Κώστας Αρζόγλου: Μια ιατρική διάγνωση του άλλαξε τη ζωή
Ο Κώστας Αρζόγλου θα γινόταν ένας κορυφαίος αθλητής, όμως η ζωή τον ήθελε ηθοποιό.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του αποκάλυψε πώς οδηγήθηκε στην υποκριτική και άφησε πίσω του τον πρωταθλητισμό.
«Εγώ ήμουν πάρα πολύ καλός αθλητής καις το κολέγιο μου έκαναν ειδικές προπονήσεις, διότι με προόριζαν για τους Βαλκανικούς αγώνες. Είχα ρεκόρ στα 100 μ. και στα 110 μέτρα μετ' εμποδίων. Και κάποια στιγμή, είπαν οι γονείς μου ότι εν θα σκοτώνονται εκείνοι στη δουλειά νυχθημερόν για να γίνει το παιδί τους αθλητής, διότι τότε οι αθλητές πεθαίνανε στην ψάθα. Και μόλις έγινα 16 ετών, μου στήσανε την εξής παγίδα: ήρθε στο σχολείο ένας κορυφαίος καρδιολόγος, καθηγητής πανεπιστημίου και μακρινός συγγενής του πατέρα μου. Μετά την προπόνηση με εξέτασε και διαπίστωσε ότι πάσχω από την καρδιά μου. Αλλά δεν ήταν αληθινή διάγνωση, απλώς τον είχε παρακαλέσει η μητέρα μου να με βγάλει άρρωστο, για να απομακρυνθώ από τον αθλητισμό. Λόγω της γνωμάτευσης, μου απαγόρευσαν να συμμετέχω ακόμα και στην απλή γυμναστική, που ήταν μάθημα δίωρο, δύο φορές την εβδομάδα. Οπότε επί τέσσερις ώρες εβδομαδιαίως με κλείνανε στην αίθουσα της βιβλιοθήκης. Αλλά δεν άντεξα πάνω από δύο μήνες την απραξία μου και μου ήρθε η ιδέα να ιδρύσω έναν θεατρικό όμιλο. Και έναν χρόνο αργότερα, ανέβασα στο παλιό ξύλινο θεατράκι του κολεγίου δύο μονόπρακτα του Τσέχοφ. Η παράσταση έκανε πολύ καλή εντύπωση. Έγραψε κι ένα ολόκληρο κατεβατό ο Ψαθάς στη στήλη του στα "ΝΕΑ", έναν ύμνο. Έτσι το έργο επαναλήφθηκε, ώστε να το δουν όλες οι τάξεις. Και σε μια από τις παραστάσεις ήρθε η Κατίνα Παξινού, η οποία ήταν γιαγιά ενός συμμαθητή και φίλου μου, του Αλέξανδρου Αντωνόπουλου, που έγινε και εκείνος ηθοποιός. Έρχεται μετά την παράσταση και επί πολλή ώρα, ας πούμε για 15 λεπτά, μου κράταγε τα χέρια και μου μιλούσε. Δεν θυμάμαι καθόλου τι μου έλεγε. Θυμάμαι ότι έτρεμα και με σκυμμένο το βλέμμα παρακολουθούσα τα ωραία, μακριά της δάχτυλα και τις φλέβες, έτσι όπως διαγράφονταν στη ράχη της παλάμης», δήλωσε στην Realnews ο ηθοποιός.