Βασίλης Παπακωνσταντίνου: «Μικρός ήμουν ψωνάρα»

Το γιατί, το εξηγεί ο ίδιος στη Real. «Εγώ, μικρός, ήμουν ψωνάρα. Ήμουν άρτιος κατασκευαστής χαρταετών και εφευρέτης ενός μηχανισμού φρεναρίσματος για ξύλινα πατίνια», περιγράφει και συνεχίζει: «Ζούσα σε ένα φτωχικό χωριό. Στην Αθήνα ήρθα 8 χρονών και αυτό που έκανε εντύπωση ήταν όταν είδα πρώτη φορά μοτοσυκλέτες, ποδήλατα και αυτοκίνητα. Στο χωριό δεν είχαμε ούτε ποδήλατα, ούτε δρόμο». Ο ερμηνευτής γυρνώντας τον χρόνο πίσω θυμάται την πρώτη του επαφή με το τραγούδι. «Μην έχοντας τι άλλο να κάνουμε στο χωριό, στη δεκαετία του '50, η μόνη επαφή με την τέχνη, πέρα από τις φωνές των πουλιών και τους ήχους της φύσης, ήταν το τραγούδισμα. Μαζευόταν κάποιοι κάτοικοι του χωριού για να καθαρίσουν καλαμπόκι, όλοι μαζί στο ένα σπίτι τη μια μέρα, στο άλλο την άλλη, δημιουργώντας άρρηκτους δεσμούς... ήταν ένας σπουδαίος τρόπος ζωής. Εκεί, ανακάλυψα ότι με μαγεύει να ακούω τη μάνα και την αδελφή μου να τραγουδάνε. Και ο αντίκτυπος ήταν να τραγουδήσω κι εγώ », καταλήγει.