Ελένη Κρίτα: Τα παιδικά χρόνια, η απώλεια του πατέρα της και η αυστηρότητα της μητέρας της

«Θυμάμαι έντονα τις γιορτινές μέρες όταν ζούσε ο πατέρας και ειδικά στις 21 Νοεμβρίου, που ήταν η γιορτή του και το σπίτι μας ήταν γεμάτο από το πρωί με κόσμο, που ερχόταν να του ευχηθεί. Δεν θα ξεχάσω ποτέ και τις τηγανιτές πατάτες τις μαμάς μου». Έχασε τον πατέρα της σε μια πολύ τρυφερή ηλικία. «Τον έχασα στα δέκα μου και άλλαξε όλη μου η ζωή. Στην ηλικία των δέκα ήμουν θυμωμένη μαζί του. Δεν ήθελα να συζητάω καθόλου για τον χαμό του. Ήθελα να παριστάνω ότι ζει. Δεν το έκρυβα, αλλά δεν ήθελα να το συζητάω καθόλου». Μετά από αυτή την απώλεια έγινε πιο δυνατή. «Νομίζω πω ναι... θυμάμαι έντονα ότι σκεπτόμουν ότι αν χάσω και τους υπόλοιπους πως θα επιβιώσω... και προσπαθούσα να σκεφτώ πως θα τα καταφέρω και έλεγα μέσα μου: "θα τα καταφέρω"». Η μητέρα της ήταν αρκετά αυστηρή και μετά το θάνατο του συζύγου της έγινε περισσότερο.

«Ήταν αυστηρή και έγινε ακόμα πιο αυστηρή μετά τον θάνατο του πατέρα μου, γιατί ένοιωθε ότι έχει το βάρος της ευθύνης να με μεγαλώσει». Όσο για το αν της έκανε καλά αυτή η αυστηρότητα εξομολογήθηκε στο entertv: « Κάπου ναι και κάπου όχι. Δεν μου έκανε καλό, γιατί άργησα πολύ να ξεθαρρέψω και να πιστέψω στον εαυτό μου. Ήμουν πολύ δειλό παιδί, δεν είχα μεγάλη αυτοεκτίμηση. Από την άλλη έμαθα να τα βγάζω πέρα μόνη μου, χωρίς να ζητάω τη βοήθεια της μητέρας μου». Πώς όμως ανακοίνωσε στη μητέρα της ότι θέλει να ασχοληθεί με την υποκριτική; «Δεν της το ανακοίνωσα. Πήγα κρυφά, μπήκα στο πανεπιστήμιο στην φιλοσοφική και παράλληλα ξεκίνησα μαθήματα. Το έμαθε βέβαια, αλλά της είπα ότι δεν το κάνω επαγγελματικά. Στο δεύτερο έτος της σχολής γνώρισα τον άντρα μου και παντρεύτηκα και έτσι λίγο ηρέμησα».