Αντώνης Ρέμος: «Πλήρωσα ακριβά την κρίση»

Από τον Μίκη Θεοδωράκη έως τον Μίμη Πλέσσα και από τη Μαρινέλλα μέχρι τον Μαζωνάκη, τους Onirama και τους Goin' Through. Ένας λαϊκός, σύγχρονος τραγουδιστής, που το ήθος αλλά και η αγάπη του για τη μουσική πάνε το τραγούδι ένα σκαλί παραπάνω. Έχει πατήσει όλους εκείνους τους «μουσικούς» χώρους που άλλοι «συνάδελφοί» του ακόμα ονειρεύονται... Είναι δύσκολο να απαντήσει στο ερώτημα «τι είναι καταξίωση;».

Πήγε και Μέγαρο και Ηρώδειο... και παραμένει ο τραγουδιστής της αγάπης και της «καψούρας», αφού όλοι όσοι έχουμε αγαπήσει και πονέσει έχουμε ψιθυρίσει τραγούδια του Αντώνη Ρέμου...

-Πού σε βρίσκουμε;

Μόλις επέστρεψα από ένα διήμερο εμφανίσεων στην Κύπρο. Η μία ήταν για μια κοινωνική προσφορά μου στο Προεδρικό Μέγαρο της Κύπρου, όπου πραγματοποιήθηκε μια εκδήλωση για ένα ινστιτούτο που αντιμετωπίζει ανθρώπινα προβλήματα, και η άλλη ήταν μια μουσική βραδιά με τον Γιώργο Θεοφάνους, στην οποία κάναμε μια ανασκόπηση στα τραγούδια που έχουμε εκδώσει μαζί όλα αυτά τα χρόνια.

-Νομίζω ότι έχετε κολλήσει με τον κ. Θεοφάνους. Ίσως το στιλ του, επειδή θυμίζει λίγο Πλέσσα...

Με τον Γιώργο Θεοφάνους ταίριαξε πάρα πολύ η αισθητική μας. Πιστεύω ότι είχαμε πολλά κοινά σημεία στη μουσική που έγραψε και ότι, από τη μεριά μου, την εξέφρασα με τον καλύτερο τρόπο.

-Είσαι από τις πιο λαϊκές φωνές, από τις πιο αγαπητές. Από τον Ρουβά μέχρι Μαρινέλλα, με τον Χατζηγιάννη, τον Τόλη Βοσκόπουλο φέτος το χειμώνα, ενώ δεν δίστασες να τραγουδήσεις μέχρι και με τους Goin' Through. Από αυτές τις συνεργασίες σου ποιες είναι εκείνες που θα ήθελες να σε θυμούνται οι φίλοι σου;

Δεν μπορώ να επιλέξω εγώ. Το όμορφο για μένα είναι να με θυμούνται από οποιαδήποτε συνεργασία έχω κάνει. Όταν με θυμούνται, αυτό μου δίνει ζωή. Όταν έναν καλλιτέχνη τον θυμάσαι, σημαίνει ότι τον κρατάς στη ζωή. Από εκεί και πέρα, για εμένα η κάθε συνεργασία ήταν ξεχωριστή. Είχε τις δικές της παραμέτρους, τη δική της γοητεία και τις δικές της δυσκολίες. Αλλά όποια συνεργασία κι αν έχω κάνει, την έχω υποστηρίξει με όλη μου την ψυχή, τιμώντας τον συνεργάτη μου μέχρι τελευταίας στιγμής.

-Είναι, όμως, δύσκολο για έναν λαϊκό καλλιτέχνη να κάνει τόσο μεγάλα περάσματα. Έχεις πιάσει όλες τις άκρες του ελληνικού τραγουδιού.

Με τις επιλογές μου έχω αποδείξει ότι δεν βάζω όρια και φραγμούς σε οτιδήποτε έχει να κάνει με τη μουσική. Και πάντα τολμάω και θα τολμάω μια ζωή μέχρι εκεί που αισθάνομαι εγώ ότι μπορώ να ανταποκριθώ σε ένα μουσικό έργο. Πάντα θα προσπαθώ να δίνω το καλύτερο και να κάνω ενδιαφέροντα πράγματα. Αυτό θα κρατά σε ενδιαφέρον τον κόσμο. Να ακούει τη μουσική μου και τα τραγούδια μου.

-Πριν από πόσα χρόνια ξεκίνησες το τραγούδι;

Επαγγελματικά από τα 17.

-Πόσους χρυσούς και πόσες πλατίνες έχεις;

Δόξα τω Θεώ, ο κόσμος με τίμησε πραγματικά και ανέδειξε κάθε μου δουλειά. Όλοι οι δίσκοι μου έχουν γίνει πολλαπλά πλατινένιοι.

-Ασχολήθηκες με το ποδόσφαιρο. Έχει μείνει κάτι από αυτήν την εμπειρία;

Ναι, έχει μείνει το ότι ποτέ, ποτέ, ποτέ, ποτέ ξανά δεν πρόκειται να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο.

-Βλέπεις μπάλα, όμως. Συνεχίζεις...

Εννοείται ότι βλέπω μπάλα και ότι παραμένω φίλαθλος του Ηρακλή, αλλά ποτέ, μα ποτέ ξανά δεν θα ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο, γιατί θεωρώ ότι όποιος προσπαθεί να βοηθήσει την αγαπημένη του ομάδα τον κρεμάνε από ένα στύλο με το χειρότερο τρόπο. Τελικά, δεν υπάρχει κανένας λόγος να ασχοληθείς με το ποδόσφαιρο, γιατί, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι οι αποφάσεις των οργάνων του ποδοσφαίρου τη μία χρονιά είναι έτσι και την άλλη αλλιώς, τότε καταλαβαίνουμε πόσο ασόβαρο είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο.

-Σου έμεινε πικρία από αυτήν την ιστορία;

Θεωρώ ότι αδικήθηκα τόσο κατάφορα, που κινδύνεψα να καταστρέψω πραγματικά και την ίδια μου τη ζωή.

-Δικαιολογείται η δήλωσή σου ότι κάνεις νέα αρχή;

Σίγουρα, ξεκίνησα ξανά από το -100, όχι από το 0.

-Για το Εuro τι προβλέπεις;

Κατ' αρχάς, βλέπω ότι άλλες ομάδες θέλουν να πάνε γρήγορα για διακοπές, αλλά επίσης βλέπω ότι υπάρχουν πολύ δυνατές ομάδες, που παίζουν ωραίο, γρήγορο ποδόσφαιρο. Πραγματικά, ένα αρκετά υψηλό επίπεδο. Με πολύ όμορφα παιχνίδια μέχρι τώρα. Ποιος θα φτάσει στο τέλος...

-Προσπάθησε να μαντέψεις!

Θεωρώ ότι οι Γερμανοί έχουν μεγάλη τύχη.

-Σε ενοχλεί που η προσωπική σου ζωή μπαίνει στο στόχαστρο των δημοσιογράφων και του Τύπου;

Σίγουρα, είναι πάρα πολύ άκομψο και ενοχλητικό να δημιουργούν καταστάσεις γύρω από την ιδιωτική σου ζωή, και μάλιστα χωρίς να το επιδιώκεις. Ποτέ μου, μα ποτέ δεν έχω επιδιώξει την προβολή της. Το ότι υπάρχει μια μερίδα του Τύπου που ασχολείται με τα προσωπικά των «επωνύμων» είναι κάτι που παρατηρείται σε όλο τον κόσμο και είναι δικαίωμά τους. Δεν ανακαλύψαμε την πυρίτιδα. Απλώς να μην παρεμβαίνει τα όρια του κακόγουστου και της ηθικής. Από εκεί και πέρα, παίρνουμε άλλα μέτρα. Δεν έχω δώσει δικαίωμα, όμως κοιτάω να ζω τη ζωή μου σαν φυσιολογικός άνθρωπος. Όλα έχουν να κάνουν με τον τρόπο που γίνονται κάποια πράγματα. Δεν έχω κρυφτεί πίσω από το δάχτυλό μου, ούτε έχω επιδιώξει να αναδείξω την ιδιωτική μου ζωή. Αυτό που χαίρομαι είναι ότι ο κόσμος με έχει γνωρίσει μέσα από τη δουλειά μου και κάθε φορά που εμφανίζομαι θέλω να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό και να με θυμάται ο κόσμος από τα τραγούδια μου. Και το έχω καταφέρει αυτό.

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο parapolitika.gr