Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ίσως ξαναγεννηθεί το πολιτικό θέατρο εδώ στην Ελλάδα»
«Όταν ζούμε μια κατάσταση τόσο καταθλιπτική, πάντα αναρωτιέσαι αν αυτό που κάνεις έχει τελικά νόημα» λέει ο Κωνσταντίνος Ρήγος σε ένα διάλειμμα από τις πρόβες της παράστασης «Νιζίνσκι- Είμαι μια μαριονέτα του Θεού», που παρουσιάζεται σε λίγες ημέρες στο Ηρώδειο.
«Τόσα χρόνια, ως λαός ,χτίζαμε πάνω στην άμμο. Πάντα μας ένοιαζε το άμεσο, το εφήμερο, ποτέ δεν μας απασχολούσε το να δημιουργήσουμε κάτι με προοπτική. Ε ,λοιπόν, αυτό το παιχνίδι τελείωσε. Τα διάφορα του τύπου “είμαστε Ελληνες και θα τα καταφέρουμε, σαν εμάς κανείς κτλ. ” έληξαν. Και σε αυτό έχουν ευθύνη και οι πολιτικοί αλλά και οι πολίτες. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, θεωρείς ότι καθετί μη “πραγματικό” ίσως δεν έχει νόημα. Στην πραγματικότητα, τώρα έχει ενδιαφέρον να δημιουργήσεις ξανά: σε συνθήκες κρίσης. Έχει νόημα με την έννοια ότι ίσως βρίσκεις πιο ουσιαστικά πράγματα να πεις. Έχεις λόγο να ξαναδείς τα μέσα που δημιουργείς». Ο χορογράφος και χορευτής τεκμηριώνει τον ισχυρισμό του χρησιμοποιώντας ένα προσωπικό παράδειγμα: «Εφέτος έκανα τον “Καρυοθραύστη” κυριολεκτικά χωρίς καθόλου μέσα. Ωστόσο, παρ΄ όλο που ήταν μια παράσταση φτωχή, θεωρώ ότι ήταν μία από τις καλύτερές μου. Αισθάνθηκα πιο καλά από το να είχα στη διάθεσή μου πολυτελή θέατρα, σκηνικά... Όχι ότι δεν χρειάζονται και αυτά, αλλά ένιωσα ότι μπήκα πραγματικά στην ουσία του πράγματος και έφτιαξα κάτι σημερινό, ασχέτως αν δεν είχε την έννοια της κριτικής επάνω στην κατάσταση που ζούμε, δεν ήταν διδακτικό. Ωστόσο θα υπάρξουν και τέτοια. Σκέπτομαι, π.χ., ότι ίσως ξαναγεννηθεί το πολιτικό θέατρο εδώ στην Ελλάδα, το οποίο έχει πεθάνει από χρόνια. Από την άλλη, το σοκ για όσα ζούμε είναι τέτοιο που αναγκαστικά τα πρώτα πράγματα που θα δημιουργηθούν υπό αυτές τις συνθήκες ίσως και να χαθούν. Δεν πειράζει όμως. Πιο σημαντικό είναι να μη χαθεί η ροή της ίδιας της Ιστορίας- κι ας χαθούν κάποια μέρη της. Άλλωστε στο DΝΑ της ιστορίας του θεάτρου όλα καταγράφονται».
Πηγή: Βήμα