Μιχάλης Ρέππας: Εξομολογείται πώς αποφάσισε να ασχοληθεί με το θέμα της μετανάστευσης

Μαζί με τον Θανάση Παπαθανασίου «ανέβασαν» τη παράσταση «Πατρίδες» που θίγει το θέμα της μετανάστευσης. « Είναι μία ιδέα που μας είχε μπει στο μυαλό εδώ και πολλά χρόνια ,από τότε που γράφαμε το "Έβρος απέναντι". Κατόπιν κάναμε άλλο ένα έργο που είχε να κάνει πάλι με τη μετανάστευση, το "Συμπέθεροι από τα Τίρανα", και στα δύο αντιμετωπίζαμε τον ξένο από τη μεριά του Έλληνα, χρησιμοποιώντας τον ως καταλύτη μάλλον για οικεία κακά παρά για να αναφερθούμε στα προβλήματά του. Είναι δύσκολο να νιώσεις τον άλλο, όταν είσαι απέναντι», δήλωσε στο Athensvoice. Μάλιστα αποκάλυψε πού βρήκαν τις μαρτυρίες: «Υπάρχουν τρεις άξονες. 1ος: Οι σύγχρονες αυτοβιογραφικές μαρτυρίες των τριών ξένων, δεν είναι ηθοποιοί που συμμετέχουν στην παράστασή μας. Λένε τα προσωπικά τους βιώματα, πώς ήρθαν στην Ελλάδα και πώς ζούσαν εδώ. 2ος: Οι αρχές του αιώνα και η μετανάστευση στην Αμερική. Εδώ χρησιμοποιήσαμε το "Συναξάρι του Ανδρέα Κορδοπάτη" του Θανάση Βαλτινού, ενώ είχαμε και την τύχη να βρεθούμε μπροστά σε δύο συγκλονιστικά ντοκουμέντα, στο χειρόγραφο κείμενο του Γεώργιου Μαντά, όπου καταγράφει με τη λογοτεχνική δύναμη που έχει ένας αγράμματος άνθρωπος τη ζωή του σ' ένα τετράδιο, και στο κείμενο του Δημητρίου Παπούλια, παππού της ηθοποιού της παράστασης Ελένης Κοκκίδου. 3ος: Το 1960, κυρίως σχετικά με τη μετανάστευση στη Γερμανία. Εδώ επιλέξαμε ως επί το πλείστον κείμενα από βιβλία του Γιώργου Ματζουράνη, ένα έργο ζωής πάνω στο θέμα των γκασταρμπάιντερ». Τη θεατρική παράσταση τη βλέπουν μετανάστες;

«Δεν το γνωρίζω γιατί δεν είμαι στο θέατρο, αλλά αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι στο "Συμπέθεροι από τα Τίρανα" έχουν πάει πάρα πολλοί Αλβανοί. Το καταλαβαίνουν οι ηθοποιοί γιατί πολλοί γελάνε στην παράσταση, όταν λέγονται κάποιες αλβανικές φράσεις».