Ναταλία Γεράκη: Η Ελληνίδα με τον... μαγικό αυλό
Το ηχόχρωμα του φλάουτου είναι πραγματικά μοναδικό. Στα χέρια μάλιστα σολίστ, όπως η Ναταλία Γεράκη, γίνεται μουσική πανδαισία.
Η Ελληνίδα φλαουτίστα Ναταλία Γεράκη ζει και εργάζεται στη Στουτγάρδη και μαγεύει με το φλάουτό της όλη την Ευρώπη. Γεννήθηκε το 1975 στην Αθήνα, όμως πολύ νωρίς έφυγε για το εξωτερικό, προκειμένου να ακολουθήσει το όνειρό της. «Η μουσική δεν είναι για μένα επάγγελμα, ούτε ιδιότητα, αλλά ένας από τους δρόμους που οδηγεί στο είναι μου, που με φέρνει αντιμέτωπη με τον εαυτό μου. Μετά μπορώ να δίνω κάτι από αυτόν στον έξω κόσμο» λέει η Ελληνίδα μουσικός σε καθημερινή εφημερίδα.
Δεν κρύβει ότι έφυγε θυμωμένη από τη χώρα μας «επειδή με παίδευε και δεν μου έδινε ούτε τα στοιχειώδη για να προχωρήσω» λέει, όμως με το πέρασμα του χρόνου κατάλαβε ότι ήταν πληγωμένη από την Ελλάδα όπως και τόσοι άλλοι καλλιτέχνες. «Υπάρχει μεγάλος αριθμός ταλαντούχων νέων που, δυστυχώς, πρέπει να αφήσουν την Ελλάδα εάν θέλουν να εξελιχθούν» δηλώνει και αυτή είναι μια μεγάλη αλήθεια. Η Ναταλία Γεράκη αποφοίτησε με το «1ο Βραβείο της πόλης του Παρισιού» από το Δημοτικό Κονσερβατόριο Nadia & Lili Boulanger.
Συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στην Κρατική Ακαδημία Μουσικής της Στουτγάρδης. Υπήρξε σόλο-φλάουτο της Ορχήστρας Νέων της Μεσογείου και συνεργάστηκε με την Ορχήστρα Δωματίου Βυττεμβέργης, των Μπαλέτων Μπολσόϊ Μόσχας, την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, τη Λαϊκή Ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης. Ακόμα, διετέλεσε κορυφαία Α' της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης. Έχει κερδίσει υποτροφίες του ΙΚΥ και του Ιδρύματος Ωνάση.
Εμφανίζεται σε φεστιβάλ και αίθουσες σε ολόκληρη την Ευρώπη. Παράλληλα διδάσκει, ως προσκεκλημένη καθηγήτρια σε διεθνή σεμινάρια, νέους φλαουτίστες που θέτουν στόχους και δουλεύουν για αυτούς. Για τη Ναταλία Γεράκη η μουσική είναι δρόμος για πνευματική και συναισθηματική εξέλιξη και επικοινωνία. Για εκείνη το φλάουτο είναι μέσο έκφρασης και το παρομοιάζει με παλέτα πολλών ηχοχρωμάτων που «προσεγγίζει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο την ανθρώπινη φωνή.» Πιστεύει περισσότερο στην καλή προετοιμασία και τη σωστή δουλειά και λιγότερο στα παιδιά-θαύματα: «Ε, και τα όποια χαρίσματα είναι... ευπρόσδεκτα» λέει. Κι ακόμα: «Στη χώρα μας οι νέοι άνθρωποι πρέπει να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τη σκληρή πραγματικότητα: την προχειρότητα, το κυνήγι της «θεσούλας» και το μόνο φυτό που ευδοκιμεί στη χώρα μας, το κόμπλεξ.»