Θεόδωρος Αγγελόπουλος: Καριέρα στρωμένη με δάφνες για τον ποιητή του κινηματογράφου

Δεκάδες διακρίσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό με κορυφαία την κατάκτηση του «Χρυσού Φοίνικα» για το έργο του «Μία αιωνιότητα και μία μέρα» τον τοποθέτησαν στο πάνθεον των κορυφαίων δημιουργών παγκοσμίως και ο ίδιος κατάφερε να κάνει την Ελλάδα διάσημη μέσα από τα ατέλειωτα πλάνα του στις ταινίες του. Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος μετά από σημαντικές σπουδές στη σκηνοθεσία στη Γαλλία επέστρεψε στην Ελλάδα και αφού ξεκίνησε να αρθρογραφεί ως κριτικός κινηματογράφου, αποφάσισε να κάνει και την πρώτη του ταινία. Ήταν το 1965 όταν ο Βαγγέλης Παπαθανασίου και ο αδελφός του Νίκος ο οποίος ήταν και μάνατζερ του Συγκροτήματος Φόρμινξ του ζήτησαν να γυρίσει μία ταινία που θα προωθούσε την περιοδεία τους στην Αμερική. Ο σκηνοθέτης λοιπόν έκανε το πρώτο του γύρισμα στη Θεσσαλονίκη και πιο συγκεκριμένα στο Παλαί Ντε Σπορ όπου το γκρουπ έδωσε συναυλία με 8.000 θεατές. Μπορεί η τύχη του συγκροτήματος να μην ήταν καλή, όμως από τότε και μετά ξεκίνησε μία ξέφρενη πορεία επιτυχιών για τον ίδιο τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο ο οποίος το 1968 δημιούργησε την πρώτη ταινία του, μικρού μήκους με τίτλο «Εκπομπή» με την οποία και συμμετείχε για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Με την πρώτη επαφή κέρδισε και το πρώτο βραβείο, αυτό των κριτικών. Η αγάπη του για τον κινηματογράφο θα εκφραστεί από τον ίδιο με πάρα πολλούς τρόπους καθώς το 1969 θα δημιουργήσει το περιοδικό «Σύγχρονος κινηματογράφος» μαζί με τον φίλο του Β. Ραφαηλίδη. Την οργάνωση και διεκπεραίωση του συγκεκριμένου περιοδικού έχει εκείνη την εποχή ο νεαρός τότε Παντελής Βούλγαρης. Θα κάνει αρκετό καιρό για να καθίσει ξανά στην καρέκλα του σκηνοθέτη ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος, όμως θα έρθει η ταινία «Αναπαράσταση» η οποία θα σαρώσει τα βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης αποσπώντας επίσης το Βραβείο Ζώρζ Σαντούλ για την καλύτερη ταινία που προβλήθηκε στη Γαλλία το 1971. Η ίδια ταινία θα βραβευτεί και ως η καλύτερη ξένη ταινία στο Φεστιβάλ του Hyeres (1971). Ειδική μνεία της FIPRESCI (Διεθνής Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου) στο Φεστιβάλ Βερολίνου. Ένα χρόνο μετά θα έρθει η έμπνευση της ταινίας «Μέρες του '36» που θα κατακτήσει το Βραβείο σκηνοθεσίας και φωτογραφίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ενώ την ίδια χρονιά θα κατακτήσει και το Βραβείο της FIPRESCI στο Φεστιβάλ Βερολίνου. Η πορεία θα συνεχίσει να είναι φρενήρης και μόνιμα ανοδική αφού το 1974 η ταινία του «Ο Θίασος» θα κατακτήσει συνολικά δεκατρία βραβεία (στις Κάννες από τη FIPRESCI, στην Ταορμίνα, στο Βερολίνο -Βραβείο ΙΝΤΕΡΦΙΛΜ-, στο Λονδίνο ως η Καλύτερη ταινία της χρονιάς, στην Ιαπωνία, στη Θεσσαλονίκη -Βραβεία Καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, Α' αντρικού και Α' γυναικείου ρόλου, ΠΕΚΚ αλλά και ως Καλύτερη ταινία της δεκαετίας 1970, ενώ το 1980 θα αποσπάσει βραβείο και από την ένωση κριτικών της Ιταλίας. Θα αναδειχθεί επίσης ως μία από τις καλύτερες ταινίες στην Ιστορία του Παγκόσμιου Κινηματογράφου από την FIPRESCI). Το 1977 με την ταινία του «Κυνηγοί» θα έχει επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ των Καννών ενώ αργότερα κατέκτησε το Βραβείο Καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ του Σικάγο αλλά και το βραβείο της Ένωσης Τούρκων Κριτικών. Μία από τις πιο σημαντικές ταινίες του θα έρθει το 1980, αυτή με τον τίτλο «Μεγαλέξανδρος» με την οποία θα κατακτήσει το Χρυσό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ Βενετίας, αλλά και τα βραβεία της FIPRESCI και Cinema Nuovo στο ίδιο φεστιβάλ. Ένα ακόμα βραβείο για την ίδια ταινία θα έρθει από την ΠΕΚΚ στη Θεσσαλονίκη. Το 1984 ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος θα δημιουργήσει μία από τις πιο γνωστές και αγαπητές για τους σινεφίλ ταινίες του, το «Ταξίδι στα Κύθηρα» με το οποίο θα αποσπάσει Βραβείο σεναρίου στις Κάννες αλλά και Κρατικά βραβεία Καλύτερης ταινίας, σεναρίου, Α' ανδρικού ρόλου, Α' γυναικείου ρόλου, σκηνογραφίας και Βραβείο Κριτικών στο Φεστιβάλ Ρίο ντε Τζανέϊρο. Μία ακόμα μοναδική στιγμή του επαγγελματικά θα έρθει με τη συνεργασία του με τον κορυφαίο Ιταλό ηθοποιό Marcello Mastroianni στην ταινία «Ο Μελισσοκόμος». Από εκεί και μετά οι επιτυχίες θα διαδέχονται η μία την άλλη. Το 1988 με την ταινία του «Τοπίο στην ομίχλη» θα κατακτήσει το Αργυρό Λιοντάρι στη Βενετία αλλά και το Βραβείο Φελίξ Καλύτερης Ευρωπαϊκής ταινίας ενώ το 1991 θα κερδίσει επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ των Καννών για την ταινία «Το μετέωρο βήμα του πελαργού». Τέσσερα χρόνια αργότερε με την ταινία «Το βλέμμα του Οδυσσέα» θα κερδίσει το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ των Καννών καθώς και το βραβείο της FIPRESCI ενώ η ίδια ταινία θα αναδειχθεί ως Καλύτερη ταινία της χρονιάς από τους κριτικούς. Η μεγαλύτερη διάκρισή του όμως θα έρθει το 1998 με το αριστούργημά του «Μια Αιωνιότητα και Μια Μέρα» για το οποίο θα του απονεμηθεί Χρυσός Φοίνικας του Φεστιβάλ των Καννών, και το Prix Ecumenique. Το 2004 θα δημιουργήσει την "Τριλογία:Το λιβάδι που δακρύζει» για το οποίο θα κατακτήσει το Βραβείο της Διεθνούς Ενωσης Κινηματογράφου ( FIPRESCI) στην καλύτερη Ευρωπαϊκή ταινία για την ίδια χρονιά.

Φωτογραφίες: Από το αρχείο φωτογραφιών του αξέχαστου σκηνοθέτη στην προσωπική του ιστοσελίδα