Φώτης Μεταξόπουλος: Οι αναμνήσεις του από τον ελληνικό κινηματογράφο

Απέκτησε πολλές εμπειρίες, κυρίως από τους μεγάλους πρωταγωνιστές. Κυρίως από τον Ορέστη Μακρή. Κάθε μέρα, τελειώνοντας από τη μαντάμ Σουαζέ, ερχόταν με το ποδήλατό του στο Ακροπόλ, στην Οδό Ιπποκράτους, όπου είχαν μετακομίσει οι παραστάσεις. Φτάνοντας πολύ νωρίτερα στο θέατρο, παραδόξως, κάθε φορά έβλεπε όλους τους πρωταγωνιστές στα καμαρίνια τους. Τότε, όλο σεβασμό, κουμπωνόταν, έσιαζε τα μαλλιά του και καλησπέριζε τους ηθοποιούς. Αυτοί τον αντιχαιρετούσαν, και ο Μακρής, μάλιστα, σηκωνόταν όρθιος.
-Καλώς το Φωτάκι, έλα μέσα.
Μια φορά ο Φώτης τον ρώτησε κιόλας:
-Κύριε Μακρή προσπαθώ να έρθω πρώτος και πάντα σας βρίσκω μέσα. Μα, τι ώρα έρχεστε;
-Φωτάκι, εμείς εδώ κοιμόμαστε.
Αυτό που εντυπωσίαζε τον Φώτη ήταν η συγκλονιστική προετοιμασία του Μακρή. Κάθε φορά τον έβλεπε και σάστιζε με το εξαντλητικό του βάψιμο. Μόλις έπιανε το μολύβι ο Μακρής και έβαζε την πρώτη ρυτίδα, ήταν σαν να έπινε την πρώτη γουλιά κρασί. Όσο προχωρούσε το βάψιμο, τόσο και μεθούσε πιο πολύ. Τελειώνοντας, ήταν στουπί στο μεθύσι. Τότε σηκωνότανε βαριά και έκανε μερικά παραπατήματα. Ο Φώτης τον βοηθούσε να ντυθεί και άκουγε έκπληκτος σπαστή, μεθυσμένη τη φωνή του:
-Φωτάκι του ζωνάρ’ μου.
Δίνοντάς του το ζωνάρι τον έβλεπε να παιδεύεται, μέχρι η φούντα να πέσει στο κατάλληλο μάκρος. Την πρώτη φορά, μάλιστα, βλέποντας λυμένο το κορδόνι στο ένα παπούτσι του μεθύστακα, έδειξε ζήλο:
-Να σας τα δέσω;
-Φωτάκι, ο μεθυσμένος δεν βλέπει να δέσει τα κορδόνια του.