Ευθύμης Ζησάκης: Τα δύσκολα χρόνια και ο ύπνος στο παγκάκι

«Στα 19 μου αποφάσισα να πάω στην Ιταλία για να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα, να γίνω γιατρός. Οι γονείς μου ήταν αρνητικοί γιατί δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στα έξοδα και έτσι για ένα χρόνο δούλευα το πρωί ως καυστηρατζής και το βράδυ σε μπαρ για να μαζέψω χρήματα. Έδωσα εξετάσεις, πέρασα, αλλά στους έξι μήνες άρχισαν να μου τελειώνουν τα χρήματα με αποτέλεσμα να έρθω σε ρήξη και με τους γονείς μου, αλλά και με την σπιτονοικοκυρά μου που μου έκανε έξωση. Για 2-3 μέρες λοιπόν αναγκάστηκα να μένω σε παγκάκι, όπου έμεινα άυπνος, έχασα τις αισθήσεις μου και έπεσα κάτω. Δεν μετανιώνω. Ήταν ένα τρομερό μάθημα αυτό για μένα γιατί μου έδειξε ότι μπορώ να τα καταφέρω κάτω από οποιοσδήποτε συνθήκες. Πολλοί με ρωτούν τι σχέση μπορεί να έχει η υποκριτική με την ιατρική. Και όμως επειδή και τα δυο έχουν να κάνουν με τον άνθρωπο πιστεύω ότι έχουν πολλά κοινά» τόνισε στο Hello.