Γιάννης Παπαμιχαήλ: "Με την διαθήκη μπήκα σ΄ ένα λούκι αυτοκτονίας”
Ο Γιάννης Παπαμιχαήλ βρέθηκε σήμερα στην εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου "Αξίζει να το δεις" και μίλησε για τους γονείς του, την διαχείριση της περιουσίας του, την κατάθλιψη, την σύλληψή του και την αυτοκτονία που πέρασε έστω και στιγμιαία από το μυαλό του.
”Πιστεύω ότι ίσως με αυτό το κείμενο (την διαθήκη) ο πατέρας μου ήθελε να εκφράσει την πικρία του, γιατί πήρα εγώ τα χρήματα και όχι αυτός, της μητέρας μου. Όταν έχασα την επαφή με τον πατέρα μου, υπήρξαν πολλοί καλοθελητές που τον πλησίασαν” δήλωσε ο γιος της Αλίκης Βουγιουκλάκη και του Δημήτρη Παπαμιχαήλ.”
"Ο πατέρας μου με μαχαίρωσε πισώπλατα. Με πήρε μαζί του στον τάφο, έτσι ένιωσα. Με διαπόμπευσε. Με διέλυσε δημόσια. Εκείνη τη στιγμή έδειξε κακό άνθρωπο. Τώρα τον έχω συγχωρέσει. Η διαθήκη του με έβαλε σε ένα λούκι αυτοκτονίας. Εκείνο το πρώτο τρίμηνο, μετά τον θάνατό του και το άνοιγμα της διαθήκης, δεν ήθελα να βγω από το σπίτι μου, δεν ήξερα πως να αντιδράσω. Μπήκα σ' ένα λούκι αυτοκτονίας. Μέσα στην κατάθλιψή μου μου πέρασε από το μυαλό. Μετά την διαθήκη του πατέρα μου έκανα πολλές άσχημες σκέψεις. Έβλεπα και ψυχολόγο” τόνισε ο Γιάννης Παπαμιχαήλ. Αναφέρθηκε και στην σύλληψή του και πως οδηγήθηκε στην χρήση ουσιών. “Η κατάθλιψη με οδήγησε στις ουσίες αναμφισβήτητα. Ζήτησα την βοήθεια του πατέρα μου αλλά δεν με βοήθησε. Αντιθέτως τσακωθήκαμε. Είχαμε ένα εκφραστικό επεισόδιο. Κατάλαβα ότι δεν είχα κανέναν...Με την σύλληψή μου, ντράπηκα. Πιο κάτω δεν γίνεται να πας. Ευτυχώς τώρα είμαι καλά. Στις 3 Μαρτίου έχω την δίκη” αποκάλυψε ο Γιάννης Παπαμιχαήλ. Μίλησε μάλιστα και για την άσχημη διαχείριση της περιουσίας, που έκανε. “Έκανα κάποιες κινήσεις που δεν έπρεπε. Για το εξοχικό, για παράδειγμα, δεν έπρεπε να το δώσω. Είναι ο εφιάλτης μου. Έκρυβε μέσα κάποια πράγματα, που ανακάλυψα μετά, ωραίες παιδικές στιγμές...Το θέατρο δεν το έδωσα, δεν ήταν της μητέρας μου. Έληγε η σύμβαση, το πάλεψα αλλά έχασα. Πήρα μια αποζημίωση και έφυγα”. Ο Γιάννης μίλησε και για τους γονείς του.”Θαύμαζα τον πατέρα μου σαν καλλιτέχνη. Είχα λίγο ψηλότερα τη μητέρα μου, γιατί έμενα μαζί της...Όταν πέθανε η μητέρα μου ένιωσα να χάνεται η γη κάτω από τα πόδια μου. Ενώ, τα βράδια δεν κοιμάμαι και πονάω που δεν ήρθα πιο κοντά με τον πατέρα μου” .