτεί ως σοβαρό δράµα - περιπέτεια µεν, αλλά κανονική, χωρίς το κωµικό στοιχείο. Νοµίζω ότι το κάστινγκ του Σάµιουελ Τζάκσον, σε συνδυασµό µε τη δική µου κωµική περσόνα, άλλαξε τη µορφή της ταινίας. Του δώσαµε µια ελαφριά νότα, µε λεπτοµέρειες - ο Σαµ χρησιµοποίησε αυτοσαρκαστικά την µπάσα, απειλητική φωνή του, εγώ φέρνοντας λίγο την ανατροπή, µετατρέποντας τον ατσαλάκωτο σωµατοφύλακα σε ταλαιπωρηµένο αντιήρωα. Ηταν εξαιρετικά ενδιαφέρον να βλέπεις πώς ως ηθοποιός έχεις τη δύναµη να χρωµατίζεις και να αλλάζεις την ιστορία, το σενάριο, την ταινία. Υπάρχουν φορές που όταν ένα στούντιο σου επιτρέπει ελευθερία, γίνονται υπέροχα πράγµατα. Φέρνεις την ταινία στα µέτρα σου, κόβεις και ράβεις τους ήρωες στα µέτρα σου. Ολο αυτό απογειώνεται. Αυτή είναι η µαγεία του σινεµά.

Πώς είναι να δουλεύει κανείς µε τον Σάµιουελ Τζάκσον, έναν εµβληµατικό ηθοποιό σε τέτοιους ζόρικους ρόλους;

Είχαµε ξανασυνεργαστεί µε τον Σάµιουελ, ο οποίος είναι ένας από τους πιο εργατικούς ηθοποιούς στον χώρο, σε animation ταινίες. Οπότε τώρα είναι ουσιαστικά η πρώτη φορά που βρεθήκαµε σε σετ, να παίζουµε µαζί. Η χηµεία µας ήταν ακαταµάχητη, µπορώ να πω. Ταιριάξαµε αυτόµατα, πετάγαµε αβίαστα αυτοσχεδιαστικές ατάκες ο ένας στον άλλον. Εχουµε έναν κοινό κώδικα χιούµορ και αυτοσαρκασµού κι αυτό λειτούργησε αµέσως. Για παράδειγµα: κάποια στιγµή ο χαρακτήρας µου χρησιµοποιεί τη λέξη «motherfucker». Είναι αδύνατον, αδύνατον να κοιτάξεις τον Σάµιουελ στα µάτια και να του πετάξεις τη λέξη, που µέσα από τις ταινίες του Ταραντίνο έχει κάνει εµβληµατική στην κινηµατογραφική ιστορία. Αδύνατον. Το «motherfucker» είναι δικό του, σαν νόθο παιδί του. Εµείς το πήραµε αυτό και χτίσαµε γύρω του ένα ολόκληρο αστείο, που µας έδεσε ακόµα περισσότερο. Ο Σαµ είναι εξαιρετικός επαγγελµατίας και αυτό που εκτιµώ, εγώ προσωπικά, είναι ότι δείχνει στον σκηνοθέτη, τον συµπρωταγωνιστή, το συνεργείο του πόσο εκτιµά τη δουλειά τους. Φυσικά, καθώς έχει ισχυρή προσωπικότητα, κάποιες µέρες είναι δύσκολος - µπορείτε να φανταστείτε την γκρινιάρικη πλευρά του. Να σας πω κάτι; Λατρεύω τον «γκρινιάρη Σαµ». Είναι τόσο αστείος. Σου δίνει πάτηµα να αρχίσεις το πείραγµα, κάτι που δηµιουργεί µια ξεκαρδιστική ατµόσφαιρα στο σετ. Μέχρι να µας βρίσει όλους µαζί, αλλά κι αυτό έχει µεγάλη πλάκα.

Πηγή: Real