Βαγγέλης Γερμανός: «Αυτοί που τα «φάγανε» να τα επιστρέψουν»
Ο Βαγγέλης Γερμανός παραχώρησε συνέντευξη και μίλησε τόσο για την Ελλάδα, το μνημόνιο, αλλά και την ιστορία με το ίντερνετ και την πειρατεία.
- Υπάρχει ελπίδα για την Ελλάδα του μνημονίου;
«Το ελληνικό κράτος ζει με δανεικά από το 1821. Από το πρώτο δάνειο που πήραν οι τότε πολιτικοί μας ταγοί και η παρέα τους και το ξεκοκαλίσανε μεταξύ τους μέχρι σήμερα, μια απ' τα ίδια. Δεν υπάρχει Ελλάδα του μνημονίου. Η Ελλάδα είναι του λαού της και οι πολιτικοί είναι υπηρέτες του. Οχι των καιροσκόπων και των κερδοσκόπων. Να στρωθούν και να τα βρουν αυτοί που μας φέρανε σ' αυτήν την κατάσταση. Η ανοχή και η αντοχή του κόσμου έφτασε σε οριακό σημείο. Όσοι τα «φάγανε» να τα επιστρέψουν με συνοπτικές διαδικασίες. Όσο θα κυκλοφορούν σοβαροφανείς με ξύλινη γλώσσα σαν να μην τρέχει τίποτα τόσο θα τρώνε μούντζες, γιαούρτια, νεράντζια κι αβγά. Φτάσανε τον απόμαχο της ζωής σε σημείο να ψάχνει στα σκουπίδια για κανένα σάπιο φρούτο.»
- Βρίσκετε κάτι θετικό στην παγκοσμιοποίηση;
«Αυτό που συμβαίνει στα χρόνια μας είναι παγκοσμιοποίηση με σκοπό το κέρδος. Κοροϊδία δηλαδή. Κερδίζεις κάτι που κάποιος άλλος χάνει. Να μου λείπει. Αυτοί που έχουν εφεύρει τον όρο ψάχνουν για πελατεία. Ευχαριστώ, δεν θα πάρω.»
- Πιστεύετε ότι η ιστορία με το Internet, την πειρατεία κ.λπ. συμμαζεύεται;
«Το Διαδίκτυο δεν είναι αδέσποτο γατάκι για να το συμμαζέψεις. Είναι μια σούμα από πληροφορίες, υπερβολικά πολλές. Ο Σαίξπηρ είχε έξι βιβλία όλα κι όλα. Απ' την άλλη, γουστάρω φοβερά τα ραντεβού των αγανακτισμένων στο Σύνταγμα μέσω Internet. Κατεβαίνω τακτικά. Μακάρι να μη σταματήσουν ποτέ. Οσο για την πειρατεία, οι Σπαρτιάτες τιμούσαν τον κλέφτη όσο δεν πιανόταν, όταν τον τσάκωναν όμως τον τιμωρούσαν παραδειγματικά.»
- Στα εξήντα σας τι είδους απειλές νιώθετε;
«Η κακογουστιά, οι ρεκλάμες, τα ντουβάρια και οι σωτήρες. Στην κακογουστιά συμπεριλαμβάνω τον πλούτο και το θέαμα. Κατά κανόνα είναι στάχτη στα μάτια μας. Έχουν βυθίσει τον μισό πλανήτη σε ομαδική ύπνωση και τον άλλο μισό στην πείνα, τη δίψα και στον θάνατο.»
- Πώς καταλήξατε να μένετε μόνιμα στη Ραφήνα;
«Η απόφαση να φύγω από το κέντρο έχει να κάνει με τον ορίζοντα. Δεν μπορώ τα ντουβάρια. Οι πόλεις μοιάζουν με λαβύρινθο κι οι άνθρωποι που ζούμε εκεί με ποντίκια. Γι' αυτό λακίζουμε όλοι σε πρώτη ευκαιρία. Το τυρί στη φάκα είναι οι βιτρίνες, οι ανέσεις και κυρίως το χάσιμο μες στο πλήθος. Οι πραγματικοί άνθρωποι δεν είναι μάζα. Είναι οντότητες, άξιες σεβασμού, ένας - ένας χωριστά. Η Αθήνα είναι για γκρέμισμα κατά τα εννιά-δέκατα. Πόλη, πόλεμος, πολιτισμός, πολιτικοί, πολεοδομία… έννοιες-παραπετάσματα που κρύβουν την ανθρώπινη αθλιότητα» τόνισε σε καθημερινή εφημερίδα.