Γιώργος Κωνσταντίνου: «Ποτέ δεν έκανα κάτι μόνο για να τα πάρω και να φύγω»

Κυνήγησε το όνειρό του προκειμένου να μπορέσει να το εκπληρώσει. «Υπήρξε ένα δρόμος της αφοσίωσης και του μηχανισμού. Έπρεπε να αφοσιωθείς στην τέχνη, να φυτοζωήσεις οικονομικά, να μην έχεις καμία πολυτέλεια. Δεν ξέρω πολλούς να το κάνουν αυτό. Ο άλλος δρόμος είναι ο φωτισμένος, εννοώ αυτόν με τα φώτα που λάμπουν. Έχει πολύ ωραίες βιτρίνες, αλλά και άσχημα μαύρα στενά. Άλλοτε μπαίναμε στο φως , άλλοτε στη σκιά», δήλωσε στο Λοιπόν και συνέχισε: «Υπήρξαν έργα που έκανα, έξω από τα καθιερωμένα, τα οποία αναγνώρισε ο κόσμος. Καλώς ή κακώς , είχα καθιερωθεί ως κωμικός ηθοποιός. Για μένα δεν λέει τίποτα αυτό. Ένας ηθοποιός οφείλει να κάνει τον κόσμο να κλάψει και να γελάσει». Ο ηθοποιός όμως πρωταγωνίστησε σε κάποια έργα μόνο για βιοποριστικούς λόγους: «Ποτέ δεν έκανα κάτι μόνο για να τα πάρω και να φύγω. Έδινα τη ζωή και την ψυχή μου ακόμα και στο πιο άχαρο και ευτελές κείμενο».