Γιάννης Σπανός: Η Μπαρντό και η Γκρεκό
Το ταξίδι του Γιάννη Σπανού στη μουσική άρχισε στις παρισινές μπουάτ την εποχή που ακόμη ανθούσε το γαλλικό τραγούδι. Συνόδευε στο πιάνο καλλιτέχνες που σημάδεψαν αυτήν την εποχή.
«Τα κατάφερα καλά. Έγινα γνωστός ως ακομπανιατέρ. Οι μπουάτ τότε ήταν κι εκεί όπως στην Πλάκα. Συνόδευσα πολλές σπουδαίες φωνές, από τον Μπρασένς μέχρι την Μπαρμπαρά» δήλωσε σε καθημερινή εφημερίδα. Κι όχι μόνο, αφού έγραψε τραγούδια για την Μπαρντό και τη Ζιλιέτ Γκρεκό. «Έτυχε η Μπαρντό και τραγούδησε ένα σε μία ταινία και μετά είπε άλλα τρία. Ύστερα μελοποίησα μερικά γαλλικά ποιήματα των Ρεμπό, Αραγκόν, Ελιάρ και τα ηχογραφήσαμε με τη Ζιλιέτ Γκρεκό. Αλλά γνωστό με έκαναν οι πιο άσημοι τραγουδιστές».
- Έχετε μετανιώσει που αφήσατε το Παρίσι και μια διεθνή καριέρα;
Έζησα το τέλος του γαλλικού τραγουδιού. Όταν άρχισε να παίρνει μεγάλη φόρα το αμερικανικό τραγούδι εκεί και όλοι να μιμούνται το αμερικανικό στιλ, σκέφτηκα να φύγω. Έζησα όλους τους μεγάλους Γάλλους τραγουδιστές, που ήταν χαμηλόφωνοι όπως εγώ και έγραφαν ποιητικά τραγούδια. Ηταν σαν μυσταγωγία, πηγαινοερχόμουν στην Ελλάδα κι άρχισε να με κερδίζει το ελληνικό κοινό. Η μετάβασή μου έγινε σιγά σιγά. Το ελληνικό κοινό ήταν πιο αυθόρμητο, πιο γνήσιο. Οι Ελληνες έχουν τη μουσική μέσα τους, ενώ οι Γάλλοι δίνουν ευκαιρίες σε ξένους δημιουργούς -αυτό το καλό έχουν- αλλά δεν ενθουσιάζονται όπως εμείς με το τραγούδι. Έτσι, με κέρδισε το ανώνυμο ελληνικό κοινό κι έμεινα εδώ, γιατί μου αρέσει η Ελλάδα».