Γιώργος Νταλάρας: «.Το παράπονο μου είναι…»
Μια εκ βαθέων εξομολόγηση κάνει ο Γιώργος Νταλάρας με αφορμή τη νέα του δισκογραφική δουλειά σε συνεργασία με τον Γιώργο Καζαντζή, που έχει τον τίτλο «Έρωτας ή τίποτα».
«Το «Έρωτας ή τίποτα» είναι τα καινούργια τραγούδι του πολύ καλού συνθέτη και φίλου από τη Θεσσαλονίκη Γιώργου Καζαντζή, σε στίχους! της Ελένης Φωτάκη, της Ναντίνας Κυριαζή, του Γιάννη Πανουτσόπουλου, του συνθέτη Γιώργου Ανδρέου και ένα τραγούδι του Μάνου Ελευθερίου. Είναι μια δουλειά που έγινε με πολύ μεράκι' και αγάπη. Είχαμε δώσει μια αμοιβαία υπόσχεση με τον Γιώργο στη Θεσσαλονίκη πριν πολλά χρόνια, όταν «έφυγε» ο αγαπημένος μου Σταύρος Κουγιουμτζής, στον οποίο είναι αφιερωμένος και ο δίσκος. Ενα τραγούδι ερμηνεύει πολύ συγκινητικά η Φωτεινή Βελεσιώτου, ενώ στις διφωνίες συμμετέχει η καλή μου φίλη Ελένη Τσαλιγοπούλου. Είναι ένας δίσκος σαν αυτούς που γίνονταν παλιά, όταν οι συνθέτες μπορούσαν και έκαναν ολοκληρωμένες δουλειές και οι τραγουδιστές μετέφεραν αυτή την έμπνευση στον κόσμο. Δυστυχώς αυτό είναι πια πολυτέλεια. Ήδη βέβαια υπάρχει μεγάλη ανταπόκριση στα τραγούδια και αυτό είναι πραγματικά αισιόδοξο. Πάντα πιστεύω ότι τα καλά τραγούδια, ακόμα και μέσα στην κρίση, θα βρουν τρόπο να φτάσουν στους ακροατές και να τους συγκινήσουν» τόνισε στο Secret.
-Εχετε κάποιο παράπονο από τα ραδιόφωνα; Παίζουν τα κομμάτια σας;
«Να σου πω την αλήθεια, δεν τα πολυπαρακολουθώ. Και φαντάζομαι ότι έπειτα από σχεδόν 50 χρόνια και εκατοντάδες δίσκους όλο και κάποια τραγούδια θα παίζονται... Το παράπονο μου είναι όμως άλλο: τα εύκολα και τα «μικρής διάρκειας ζωής» τραγούδια που παίζονται στα περισσότερα ραδιόφωνα και οι έτοιμες λίστες. Λίγα είναι τα ραδιόφωνα με μουσικούς παραγωγούς. Με το play-list πώς θα ακουστούν οι νέοι άνθρωποι, οι στιχουργοί και οι συνθέτες, που λένε πραγματικά τραγούδια, που προσφέρουν κάτι αξιόλογο; Κάποτε οι παραγωγοί του ραδιοφώνου έπαιζαν ρόλο στη διαμόρφωση της εικόνας του τραγουδιού, της μουσικής πραγματικότητας δηλαδή. Πολλοί από αυτούς ήταν και οι ίδιοι μουσικοί ή στιχουργοί, άνθρωποι που έγραψαν Ιστορία στο τραγούδι. Ο Γιώργος Παπαστεφάνου, ο Γιάννης Πετρίδης, ο Γιώργος Τσάμπρας, η Σοφία Μιχαλίτση, η Ρηνιώ, ο Αντώνης Ανδρικάκης, η Μαργαρίτα Μυτιληναίου, ο Κώστας Θωμαΐδης, ο Ξενοφών Ραράκος, η Μαρίνα Λαχανά και πόσοι άλλοι. Άνθρωποι με γνώση και άποψη. Και τώρα, φαντάζομαι, υπάρχουν, προφανώς όμως τα ραδιόφωνα προτιμούν την εύκολη λύση. Και έτσι αρχίζει ο φαύλος κύκλος. Τα καλά τραγούδια δεν παίζονται, δεν γίνονται επιτυχίες και οι εταιρείες δεν δίνουν την ευκαιρία σε νέους τραγουδοποιούς και τραγουδιστές να ηχογραφήσουν τα τραγούδια τους. Έτσι, η πιο αξιόμαχη βιομηχανία καταρρακώθηκε. Συνθέτες, στιχουργοί, ερμηνευτές, μουσικοί φυτοζωούν. Όμως το τραγούδι και η έμπνευση, ξέρετε, δεν θα πάψουν να υπάρχουν. Και το κοινό που ξέρει να ακούει, σε πείσμα όλων των εμποδίων, πάντα θα αποκαλύπτει τα καλά τραγούδια.»