Μόνικα Μπελούτσι: «Παραμένω ευαίσθητη ως εκεί που δεν παίρνει»

Η ίδια σε πρόσφατη συνέντευξή της μίλησε για τις προσωπικές επιλογές της, αλλά και για την επιστολή της Κάλλας στον Ωνάση που την συγκλόνισε.

Μια γυναίκα με σταθερότητα μεν στις προσωπικές της επιλογές, αφού μέτρησε έναν μακροχρόνιο και ευτυχισμένο γάμο με τον Κασέλ, με μια ήσυχη οικογενειακή ζωή στο Παρίσι, όπου διέμενε μόνιμα, χωρίς σκάνδαλα, αλλά με εντελώς ετερόκλητες επιλογές στα επαγγελματικά της. Κι αυτό, όπως ομολογεί, ήταν σκόπιμο και όχι χωρίς λόγο, αφού εκεί φρόντιζε να στραπατσάρει, όσο μπορεί, ακόμα και την τέλεια εικόνα της δεν είχε φοβηθεί, για παράδειγμα, να ποζάρει γυμνή για ένα περιοδικό σε κατάσταση προχωρημένης εγκυμοσύνης, αποκαλύπτοντας το πραγματικό σώμα της γυναίκας, ή να πρωταγωνιστήσει στους «Κατασκόπους» με τον σύζυγό της αφήνοντας εσκεμμένα να φανούν οι ατέλειές της.

Καθώς συζητάει εδώ είναι που βγάζεις το καπέλο σε μια πραγματική γυναίκα με πλήρη επίγνωση της ταυτότητάς της- παραδέχεται πως καμία τέτοιου είδους κίνησή της δεν ήταν τυχαία. «Ηταν απόλυτα πολιτικές επιλογές και το λέω με πλήρη επίγνωση. Βλέποντας εκ των υστέρων πολλές από τις πρωταγωνίστριες που έχω ερμηνεύσει -από τη Μαλένα έως τη Μαρία Μαγδαληνή- καταλαβαίνω ότι είναι γυναίκες που είτε κινδυνεύουν, είτε καλούνται να επιβιώσουν σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο. Είναι γυναίκες που συναρπάζουν και συγκινούν, όπως άλλωστε έκανε και η Μαρία Κάλλας, η οποία ήταν μια αγωνίστρια που έδινε τις δικές της μάχες».

Το ίδιο έκανε άλλωστε και η ίδια, η οποία τόλμησε, αν και ένα απλό κορίτσι της επαρχίας, αρχικά να σπουδάσει νομικά, τα οποία άφησε στην πορεία αφού είχε ξεκινήσει ήδη καριέρα στον χώρο της μόδας ως το πολυσυζητημένο πρόσωπο των Dolce & Gabbana.

Ευφυής και ασυμβίβαστη -μιλάει, άλλωστε, άριστα τέσσερις γλώσσες!- κατάφερε να επιβιώσει σε έναν κόσμο όπου τα όμορφα κορίτσια αναλώνονται με ευσύνοπτες διαδικασίες σε έναν μύλο που ξέρει καλά να πετάει έξω όσες και όσους δεν αντέχουν. Το τσαγανό της Μπελούτσι άντεξε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχασε τη θηλυκότητα ή την ευαισθησία της.

«Παραμένω ευαίσθητη ως εκεί που δεν παίρνει, απλώς διαχωρίζω την προσωπική μου ζωή από την επαγγελματική, γιατί άλλο είναι αυτό που φαίνεται η Μπελούτσι και άλλο αυτό που είναι η Μόνικα. Και εδώ είναι που καταλαβαίνω την Κάλλας όταν έλεγε ότι βλέπουν την Κάλλας και όχι τη Μαρία. Στην παράσταση προσπάθησα να τη νιώσω πιο πολύ ως Μαρία παρά ως Κάλλας. Αυτό κατάλαβα, άλλωστε, και όταν διάβασα τις επιστολές της. Μια συγκεκριμένη επιστολή μάλιστα είναι αυτή που με έκανε να πω το “ναι” στον Τομ Βολφ όταν μου πρότεινε τον ρόλο. Ηταν μια επιστολή συντριπτική προς τον Ωνάση».

Την αναζητήσαμε αυτή την επιστολή, αφού είναι μία από αυτές που ανακάλυψε ο Τομ Βολφ και την ανέδειξε με τρόπο μοναδικό στην ταινία που δημιούργησε με πρωταγωνίστρια την ίδια την Κάλλας, αλλά και τη συμπεριέλαβε στο βιβλίο στο οποίο στηρίχτηκε η παράσταση. Διαβάζοντας την επιστολή της ερωτευμένης Κάλλας, δύσκολα μπορείς να φανταστείς πώς γίνεται η άτρωτη και σκληρή, κατά τα άλλα, σπουδαία ντίβα να μεταμορφώνεται σε μια απελπισμένη γυναίκα - όπως τουλάχιστον ομολογούσε σε αυτό το γράμμα που έγραφε στον Ωνάση στις 30 Ιανουαρίου του 1968:

«Αρίστο Αγάπη μου, μετά από 8,5 χρόνια και όλα όσα περάσαμε μαζί, θέλω να σου πω μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου ότι είμαι περήφανη για σένα. Αγαπώ το σώμα σου και την ψυχή σου. Και το μόνο που εύχομαι είναι να νιώθεις κι εσύ το ίδιο. Νιώθω προνομιούχος που κατάφερα να φτάσω ως το υψηλότερο σημείο μιας τόσο δύσκολης καριέρας και ο Θεός με ευλόγησε να βρω στη ζωή μου εσένα που κι εσύ έφτασες στην κορυφή, περνώντας μέσα από την κόλαση, για να βρεθούμε τελικά οι δυο μας μαζί.

Παραείμαι υπερήφανη για να το παραδεχτώ, αλλά να ξέρεις ότι είσαι η ίδια μου η ανάσα, το μυαλό μου, η περηφάνια και η τρυφερότητά μου. Θέλω να ξέρεις ότι, αν μπορούσες να κοιτάξεις μέσα μου, στα συναισθήματά μου για σένα, θα ένιωθες ο πιο δυνατός και ο πιο πλούσιος άνθρωπος του κόσμου ολόκληρου. Αυτή την επιστολή δεν την έγραψε ένα παιδί. Είναι το γράμμα μιας γυναίκας πληγωμένης, κουρασμένης, βασανισμένης, που προσφέρει σε εσένα τα πιο ζωντανά και νεανικά συναισθήματά της. Μην το ξεχνάς ποτέ αυτό και να είσαι πάντα μαζί μου τρυφερός, όπως τότε που με έκανες να νιώθω βασίλισσα του κόσμου. Αγάπη μου. Χρειάζομαι την αγάπη και την τρυφερότητά σου. Είμαι δική σου. Κάνε με ό,τι θες εσύ. Η ψυχή σου, Μαρία».

Αυτή είναι, μεταξύ άλλων, η επιστολή που συνέτριψε την Μπελούτσι και την έκανε να σκεφτεί την Κάλλας σαν ένα «ευαίσθητο πουλάκι με εύθραυστη καρδιά», όπως ομολογεί, και απόδειξη είναι το συντριπτικό, λόγω έρωτα, τέλος της. «Δεν είναι τυχαίο ότι η Μαρία Κάλλας τα έπαιρνε όλα τόσο βαριά γιατί ακριβώς ήταν ένας βαθύς άνθρωπος με πολύ ευαίσθητες κεραίες. Τα πάντα αποκτούσαν γι’ αυτή χροιά συμπαντική, ακόμα και όταν τραγουδούσε δεν ερμήνευε απλώς ένα κομμάτι, αλλά επικοινωνούσε και αποσκοπούσε σε κάτι ανώτερο. Ηξερε ότι υπάρχει κάτι που την υπερβαίνει και τη μετατρέπει σε μια γυναίκα πέρα και πάνω από τα επίγεια μέτρα». Για την ίδια την Μπελούτσι αυτό είχε να κάνει με το απόλυτο της ομορφιάς, γι’ αυτό και δεν έχει καμία σημασία που η Κάλλας δεν γεννήθηκε όμορφη.

«Ηταν εξωπραγματική από κάθε έννοια ακριβώς γιατί συνόψιζε όλες τις όψεις της ανθρώπινης φύσης: την καλή και την κακή, την ωραία και την άγρια, όλες τις ανθρώπινες αντιφάσεις. Είχε την τερατώδη και την ευγενική εκδοχή που μπορεί να διαθέτει σε απόλυτο βαθμό ένας άνθρωπος. Και όλα αυτά την ίδια στιγμή ταυτόχρονα». Για έναν άνθρωπο που δέχτηκε το δώρο της ομορφιάς τόσο απλόχερα από τη φύση, τι είναι για την ίδια ομορφιά;

«Νομίζω πως είναι κάτι ανώτερο που καλλιεργείται από την ίδια την ψυχή, γι’ αυτό και για μένα είναι άμεσα συνυφασμένη με την τέχνη. Αλλωστε αυτή είναι που μας δίνει το βαθύ κίνητρο να ψάξουμε περισσότερο τον σκοπό μας ως άνθρωποι», είπε στο Πρώτο Θέμα.