Γιώργος Πάντζας: Εξομολογείται τα δύσκολα χρόνια που έζησε

«Τα οφείλω όλα σε εκείνη. Ήμουν μοναχοπαίδι και την αγάπησα όσο τίποτα άλλο στον κόσμο και συνεχίζω να τον αγαπώ. Δυστυχώς, έφυγε από τη ζωή το 1974 και, όσο περνούν τα χρόνια, τόσο περισσότερο μου λείπει. Έζησε πολύ δύσκολα. Ο πατέρας μου πέρασε δεκαεπτά χρόνια από τη ζωή του με κυνηγητά, φυλακές, εξορία και απολύσεις. Ήθελα να προσφέρω μια καλύτερη ζωή, αλλά δεν πρόλαβα. Ευτυχώς είχα το θείο μου, τον Σπύρο, ο οποίος ήταν γυμνασιάρχης, και με μεγάλωσε σαν παιδί του. Τα χρόνια εκείνα δεν ήταν σαν τα σημερινά, τότε δεν υπήρχε φαγητό να φας. Αν ήσουν από αριστερή οικογένεια, “δεν είχες στον ήλιο μοίρα”. Μετά τον εμφύλιο πόλεμο, δεν μπορούσες να πας πουθενά, ούτε να διοριστείς. Ήθελα να πάω στην Αμερική, στο Actors Studio, αλλά δεν μπορούσα λόγω του ιστορικού του πατέρα μου που ήταν κουμουνιστής. Άρα, έπρεπε να ακολουθήσω ένα ελεύθερο επάγγελμα. Δεν υπήρχαν ούτε δουλειές, ούτε ρούχα, ούτε κοστούμια. Ότι κατάφερνες το πετύχαινες μόνος σου , με τη δουλειά σου εκτός κι αν ήσουν από πλούσια οικογένεια. Ξεκίνησα τη δουλειά μου στα 15 μου χρόνια από μια αποθήκη χονδρικής πώλησης υφασμάτων, στην οδό Αιόλου. Κουβαλούσα τόπια. Σταμάτησα μόλις πήρα το δίπλωμά μου από το Εθνικό Θέατρο και άρχισα να εργάζομαι σαν επαγγελματίας ηθοποιός», δήλωσε στο People.