Ο «φοβισμένος» κύριος Will Smith αυτοβιογραφείται με θάρρος και ειλικρίνεια
Ο διάσημος ηθοποιός και μουσικός Will Smith αυτοβιογραφείται με θάρρος και ειλικρίνεια. Τα σκηνικά βίας και τα αδέρφια του τον σημάδεψαν για μια ζωή. Ο πατέρας του όταν μεθούσε χτυπούσε τη μητέρα του αλλά εκείνη πάντα σήκωνε ανάστημα.
Χωρισμένη σε 23 κεφάλαια και γραμμένη σε συνεργασία με τον Μαρκ Μάνσον, συγγραφέα του «The subtle art of not giving a f**c k», η αυτοβιογραφία του Γουίλ
Σμιθ διαθέτει αρκετές δόσεις σκληρής αυτοκριτικής. Στα πρώτα κεφάλαια ο διάσημος σταρ αναφέρεται στη δύσκολη παιδική ηλικία του στη δυτική Φιλαδέλφεια. Κεντρικά
πρόσωπα οι γονείς του. Ο αυστηρός πατέρας που πάλευε με τους δικούς του δαίμονες («ήταν από τους πιο έξυπνους ανθρώπους που έχω γνωρίσει, αλλά όταν ήταν πιωμένος ή θυμωμένος κατέστρεφε τα πάντα») και η δυνατή αλλά συγκρατημένη μητέρα «που μίλαγε μόνο όταν αυτό βελτίωνε τη σιωπή». Τα σκηνικά βίας που βιώνει ο Γουίλ και τα αδέρφια του τον σημαδεύουν για μια ζωή. Ο πατέρας του όταν μεθούσε χτυπούσε τη μητέρα του αλλά εκείνη πάντα σήκωνε ανάστημα («ω είσαι πολύ άντρας, Νομίζεις πως το να χτυπάς μια γυναίκα σε κάνει άντρα;») και δεν το έβαζε ποτέ κάτω. Η μεγαλύτερη αδερφή και ο μικρότερος αδερφός του ήταν δυνατοί και προσπαθούσαν να την
προστατέψουν. Αλλά όχι κι ο Γουίλ.
Ηθοποιός... από φόβο
Στο πιο σπαραχτικά ειλικρινές κεφάλαιο του βιβλίου που έχει τίτλο «Ο φόβος» ο Γουίλ φοβισμένος συνειδητοποιεί την ήττα του. «Ολοι στην οικογένειά μου είναι
πολεμιστές. Ολοι εκτός από μένα. Εγώ ήμουν ο αδύναμος και ο δειλός της οικογένειας». Στο σημείο αυτό παραθέτει έναν από τους βασικούς λόγους για τους οποίους επέλεξε το επάγγελμα του ηθοποιού. «Στην υποκριτική η κατανόηση των φόβων ενός χαρακτήρα είναι ζωτικό κομμάτι της κατανόησης της ψυχής του. Οι φόβοι δημιουργούν επιθυμίες οι οποίες επισπεύδουν τις πράξεις. Το ίδιο γίνεται και στην πραγματική ζωή. Κάτι κακό μας συμβαίνει και αποφασίζουμε να το αφήσουμε πίσω προσπαθώντας να μη μας ξανασυμβεί. Ο τρόπος που αποφασίζουμε να αντιδράσουμε στους φόβους μας είναι τελικά ο άνθρωπος που γινόμαστε. Εγώ αποφάσισα να γίνω ο αστείος που θα διασκεδάζει τους άλλους». Και φυσικά τα κατάφερε. Καταρχάς με μια τεράστια τηλεοπτική επιτυχία, τον «Πρίγκιπα του Bel-Air». To 1996, λίγες μέρες μετά το τέλος της δημοφιλούς σειράς, λίγο προτού βγει στις αίθουσες'η ταινία «Ημέρα της ανεξαρτησίας», ο ράπερ -ηθοποιός Γουίλ Σμιθ συνάντησε στα εγκαίνια του Planet Hollywood στο Σίδνεϊ τον Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ και τον ρώτησε ποιο ήταν το μυστικό της επιτυχίας του. Εκείνος του απάντησε ως εξής: «Σκέψου τον εαυτό σου
ως πολιτικό που τρέχει για το μεγαλύτερο αστέρι του κινηματογράφου στον κόσμο». Δεν ξέρουμε αν πήρε στα σοβαρά την παραπάνω συμβουλή ο 28άχρονος τότε ηθοποιός. Ομως η συνέχεια στην καριέρα του ήταν σχεδόν παραμυθένια. Στο Χόλιγουντ, που ήταν ακόμα πιο... λευκό απ’ ό,τι σήμερα, η ευτυχία του Σμιθ δεν είχε προηγούμενο. Οι ταινίες «Οι άντρες με τα μαύρα» και «Δημόσιος κίνδυνινος καθώς και οι οσκαρικές υποψηφιότητες για τα «Αli» και «Το κυνήγι της ευτυχίας» τον μετέτρεψαν σε απόλυτο σούπερ σταρ. Κατέχει το απίθανο ρεκόρ των οκτώ διαδοχικών ταινιών με εισπράξεις άνα 100 εκατ. δολαρίων.
Πηγή: Documento
Διαβάστε επίσης: