ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Ζουγανέλης: «Θεωρώ τρομερά ύποπτο όταν είσαι καλλιτέχνης να είσαι σε κόμμα»

Ο ηθοποιός εδώ και 40 χρόνια έχει χαράξει μια μεγάλη πορεία στα καλλιτεχνικά δρώμενα και έχει καταφέρει να κερδίσει την καταξίωση και την αγάπη του κόσμου. Ήρθε όμως η στιγμή για τον Γιάννη Ζουγανέλη, να βιώσει την απόλυτη επαγγελματική επιτυχία παίζοντας στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου τους «Ιππής» του Αριστοφάνη, μαζί με τον Πέτρο Φιλιππίδη, τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη και τον Τάκη Παπαματθαίου.

Ο ηθοποιός μας μίλησε για αυτή του την εμπειρία, τα συναισθήματα που βίωσε πατώντας το πόδι του στην Επίδαυρο ως ηθοποιός και όχι ως θεατής αλλά και το λόγο που μέχρι τώρα δεν του είχε δοθεί αυτή η ευκαιρία. Ο Γιάννης Ζουγανέλης, επίσης, αναφέρθηκε στα λάθη της ζωής του, στις κακές επιλογές, στη γνωριμία του με τον Kevin Spacey καθώς στην παρεξήγηση που δημιουργήθηκε. Μεταξύ άλλων, σχολίασε τα πολιτικά δρώμενα, την παρακμή που βιώνει η χώρα μας αλλά και το γεγονός ότι πολιτεύονται οι καλλιτέχνες, εξηγώντας γιατί είναι κάθετα αντίθετος. Τέλος, ο Γιάννης Ζουγανέλης μίλησε για τα επόμενα επαγγελματικά του σχέδια αλλά και για το lifestyle που... «σκοτώνει»!

ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΖΗΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΔΑΥΡΟ!

Αισθάνομαι λίγος γιατί πλέον άλλαξε το μέτρο

Πρωταγωνιστείτε στους «Ιππής» του Αριστοφάνη, ένα σατιρικό, πολιτικό έργο ιδιαιτέρως επίκαιρο, με πολλά κωμικά αλλά και δραματικά στοιχεία. Πριν λίγες ημέρες το έργο παρουσιάστηκε στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, πείτε μου πώς αισθανθήκατε και τι σημαίνει αυτό για εσάς.

Αισθάνομαι αναγεννημένος. Αισθάνομαι πάρα πολύ όμορφα που αντιμετώπισα αυτή την αγκαλιά του κόσμου μας που ήρθε και γέμισε δυο ημέρες αυτό το Ασκληπιείο της ζωής μας, αυτό το εξαιρετικό μαγνητικό πεδίο, αυτή τη συνέχεια της παράδοσής μας. Αυτός ο τόπος μουσείο όπου θα έπρεπε να διαφυλάττεται από όλη την Ευρώπη. Παράλληλα αισθάνομαι και λίγος γιατί δεν ξέρω αν είμαι τόσο άξιος αυτής της αγάπης που αντιμετώπισα και της αποδοχής. Αισθάνομαι επίσης πως μέσα από αυτό το αναβάπτισμα είναι σαν να ξανά αρχίζω από την αρχή. Αισθάνομαι λίγος γιατί άλλαξε το μέτρο. Είναι τελείως διαφορετικό να διαβάζεις κάτι, να το μελετάς, να το παίζεις και να βρίσκεσαι εκεί.

Μέχρι τώρα στην Επίδαυρο πηγαίνατε ως θεατής, πόσο διαφορετικό είναι να βρίσκεστε τώρα εκεί ως πρωταγωνιστής;

Έχω πάει πάρα πολλές φορές στην Επίδαυρο, ως θεατής. Από πολύ μικρό παιδί πήγαινα. Την πρώτη φορά που με πήγε ο αναλφάβητος κωφός πατέρας μου, για να με μυήσει στην τέχνη, ήμουν στη δευτέρα γυμνασίου. Παρά ότι δεν ήξερε γιατί δεν άκουγε, ήξερε το μεγαλείου του χώρου και ήθελε εγώ να ζήσω την Επίδαυρο και να παιδευτώ. Όταν όμως πάτησα το πόδι μου στη σκηνή, ως ηθοποιός, πλέον, με έπιασε ρίγη, δέος. Η συγκίνηση μου δεν περιγράφεται. Θα ήταν ευλογία να μπορέσουν να το ζήσουν όλοι οι άνθρωποι.

Το συγκινητικό περιστατικό με την Ελεονώρα Ζουγανέλη και τον Σωτήρη Χατζάκη

Στην δεύτερη και τελευταία παράσταση στην Επίδαυρο, το παρών μεταξύ άλλων έδωσε και η κόρη του Γιάννη Ζουγανέλη, Ελεονώρα. Όταν τελείωσε η παράσταση η τραγουδίστρια πήγε πίσω στα καμαρίνια και ζήτησε μια χάρη από τον πατέρα της.

«Την τελευταία ημέρα αφού έφυγε όλος ο κόσμος και μάζευαν τα σκηνικά, κατέβηκε στη σκηνή η κόρη μου και μου είπε: «Σε παρακαλώ πάμε να δω κι εγώ τη σκηνή από μέσα». Μόλις την πήγα στη σκηνή, κοντοστάθηκε λίγο, έπιασε τη Θυμέλη και εισέπραξε όλη αυτή τη «μαγική» αύρα.

Γυρνώντας το κεφάλι μου, βλέπω τον Σωτήρη Χατζάκη – τον καλλιτεχνικό διευθυντή του ΚΘΒΕ - μαζί με τη συνεργάτιδά του να κάθονται λίγο πιο πέρα και να κοιτούν σιωπηλά το θέατρο, μου έκανε εντύπωση. Πλησίασα και τους ρώτησα τι κάνουν στο άδειο πλέον θέατρο. Τότε ο κ. Χατζάκης μου είπε: «Γιάννη μου ήρθα να χαιρετήσω το θέατρο»!

Η Ελεονώρα πώς αντέδρασε;

Η κόρη μου με κοίταξε και μου είπε: «Άραγε θα καταφέρω ποτέ να κάνω κάτι κι εγώ εδώ;» Και της απάντησα απόλυτα ειλικρινώς ότι αν συνεχίσει έτσι κι αν ό,τι κάνει το κάνει με την ίδια αγάπη και πάθος, φυσικά και θα τα καταφέρει. Εδώ θέλω να σας πως ότι η Ελεονώρα έχει σπουδάσει ηθοποιός και είναι εξαιρετική. Πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα καταφέρει να δείξει το ταλέντο της και σε αυτή την τέχνη.

Οι «Ιππής» είναι παράσταση πολύ απαιτητική και με μεγάλες δυσκολίες. Μετά το τέλος της παράστασης, τα χειροκροτήματα και τα φλας τα συναισθήματά σας ποια ήταν; Και τι κάνατε για να αποφορτιστείτε;

Εγώ θέλω δυο ώρες για να ηρεμήσω μετά την παράσταση, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για την Επίδαυρο. Γενικά με ηρεμεί να βρεθώ με τους συναδέλφους μου, τους φίλους μου, τους δικούς μου ανθρώπους να πάμε να πιούμε ένα ποτό, να τσιμπήσουμε κάτι, να μιλήσουμε… γιατί πραγματικά χρειαζόμαστε αποφόρτιση όλοι. Αν δεν αποφορτιστείς και δεν βγεις από το ρόλο πριν κοιμηθείς είναι αδύνατον να ξανά μπεις την επόμενη ημέρα.

Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 40 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ

Μετράτε 40 χρόνια στον καλλιτεχνικό χώρο, πιστεύετε πως έπρεπε να έχετε παίξει νωρίτερα στην Επίδαυρο;

Σίγουρα πιστεύω ότι θα έπρεπε να έχω παίξει νωρίτερα, αλλά θεωρώ ότι δεν έγινε λόγω τύχης, συγκυριών και καταστάσεων. Εννοώ πως δεν πιστεύω ότι υπήρχε κάποιος αποκλεισμός ή κάποια σκευωρία. Φταίει βέβαια και η παραχάραξη της εικόνας της δικιάς μου μέσα από την τηλεόραση. Ο κόσμος δεν έχει μάθει να κοιτάει τις ψυχές, την καρδιά και το πνεύμα των ανθρώπων, έχει μάθει να κοιτάει την εικόνα και αυτό είναι το χειρότερο δυστυχώς. Παλαιότερα, έκανα άλλα πράγματα, έχω κάνει και πάρα πολλά λάθη και πράγματα που τώρα βλέπω και λέω πώς έπρεπε να έχουν γίνει αλλιώς παρόλα αυτά δεν αποποιούμαι τίποτα από το παρελθόν.

Λάθη όπως;

Για παράδειγμα ξεκινάς να κάνεις κάτι στην τηλεόραση, ξεκινάς με κάποιες προδιαγραφές όμως στη συνέχεια βλέπεις πως αυτές εκπίπτουν λόγω οικονομικών και όχι μόνο, αν όμως έχεις ξεκινήσει δεν μπορείς να κάνεις πίσω, απλώς βλέπεις το λάθος και το κρατάς. Εγώ όμως τα αγαπάω τα λάθη μου. Η εξέλιξη έχει να κάνει με την αλλαγή και δεν έχω πρόβλημα να λέω την αλήθεια.

Αναφέρεστε σε κάτι συγκεκριμένο;

Δεν είχα την πολυτέλεια να επιλέγω σε ποιες εκπομπές θα πηγαίνω, να διαφυλάξω την εικόνα μου έτσι ώστε ο κόσμος να έχει την σωστή εντύπωση για μένα. Θέλω όμως εδώ να τονίσω πως δεν είμαι ματαιόδοξος απλώς αυτή είναι η αλήθεια μου. Εγώ δεν ήθελα να πουλήσω μούρη να πω για τις σπουδές μου και την παιδεία μου. Να σκεφτείτε κάποτε ένας δημοσιογράφος με ρώτησε αν έχω τελειώσει κάποιο πανεπιστήμιο κι αν είμαι μορφωμένος και τον κοίταξα και αρκέστηκα στο να κουνήσω το κεφάλι μου συγκαταβατικά.

Έτσι, για την ενημέρωση κάποιων θέλω να πω πως έχω αποφοιτήσει, με υποτροφία, από το μεγαλύτερο μουσικό πανεπιστήμιο της Ευρώπης, την Ακαδημία του Μονάχου - όπου έπειτα με έκαναν επίτημο καθηγητή - και παράλληλα παρακολουθούσα την δραματική σχολή της όπερας. Παρόλα αυτά, δεν δίνω σημασία σε όσα ακούγονται και λέγονται γιατί εγώ έστρωσα τη ζωή μου και τον κώλο μου κάτω, για να μπορώ να έχω άποψη και γνώμη και να μην εξαρτώμαι από το τι θα πει ο καθένας για μένα.

Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ KEVIN SPACEY, ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΜΑΣ ΔΩΜΑΤΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Οι κριτικές και τα σχόλια που ακούστηκαν μετά το τέλος της παράστασης ήταν εξαιρετικές τόσο για την απόδοση του έργου όσο και για τη δική σας εμφάνιση. Καθώς επίσης και η συμμετοχή του κόσμου στην παράσταση ήταν τεράστια, 20000 θεατές, γεγονός που έχει να συμβεί στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου πάνω από 15 χρόνια. Σε τι πιστεύετε ότι οφείλεται αυτό, στους πρωταγωνιστές ή στο περιεχόμενο του έργου;

Όλα παίζουν ρόλο. Παίζει ρόλο ότι εμείς είμαστε δημοφιλείς, ότι τη σκηνοθεσία την έκανε ο Σταμάτης Φασουλής, η επικοινωνία, η εποχή, όλα. Βέβαια, εγώ άκουσα καλά λόγια και για τις άλλες παραστάσεις που παίχτηκαν στην Επίδαυρο αν και δεν κατάφερα να τις δω.

Οι περισσότεροι ηθοποιοί ζουν μέσα στο υπερεκτιμημένο εγώ τους και στο μικρόκοσμό τους

Αν και ξέρετε κάτι, ανήκω στην κατηγορία των ηθοποιών που πηγαίνουν πολύ θέατρο και τιμούν τους συναδέλφους τους, γιατί οι περισσότεροι ηθοποιοί δεν πηγαίνουν στα άλλα θέατρα, είναι στο δικό τους μικρόκοσμο.

Γιατί πιστεύετε συμβαίνει αυτό;

Γιατί ζουν μέσα στο υπερεκτιμημένο εγώ τους και στο μικρόκοσμό τους. Ένα 10% παρακολουθεί και στηρίζει τους συναδέλφους και το θέατρο. Ο καθένας από εμάς πιστεύει ότι είναι ο καλύτερος και δεν θέλει να πάει και να δώσει αξία στο συνάδελφό του.

Η κριτική που με συγκίνησε και με έκανε να ανατριχιάσω

Υπήρξε κάποια κριτική που διαβάσατε και σας τάραξε;

Ναι υπάρχει αλλά με τάραξε με την καλή έννοια, με συγκλόνισε και με συγκίνησε ιδιαίτερα. Κάποιος έγραψε «Ο Καρακατσάνης απέθανε ζήτω ο Ζουγανέλης» παραλληλίζοντάς το με το ρητό που λέει «Ο Βασιλιάς απέθανε ζήτω ο Βασιλεύς», ένιωσα δέος και μεγάλη τιμή.

Υπήρξε όμως κι ένα "μελανό" σημείο στην παραμονή σας στην Επίδαυρο. Βγήκε η φήμη πως τις ημέρες που μείνατε εκεί, επιλέξατε να μείνετε στη σουίτα που δόθηκε στον Kevin Spacey, κάτι το οποίο χαρακτηρίστηκε προκλητικό για τους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε. Αληθεύει; Κι αν ναι, πώς προέκυψε αυτό;

Αληθεύει ότι έμεινα στο δωμάτιο του Kevin Spacey, αλλά είναι τρομακτικό πως μια είδηση μπορεί να παρερμηνευτεί και να δοθεί όπως ο καθένας επιθυμεί. Αρχικά, σε καμία περίπτωση δεν μιλάμε για σουίτα γιατί μεταξύ άλλων στην Επίδαυρο δεν υπάρχουν σουίτες. Το συγκεκριμένο ξενοδοχείο, του Αριστοτέλη, στην παλιά Επίδαυρο, μου το είπε μια καλή μου φίλη και συνάδελφος, όταν έψαχνα που θα μείνω. Η παραγωγή μας δίνει ένα συγκεκριμένο ποσό για τη διαμονή και το φαγητό μας στις περιοδείες και βάση αυτού κανονίζουμε τη διαμονή μας. Όταν πήγα, λοιπόν, εκεί ο ξενοδόχος μου έδωσε αυτό το δωμάτιο –το τονίζω πρόκειται για ένα απλό δωμάτιο – και στο τέλος μου αποκάλυψε πως εκεί έμεινε πέρυσι ο Kevin Spacey και πως από τότε δεν έχει μείνει κανείς άλλος. Η τιμή και η χαρά μου ήταν μεγάλη αλλά όλο αυτό προέκυψε, έγινε τυχαία κι εγώ το έμαθα εκ των υστέρων.

Να σας πω, όμως, πως τον Kevin Spacey, τον έχω γνωρίσει και από κοντά. Πριν κάποια χρόνια βρέθηκα με το Σάκη Μπουλά σε ένα γνωστό club - restaurant στην Αθήνα και ήταν κι εκείνος εκεί κι έτσι γνωριστήκαμε. Μου έκανε εντύπωση το πόσο σεμνός και σοβαρός άνθρωπος ήταν και πόσο χαμηλών τόνων. Επίσης, δεν πρόκειται να ξεχάσω ότι πέρυσι που ήρθε εκείνος να παίξει στην Επίδαυρο, έκατσε πέντε λεπτά για να προσκυνήσει το χώμα, αυτό σημαίνει ότι ξέρει που βρίσκεται και ξέρει να σέβεται.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ, Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Οι «Ιππής» του Αριστοφάνη, περιγράφουν τον αγώνα για την εξουσία μεταξύ του Παφλαγόνα και του Αλλαντοπώλη, διακωμωδώντας τον τρόπο που ασκείται η πολιτική προκειμένου να αποκτηθεί η εύνοια των πολιτών. Πιστεύετε πώς βλέποντας την παράσταση οι Έλληνες πολιτικοί θα πάρουν το μήνυμα του έργου ή θα συνεχίσουν να εθελοτυφλούν;

Ζούμε σε μια εποχή που έχουν αποκαλυφθεί όλα. Δεν παίρνει κανένα να συνεχίσει να εθελοτυφλεί. Όλα αυτά τα αναμασήματα σχετικά με το τι είναι προοδευτικό και τι δεν είναι καθώς και ο καπιταλισμός που δήθεν υπήρχε έφεραν τη Χρυσή Αυγή στη Βουλή.

Αφού το αναφέρατε ποια είναι η γνώμη σας για την ένταξη της Χρυσής Αυγής και μάλιστα με τόσους πολλούς βουλευτές;

Είμαι κατά της Χρυσής Αυγής. Εγώ μεγάλωσα μέσα στη Χούντα. Έχω ζήσει τη βία στη ζωή μου και στο πετσί μου. Όταν ήμουν σε ηλικία 16 χρονών πήγα και αγόρασα ένα βιβλίο, το άνοιξα έξω από το βιβλιοπωλείο και ξαφνικά μου την «έπεσε» η αστυνομία, μου έριξαν με τα γκλοπ στην πλάτη και στο κεφάλι και με άφησαν στο πεζοδρόμιο αιμόφυρτο. Εγώ έχω κάνει φυλακή – έκλεισα τα 17 μου χρόνια στη φυλακή – είμαι και του Πολυτεχνείου, δεν μπορώ λοιπόν να δεχτώ τη Χρυσή Αυγή ούτε ότι δεν σκοτώνουν όπως υποστηρίζουν.

Ποιοι πιστεύετε έχουν την ευθύνη για την είσοδό τους στη Βουλή; Ήταν συνειδητή επιλογή των Ελλήνων;

Ο Ελληνικός λαός εκτός από τα πολλά του ταλέντα, είναι πολλές φορές λαός αφελής, λαός του ατομισμού, λαός χαβαλές, λαός των εντυπώσεων και θεωρώ αναξιοπρεπές αυτή τη στιγμή να έχουμε 40% αποχή. Θεωρώ αλητεία να κλείνεις τα μάτια στην ιστορία. Είναι ντροπή αυτό που μας συμβαίνει. Ξέρω ότι είναι συνάνθρωποί μας αλλά θα ήθελα πολύ να έρθουμε σε μια αντιπαράθεση και να πούμε αλήθειες, γιατί εγώ σέβομαι του αγωνιστές της Λευτεριάς αλλά σέβομαι και τους αγωνιστές του παρόντος.

Στην παράσταση υποδύεστε τον φαφλατά κι απατεώνα Παφλαγόνα, πιστεύετε πώς οι Έλληνες λίγο ή πολύ έχουμε μέσα μας τον… απατεώνα;

Το καλό και το κακό παλεύει μέσα μας πάντα. Οι Έλληνες γενικά δεν είναι απατεώνες και τεμπέληδες. Εγώ σκέφτομαι την κυνικότητα, την δημαγωγία της εξουσίας, τον φαφλατισμό, την έλλειψη της έμπνευσης. Αυτά σκέφτομαι για να είμαι καλός… παίζοντας έναν κακό.

Είστε ένα βαθιά πολιτικοποιημένο άτομο και θα θέλαμε να μάθουμε τη γνώμη σας για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας αυτή την περίοδο. Υπάρχει άραγε φως;

Εγώ δεν έχω αποποιηθεί ποτέ την έννοια του πολίτη. Είμαι υποχρεωμένος να πιστεύω στο μέλλον, είναι η φύση του ανθρώπου να αισιοδοξεί. Αν βρεθούμε οι άνθρωποι μεταξύ μας, αν σταματήσουμε να μεταφέρουμε ευθύνες, αν δείξουμε την αγάπη μας στους γύρω μας και αν ασχοληθούμε με το κοινό καλό πιστεύω πως θα πάμε μπροστά.

Να είμαστε λιγότερο υπάλληλοι και περισσότερο ποιητές

Η κατάσταση πιστεύετε μπορεί να αλλάξει; Κι αν ναι, πώς;

Η πρότασή μου είναι «Να είμαστε λιγότερο υπάλληλοι και περισσότερο ποιητές», να δημιουργούμε να ποιούμε μόνο έτσι θα είμαστε σε όλα καλύτεροι. Να φύγουμε από το ζωώδες και να πάμε στον ανθρώπινο.

Δηλώσατε σε πρόσφατη συνέντευξή σας πως θεωρείτε παραχάραξη παράπλευρη και εκτός ουσίας, την ενασχόλησή σας με την πολιτική. Ένας άνθρωπος με τόσο έντονο το αίσθημα του δικαίου δεν θεωρείτε πως θα έκανε καλό σε αυτό τον τόπο;

Θεωρώ την ιδιότητα του πολίτη πολύ ισχυρότερη από την ιδιότητα του πολιτικού ο οποίος είναι υποχρεωμένος να σκύψει το κεφάλι, να υποταχθεί στο κόμμα, γιατί δεν θεωρώ τα κόμματα δημοκρατικά. Θεωρώ τα κόμματα το μεγαλύτερο ψέμα και όσοι μπαίνουν μέσα στα κόμματα είναι γιατί η ματαιοδοξία τους τούς λέει πως με τη συμμετοχή τους στο κόμμα θα γίνουν μέρος της εξουσίας.

Το να μπεις σε ένα κόμμα το θεωρώ τρομερά ύποπτο όταν είσαι καλλιτέχνης και ασχολείσαι έτσι κι αλλιώς με τα κοινά, με τον κόσμο

Όποιοι ασχοληθούν με την πολιτική είναι δεδομένο ότι θα αλλοιωθούν και θα γλυκαθούν από την εξουσία. Γίνονται φερέφωνα των αφεντικών τους. Το να μπεις σε ένα κόμμα το θεωρώ τρομερά ύποπτο όταν είσαι καλλιτέχνης και ασχολείσαι έτσι κι αλλιώς με τα κοινά, με τον κόσμο. Ποιο κόμμα υπηρετεί την πατρίδα; Τα κόμματα υπηρετούνται από την πατρίδα, χρηματοδοτούνται, ποιος είπε ότι η δημοκρατία κοστίζει; Ποιος τα λέει αυτά; Θέλεις σίγουρα κάτι να κερδίσεις και να εκμεταλλευτείς.

Πριν λίγες ημέρες ο Στάθης Ψάλτης εναντιώθηκε στους ηθοποιούς που ασχολούνται με την πολιτική και κατεβαίνουν υποψήφιοι. Υποστήριξε πώς δεν έχουν καμία δουλειά στο Κοινοβούλιο από τη στιγμή που ούτε έχουν σπουδάσει ούτε έχουν τις γνώσεις για να εκπροσωπήσουν ένα λαό. Εσάς ποια είναι η γνώμη σας πάνω σε αυτό;

Ο Στάθης είναι ένας ιδιαίτερος άνθρωπος, εγώ τον αγαπώ πάρα πολύ και εκνευρίζομαι όταν κάποιοι τον υποτιμούν. Όσο για την άποψή του, συμφωνώ εν μέρει. Δηλαδή με βρίσκει σύμφωνο όπως σας είπα το ότι δεν θέλω οι ηθοποιοί να πολιτεύονται όμως διαφωνώ κάθετα με το λόγο που υποστηρίζει ο Στάθης. Αν ήταν στο δικό μου χέρι, εγώ θα ήθελα στη Βουλή να υπάρχουν μόνο απλοί άνθρωποι. Η κοινωνιολογία, οι πολιτικές επιστήμες κλπ για μένα είναι μια μπαρούφα. Θα μπορούσαμε να έχουμε δουλειά οι καλλιτέχνες στη Βουλή αρκεί όλα να κυλούσαν ομαλά.

Το lifestyle μου μυρίζει Givenchy και τζατζίκι μαζί

«Lifestyle είναι όλη αυτή η αηδία που δεν έχει οσμές!», δηλώσατε πρόσφατα. Εσείς πιστεύετε πως όλα αυτά τα χρόνια δεν αποτελέσατε ποτέ μέρος του lifestyle;

Ήμουν εντελώς απέναντι στο lifestyle κι αυτό φαινόταν από τον τρόπο που φερόμουν, από τα ρούχα μου, από τις αντιδράσεις μου, έκανα οτιδήποτε για να πάω κόντρα σε αυτό το σύστημα. Για να καταλάβετε, μου έφερναν φίλοι μου ρούχα που φαινόταν η μάρκα και δεν τα φορούσα ποτέ. Δεν μπήκα ποτέ σ’ αυτό το τρυπάκι.

Εμένα το lifestyle μου μυρίζει Givenchy και τζατζίκι μαζί. Χάσαμε τη μορφή μας και γίναμε μορφώματα. Δεν μπορώ τα μοντέλα αγαπώ τους ανθρώπους. Το lifestyle δεν ασχολήθηκε ποτέ με το πνεύμα. Το lifestyle ισοπέδωσε τα πάντα.

Μπορούσε να είναι εξώφυλλο ενός περιοδικού ένα πορνίδιο από την κακιά πλευρά της τηλεόρασης. Και είμαι από εκείνους που δήλωσα πως έχει τη συμπάθειά μου αυτό το κοριτσάκι η Τζούλια που το πουλήσανε, το αγόρασαν το ξανά πούλησαν, το εκμεταλλεύτηκαν και στο τέλος το έκαναν πορνοστάρ. Και τώρα όλοι αυτοί κλαίνε γιατί τελικά δεν τους… βγήκε, το έχασαν το στοίχημα και κατέστρεψαν ακόμα έναν άνθρωπο.

ΕΠΟΜΕΝΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΒΗΜΑΤΑ

Μετά το τέλος της περιοδείας με τους «Ιππής» πού θα σας δούμε;

Το χειμώνα θα είμαι για τρίτη χρονιά στο θέατρο «Κιβωτός» με την παράσταση «Ο κύριος και η κυρία Νικολαΐδη». Η παράσταση πήγε πάρα πολύ καλά και θα τη συνεχίσουμε απλώς θα αλλάξει το cast. Στη θέση του Κλέων Γρηγοριάδη και της Μαρίας Λεκκάκη θα είναι ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης και η Τζόυς Ευείδη. Βέβαια, το σενάριο θα υποστεί κάποιες αλλαγές από τη Δήμητρα Παπαδοπούλου, δεδομένου ότι αλλάζουν οι πρωταγωνιστές άρα και το ύφος της παράστασης.

Ακούστηκε πώς ο Κλέων Γρηγοριάδης ήρθε σε κόντρα με συναδέλφους του και γι’ αυτό αποχώρησε. Αληθεύει;

Τα παιδιά δεν ήθελαν να συνεχίσουν, γιατί όπως είπαν κουράστηκαν. Καμία κόντρα αλλά και να υπήρχε κόντρα εγώ δεν είμαι άνθρωπος που μπορώ να τη δεχτώ και να απαντήσω.

Επίσης, να σας πως ότι έχω βγάλει ένα νέο cd με τίτλο «Με γεια το κούρεμα», το οποίο έχει μεγάλη απήχηση στους νέους καθώς επίσης και ότι το χειμώνα θα εξακολουθώ να είμαι στην «Ακτή Πειραιώς»

Τηλεόραση;

Όπως γνωρίζετε και εσείς στην τηλεόραση τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Ήταν να κάνω ένα σήριαλ το οποίο όμως ακυρώθηκε και υπάρχει μια περίπτωση, από τον Ιανουάριο, να κάνω μια σατιρική εκπομπή στον ΣΚΑΪ, χωρίς όμως τίποτα να είναι σίγουρο.

Παρόλα αυτά, μπορώ να σας πω ότι για μένα τα πράγματα στην τηλεόραση οδεύουν προς το καλύτερο. Θεωρώ πως τώρα είναι ευκαιρία για δημιουργία και ξεσκαρτάρισμα. Αυτό που γινόταν τα προηγούμενα χρόνια ήταν ανεπίτρεπτο, ούτε η Αμερική να ήμασταν δεν θα είχαμε τόσα πολλά σήριαλ.

Πολλοί συνάδελφοί σας, όμως, αντιμετωπίζουν τεράστια οικονομικά προβλήματα αφού συμμετέχουν σε τηλεοπτικές παραγωγές και δεν αμείβονται, κάποιοι αποχωρούν και κάποιοι συνεχίζουν να ελπίζουν. Εσείς τι θα κάνατε σε αντίστοιχη περίπτωση;

Φυσικά και θα αποχωρούσα. Πρέπει να σταματήσει επιτέλους η εκμετάλλευση του ηθοποιού.

Είστε ένας άνθρωπος που γεμίζει χαρά τον κόσμο και του προσφέρει απλόχερα το χαμόγελο. Εσείς στη ζωή σας χαμογελάτε εύκολα και γενικότερα τι σας κάνει να ξεχνιέστε όταν δεν είστε καλά;

Το γέλιο είναι φάρμακο, είναι εξαγνιστικό. Γελώντας μπορείς να διδαχτείς. Εγώ στη ζωή μου και γελάω και πλάκες κάνω, αν και μικρότερος ήμουν μεγαλύτερο ζιζάνιο. Όσο για το τι με χαλαρώνει και με ηρεμεί… η αγάπη! Θέλω από τους άλλους αγάπη. Είναι πολύ εγωιστικό αλλά την αποζητώ. Σπάνια ρωτάω «μ’ αγαπάς;», κι ας θέλω να το ακούω συνεχώς ενώ εγώ λέω πολύ συχνά «σ’αγαπάω».

Βέβαια, βασική προϋπόθεση είναι η αλήθεια των συναισθημάτων. Θέλω αλήθεια στη ζωή μου. Λατρεύω τη χαρά αλλά μισώ τη χαριτομενιά. Δυστυχώς, όμως, καταλαβαίνω το ψέμα αμέσως και τρελαίνομαι. Και καταλαβαίνω και τους ψεύτες της τέχνης. Επίσης, θέλω να βρίσκομαι με ανθρώπους, να μοιράζομαι πράγματα. Αν, θεωρητικά, νιώσω πως θα γίνει κάτι και ξαφνικά θα είμαι μόνος μου, πιστεύω πως θα πεθάνω.

Το «ωχ» σκοτώνει το «αχ» λυτρώνει!

Διακοπές; Θα ξεκλέψετε καθόλου χρόνου για να ξεκουραστείτε και να δείτε την οικογένειά σας;

Διακοπές θα κάνω μόνο πέντε μέρες στο εξοχικό μου στη Μύκονο, με την οικογένειά μου. Αλλά δεν παραπονιέμαι γιατί εγώ, τουλάχιστον, έχω τη δυνατότητα να κάνω αυτό που μου αρέσει επάγγελμα. Θα γυρίσω όλα τα νησιά και τις πόλεις, θα δω πολύ κόσμο, θα εισπράξω αγάπη και θα αμοιφθώ. Δεν μπορώ να έχω παράπονο.

Κλείνοντας αυτή τη συνέντευξη υπάρχει κάτι που θα θέλατε να πείτε στον κόσμο; Ίσως το μότο σας αυτή την περίοδο;

Θα ήθελα να πω σε όλους κάτι που εγώ έχω εφαρμόσει απόλυτα στη ζωή μου και μακάρι να το βάλουν καλά μέσα στο μυαλό τους. «Πρέπει επιτέλους το Ωχ! να το κάνουμε Αχ! Γιατί αλλιώς θα πεθάνουμε με ένα ωχ γιατί το «ωχ» σκοτώνει το «αχ» λυτρώνει.