Ryan Reynolds: «"Σταρ". Όχι, δεν σκέφτοµαι τον εαυτό µου έτσι»

Ανυποµονούµε, να το ξαναπώ: ανυποµονούµε, για το σίκουελ του «Deadpool». Πόσο πιστεύεις ότι αυτή η επιτυχία έχει κάνει το Χόλιγουντ να σε κοιτάει διαφορετικά;

Eµαθα πάρα πολλά από την εµπειρία του «Deadpool». Είδα τι σηµαίνει να προσπαθείς για 11 χρόνια να πείσεις ότι ένα project είναι καλό, να τρως πόρτες, να αρχίζεις να αµφιβάλλεις και ο ίδιος για την αξία σου, για το πόσο µετράς στη δουλειά σου. Και µετά... µπουµ. Να καταφέρνεις να το γεννήσεις, ο κόσµος να συντονίζεται µε το πάθος σου, να γίνεται επιτυχία και, ξαφνικά, οι ίδιοι άνθρωποι που σε σνόµπαραν, τώρα να σε έχουν θεό. Αλλά το ξέρουµε το Χόλιγουντ, έτσι λειτουργεί. Ξεκίνησα την καριέρα µου 24 χρόνια πριν ως stand up κωµικός. Εµαθα πολύ γρήγορα να έχω αντοχές στο «φτύσιµο».

Οµως τώρα µπορείς να το πεις: είσαι σταρ.

∆εν ξέρω τι είµαι. Ακούω παραγωγούς, σκηνοθέτες, εσάς τους δηµοσιογράφους να µε αποκαλούν «σταρ», ή άλλες φορές «χολιγουντιανό πρωταγωνιστή», ή κάποιες φορές «b-movie καρατερίστα». Κι έχει πλάκα ότι τα επίθετα αλλάζουν συνέχεια, ανάλογα µε την ταινία που πρωταγωνιστώ την εκάστοτε χρονιά. ∆εν ξέρω τι είµαι, λοιπόν. Και ούτε έχω έλεγχο στο πώς µε βλέπετε εσείς. Στο µόνο πράγµα που έχω έλεγχο είναι οι επιλογές µου. Προσπαθώ να επιλέγω πρότζεκτ που εγώ εκτιµώ. ∆εν έχει σηµασία αν πρόκειται για σοβαρό δράµα ή µπουφόνικη κωµωδία, αλλά αν εγώ θα µπορώ να είµαι περήφανος για την επιλογή και τη δουλειά µου. Το «Deadpool» δεν έγινε τυχαία. Επένδυσα και την τελευταία σταγόνα ενέργειας και χρόνου µου, πάλεψα να επιβάλω το όραµά µας στο στούντιο - έπρεπε να περάσουν πάνω από το πτώµα µου για να κάνουν αλλαγές στο µοντάζ. Οµως, µόνο έτσι µπορεί να γίνει. Είναι παράξενη η βιοµηχανία µας, είναι περίεργη η δουλειά µου. Οπότε µετά ποια λέξη να σε χαρακτηρίζει; «Σταρ». Οχι, δεν σκέφτοµαι τον εαυτό µου έτσι.

Είναι πολύ σπάνιο, πάντως, να έχει κανείς αυτή την έκθεση στη δουλειά, να είναι άνετος και γοητευτικός µε τα media, αλλά να καταφέρνει να κρατάει την οικογένειά του εκτός. Πώς τα έχετε καταφέρει µε την Μπλέικ Λάιβλι;

Και εγώ και η γυναίκα µου έχουµε επιλέξει να είµαστε σε µια δουλειά που µας δίνει χαρά και ταυτότητα. Αυτό, όµως, δεν σηµαίνει ότι έχει πάντα προτεραιότητα. Οταν κάνεις παιδιά, θα τα µεγαλώσεις µία φορά, δεν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία. Και οι δύο κάνουµε συµβιβασµούς, οργανώνουµε τις ζωές µας γύρω από τις κόρες µας. ∆εν είναι τόσο ακατόρθωτο όσο ακούγεται. Είµαστε τυχεροί, έχουµε βοήθεια. Κάνουµε µια δουλειά που πολλές φορές έχει τόσο γελοίες απαιτήσεις (µπες σε ένα αεροπλάνο και πήγαινε στην άλλη άκρη του κόσµου για να δώσεις 30 συνεντεύξεις σε ένα 24ωρο), που πολλές φορές αναρωτιέσαι τι κάνεις, όµως δεν παραπονιέµαι. Αλίµονο! Είµαι προνοµιούχος, είµαι ευτυχισµένος.

Πηγή: Real