Βλαδίμηρος Κυριακίδης: "Ήμουν ένα ψώνιο"

Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης αποτελεί την ζωντανή απόδειξη αυτού, μιλώντας για την ζωή του, τις περιόδους που οικονομικά είχε "φαλιρίσει" αλλά και για την εποχή που όπως ο ίδιος χαρακτήρισε “ήμουν ένας υπέροχος μ..... σοφός”. “Νόμιζα ότι μπορώ να κάνω τα πάντα. Όταν έκανα την μεγάλη επιτυχία, τον Άμλετ τον Β', το 1998. Δεν καβάλησα απλά το καλάμι με αυταρέσκεια και ναρκισσισμό. Το καβάλησα μέσα μου, σάλταρε το μέσα μου. Εκεί μετράει η συνέπεια που μπορείς να κρατήσεις. Εγώ εκείνη την περίοδο κλονίστηκα μέσα μου, πίστεψα ότι είμαι παραπάνω πράγματα από όσα αξίζω. Μέχρι να φάω το επόμενο χαστούκι και να συνέλθω. Ήμουν ένα ψώνιο. Αν καθόμασταν και συζητούσαμε έκανα show off των γνώσεών μου, είχα γίνει ένας υπέροχος “μ.... σοφός”. Εκεί ξεστράτισα και μες πείραξε η επιτυχία” αναφέρει χωρίς φόβο αλλά... με πολύ πάθος ο ηθοποιός ο οποίος πλέον δηλώνει “Τώρα είμαι πάρα πολύ ευτυχισμένος από την ζωή μου. Γιατί επιτέλους έχω μεστώσει”. Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης όμως μίλησε και για την οικονομική του κατάρρευση μετά από μια επαγγελματική αποτυχία λέγοντας: “Η “Φωλιά του κούκου” την οποία έχω κάνει μαζί με την γυναίκα μου ήταν η μεγαλύτερη εισπρακτική μας αποτυχία. Δεν μας ακολούθησε το κοινό. Αυτοί που ήρθαν και μας χειροκρότησαν και μας έλεγαν “τι υπέροχη παράσταση!” δεν έπαυσαν όμως να είναι λίγοι. Τότε πούλησα δυο σπίτια. Οι άνθρωποι που είχα μαζί μου έπρεπε να πληρωθούν, δεν είναι και αυτοί υποχρεωμένοι να πεινάσουν όπως εγώ και η γυναίκα μου. Εκείνη την εποχή είχαν μείνει κάποια ξύλα και κοιμόμασταν μπροστά στο τζάκι, γιατί δεν είχαμε λεφτά να ανάψουμε καλοριφέρ, είχαμε καταστραφεί εντελώς”. Ο ίδιος όμως δεν το έβαλε ποτέ κάτω. “Κι αν έχω χάσει λεφτά στο παρελθόν, δεν με νοιάζει. Γιατί τα λεφτά δεν μου έχουν δώσει τέτοια χαρά. Δεν με νοιάζει το σπίτι που πούλησα γιατί η χαρά μου ήταν μέσα στην παράσταση, έστω και αν με έβλεπαν 20 άτομα από κάτω. Τι χαρά θα μου έδινε το σπίτι; Ότι έχω μια περιουσία; Και λοιπόν;” δηλώνει ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης ο οποίος τώρα απολαμβάνει την επιτυχία τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο.
Πηγή DownTown