Το άλμπουμ ζωής του Αλέξη Κωστάλα
Ανέκδοτες φωτογραφίες από τα παιδικά και νεανικά του χρόνια μοιράστηκε ο Αλέξης Κωστάλας. Ο παρουσιαστής με την πιο χαρακτηριστική ίσως φωνή, μίλησε για τα παιδικά του χρόνια και μοιράστηκε ιστορίες του τότε.
- Παιδικά χρόνια στα Άνω Πετράλωνα. Τι έχετε να θυμηθείτε από αυτήν την εποχή;
Τα παιδικά χρόνια των ανθρώπων που έχουν τη δική μου ηλικία ήταν οπωσδήποτε πολύ δύσκολα, καθώς γεννήθηκα μέσα στον Πόλεμο του ’40. Μεγάλωσα και συνεχίζω να ζω σε μια γειτονιά που εκείνη την εποχή ήταν μια εργατική συνοικία, τα Άνω Πετράλωνα. Λίγο πιο πάνω από το σπίτι μας ήταν ο ασύρματος του Ναυτικού, όπου γυρίστηκε και η ταινία «Συνοικία το όνειρο». Θυμάμαι πολύ καλά τους ελεύθερους σκοπευτές, τον Εμφύλιο, τη γειτονιά μου. Χρόνια δύσκολα, επικίνδυνα και με φτώχειαα, χρόνια όμως με τους ανθρώπους πιο κοντά. Ηταν χρόνια που τα θυμάμαι με αγάπη.
- Ζούσατε τη ζεστασιά της γειτονιάς;
Βέβαια. Δίπλα μας έμενε ο Σίμων Καρράς, ερευνητής της ελληνικής μουσικής παράδοσης, πιο πέρα ο Πέτρος Επιτροπάκης (της Λυρικής Σκηνής), παραδίπλα έμενε σε ένα υπόγειο μια κυρία που θα τη λέγαμε «κοινή γυναίκα», η οποία όμως δεν ήταν περιθωριοποιημένη. Ζούσαμε όλοι μαζί. Θα σας πω και κάτι που με έχει σημαδέψει: στον δρόμο στον οποίο μεγάλωσα έμενε η Δανάη Στρατηγοπούλου, πολύ μεγάλη τραγουδίστρια και αγωνίστρια. Θυμάμαι πως, όταν ήμουν μικρούλης και η φωνή μου μπασάριζε, η Δανάη με είχε πει φάλτσο. Αυτό με είχε πονέσει πάρα πολύ και μου είχε δημιουργήσει ένα κόμπλεξ ότι είχα άσχημη φωνή.
- Οι γονείς σας ήταν καλλίφωνοι;
Οι γονείς μου είχαν και οι δύο πάρα πολύ καλή φωνή. Θυμάμαι μάλιστα ότι όταν ήμουν μικρός, πέρα από την υγεία, παρακαλούσα τον Θεό να μου δώσει μια πολύ ωραία φωνή. Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν πολύ μικρός και η μητέρα μου με μεγάλωσε μόνη της, χωρίς καμία βοήθεια. Η μητέρα μου δούλευε από δώδεκα ετών στην αρχή σαν μανεκέν και αργότερα σαν μοδίστρα. Μάλιστα, εκείνα τα δύσκολα χρόνια με είχε στείλει γαλλικά, αγγλικά και πιάνο. Τελείωσα το Γυμνάσιο στην Πλάκα και έφυγα για να σπουδάσω στο εξωτερικό με υποτροφία.
- Χρωστάτε πολλά στη μητέρα σας;
Με βοήθησε να διευρύνω τους ορίζοντές μου. Όσο και αν μεγαλώνουμε σε ηλικία, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ανθρώπους που ήταν τόσο σημαντικοί για μας. Όταν σε έχουν μεγαλώσει τέτοιοι άνθρωποι, αυτό σε βοηθά να είσαι προσγειωμένος και να μη χάνεις την επαφή σου με την πραγματικότητα. Είναι πολύ εύκολο στη δουλειά μας να πάρουν τα μυαλά σου αέρα
Πηγή: Espresso