Λευτέρης Παπαδόπουλος: «Είχα μια περιπέτεια με την υγεία μου και νοσηλεύτηκα επί 12 μέρες στο νοσοκομείο»

Ο δημιουργός νοσηλεύτηκε για 12 ημέρες στο νοσοκομείο περνώντας ώρες αγωνίας, περισυλλογής αλλά και συνειδητοποίησης. Επειδή, όμως, για έναν καλό δημοσιογράφο, όπως ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ακόμα και η προσωπική περιπέτεια αποτελεί εμπειρία και αποτυπώνεται, ο ίδιος θέλησε μέσα από την προσωπική του στήλη «Ματιές» στην εφημερίδα «Τα Νέα» να περιγράψει – με αφορμή το πρόβλημα της υγείας του – όλα όσα έζησε 12 ημέρες μέσα στο νοσοκομείο. Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος κατάφερε με αυτό του το κείμενο να κρίνει, να κατακρίνει, να επιβραβεύσει, να επιδείξει αλλά και να υποδείξει...

Διαβάστε τα λόγια του!

«Είχα μια περιπέτεια με την υγεία μου και νοσηλεύτηκα επί 12 μέρες στον Ευαγγελισμό. Είμαι, πια, καλά. Ταλαιπωρήθηκα, φυσικά, από καθημερινές αιμοληψίες, ορούς, ξύπνημα από τα άγρια χαράματα, αλλά γνώρισα και μερικούς γιατρούς, που είναι άξιοι για να τους βγάζουμε όλοι μας το καπέλο. Όχι μόνο για την επιστημονικής τους επάρκεια. Αλλά, πρωτίστως, για το ενδιαφέρον τους για τον άρρωστο. Όποιος κι αν είναι αυτός. Γνώρισα νέους γιατρούς, με φθαρμένες, παλιές μπλούζες που ζουν με 700 ευρώ τον μήνα και είναι φορές που δεν κλείνουν μάτι, ιδίως στις εφημερίες για δύο εικοσιτετράωρα! Και γνώρισα, επίσης, γιατρούς με πολυετή πείρα, που ο μισθός τους – όλα μαζί – είναι 2.300 ευρώ. Και με αυτά τα χρήματα θα πρέπει να ζήσουν οικογένειες, να στείλουν παιδιά στο σχολείο και να κάνουν ένα μικρό δωράκι, 150 ευρώ, σε μια γνωστή, σ' έναν γάμο, σε μια βάπτιση. Αυτοί οι γιατροί μπήκαν στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και το υπηρετούν με αυταπάρνηση, από ιδεολογία. Ουδέποτε διανοήθηκαν να πάρουν φακελάκι. Και καταγγέλλουν ανοιχτά τους συναδέλφους του που εισπράττουν δυο και τρεις μισθούς παραπάνω από τον κανονικό, προκαλώντας τόρμο στους συγγενείς των ασθενών και ενίοτε ηθικά εκβιάζοντάς τους.

Τα ίδια μπορώ να πω, μιλώντας σε ένα άλλο επίπεδο βεβαίως, για τους νοσηλευτές και τις νοσηλεύτριες. Στο πόδι μέρα και νύχτα, για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον άρρωστο, ξεπερνώντας κάποιες φορές τα όρια, σε βαθμό κουραστικό. Ένα χιλιάρικο βγάζει τον μήνα το νοσηλευτικό προσωπικό. Και ζει μέσα στην ανασφάλεια. Δεν ξέρει αν, σε μια εβδομάδα ή τον Νοέμβρη, θα ξαναπάρει αυτά τα λεφτά ή θα έχει καινούργιες περικοπές...

Ενώ τέλος, ο στιχουργός, ποιητής και δημοσιογράφος επισήμανε κάτι το οποίο τον εντυπωσίασε και του τράβηξε το ενδιαφέρον: «Υπάρχουν συνάνθρωποί μας, άστεγοι και άποροι, που περιμένουν «πώς και τι» τις εφημερίες για να μπουκάρουν, με κάποιο πρόσχημα ασθένειας στο νοσοκομείο και να εξασφαλίσουν, έτσι, για κάμποσες μέρες, ένα κρεβάτι, ιατρική φροντίδα και ένα πιάτο φαί, όσο κι αν αυτά είναι δεύτερης επιλογής (και είναι). Μου έλεγε φίλος γιατρός ότι ορισμένοι από αυτούς τους ασθενείς, ύστερα από νοσηλεία κάποιων εικοσιτετραώρων, βγαίνουν από το νοσοκομείο σχεδόν ευτραφείς! Πάντως και επειδή το φαγητό στον Ευαγγελισμό περισσεύει, καλό είναι να μοιράζεται κάθε βράδυ στους εκατοντάδες παρίες, που γυροφέρνουν διαρκώς το νοσοκομείο για λίγο ψωμί, λίγο κρέας, μερικές πατάτες γιαχνί...», έγραψε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος στη στήλη του μεταφέροντας έτσι το δικό του μήνυμα.