Γιώργος Σαμπάνης: «Ως συνθέτης θεωρώ ότι είναι απαξιωτικό να κλέψω την ιδέα κάποιου άλλου και να βάλω το όνομά μου»

«Άκουσε τι γίνεται, ξεκάθαρα όμως. Δεν καταδέχομαι να αγγίξω πνευματική ιδιοκτησία άλλου και να βάλω, όχι το όνομά μου, ούτε το… Δεν το καταδέχομαι. Εγωιστικά. Δηλαδή, ως συνθέτης θεωρώ ότι είναι απαξιωτικό να κλέψω την ιδέα κάποιου άλλου και να βάλω το όνομά μου. Κάθε φορά που έχω καταλάβει ότι κάτι δικό μου μοιάζει με κάτι άλλο, το έχω τελειώσει ή το διορθώνω. Αν δεν γίνεται αλλιώς, το τελειώνω». Δεν είναι όμως λογικό όταν ακούει ένα κομμάτι στο ραδιόφωνο να επηρεαστεί; «Μα η μουσική είναι ένας επηρεασμός. Από αυτά που έχεις ακούσει, που έχεις μάθει, που έχεις δει. Τώρα να σου πω ότι εγώ γεννάω παρθένα μουσική; Ε, δεν θα σου το πω αυτό διότι δεν με λένε Μπετόβεν ούτε Μπαχ ούτε Βαμβακάρη. Η μουσική μας υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια», δήλωσε στο περιοδικό «Glam». Τι είναι όμως για εκείνον επιτυχία σε μια εποχή που τα πάντα κινούνται γρήγορα; «Επιτυχία είναι αυτό που τραγουδιέται για καιρό. Δεν είναι αυτό που ακούστηκε κι έφυγε. Τώρα, το αν θες να μου πεις ότι υπάρχει ένα σύστημα που στηρίζει πράγματα τα οποία, ας πούμε, ίσως αν δεν εξυπηρετούσαν κάποια συμφέροντα συγκεκριμένα δεν θα ακούγονταν τόσο πολύ, ναι, συμβαίνει. αλλά επάγγελμα είναι και στο επάγγελμα γίνονται κι αυτά. επιτυχία; Ποιες είναι οι επιτυχίες τα τελευταία χρόνια; Δεν είναι το «αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα»; είναι καταπληκτικό τραγούδι. Όπου και να το πεις, θα πιάσει... Θες να πάμε λαϊκά; η “κόκκινη γραμμή” δεν είναι επιτυχία; Δεν καταλαβαίνω, είναι ευτελές τραγούδι; για γράψ’ το, αν μπορείς! σε όλους τους χώρους των τραγουδιών, από τη Νατάσα Θεοδωρίδου μέχρι τη Νατάσα Μποφίλιου και από τον Γιάννη Χαρούλη μέχρι την Πέγκυ Ζήνα, όλοι θα πουν κάποια τραγούδια που θα είναι καλά και κάποια που είναι άτυχα. Άτυχες επιλογές, κακά τραγούδια και φυσικά αυτό είναι υποκειμενικό, γιατί η μουσική είναι υποκειμενική, αυτό είναι και το τέλειο. Δεν είναι απαραίτητο αυτό που αρέσει σ’ εσένα να αρέσει και στον άλλον. Οπότε όλοι οι συνάδελφοι καλλιτέχνες έχουν τις τυχερές και τις άτυχες στιγμές τους, ακόμη κι εγώ. Το λέω και για τον εαυτό μου αυτό.