Από την τελετή έναρξης του 2004 στα πανηγύρια και στους γάμους
Η εικόνα του με το νταούλι στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004 έχει μείνει χαραγμένη στην μνήμη όλων των Ελλήνων. Ο Νίκος Χατζιδαυιτίδης με το νταούλι του κατάφερε να ξεσηκώσει και να συμπαρασύρει στον ρυθμό του τους δεκάδες χιλιάδες θεατές του σταδίου.
Εννέα χρόνια μετά τη λήξη των Αγώνων, ο Νίκος Χατζιδαυιτίδης παίζει με το κρουστό μουσικό του όργανο σε μεγάλες ποντιακές μουσικές βραδιές, πανηγύρια, γάμους και χορούς.
«Όλες αυτές είναι στιγμές που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό και την ψυχή μου. Ακόμα θυμάμαι την απίστευτη ενέργεια που μου έδινε εκείνη την ώρα ο ήχος του νταουλιού, ο κόσμος που είχε κατακλύσει το στάδιο, το αυγουστιάτικο βράδυ, η καρδιά της πατρίδας μου που αισθανόμουν πως χτυπούσε δυνατά σε κάθε σημείο του ΟΑΚΑ» τόνισε στην «Espresso» ο Νίκος Χατζιδαυιτίδης, ο οποίος τώρα πια θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους συνεχιστές της γνήσιας ποντιακής μουσικής και παράδοσης και συνέχισε: «Τον ρόλο αυτό στην τελετή έναρξης τον πήρα ύστερα από οντισιόν που έγινε. Εγώ αρχικά βρέθηκα εκεί με σκοπό να παίξω με το νταούλι μου τον πυρρίχιο ποντιακό χορό στην τελετή λήξης. Όταν με είδαν οι υπεύθυνοι, μου πρότειναν να πάρω μέρος και στην οντισιόν που γινόταν για την επιλογή του συγκεκριμένου μουσικού στην έναρξη. Λίγο καιρό αργότερα με ειδοποίησαν ενημερώνοντάς με πως εγώ θα είμαι αυτός που θα διεκδικήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες από την αρχαιότητα στη σύγχρονη εποχή. Χάρηκα πάρα πολύ και ευχαριστώ εκείνους που με επέλεξαν, με αποτέλεσμα να ζήσω αυτή την απίστευτη εμπειρία στα είκοσι ένα μου μόλις χρόνια».
Αμέσως μετά τους Αγώνες του 2004 μέχρι και τηλεοπτική εκπομπή τού πρότειναν να κάνει, αλλά εκείνος αρνήθηκε οποιαδήποτε σχέση με την τηλεόραση. «Πραγματικά δεν περίμενα πως θα συνέβαινε όλο αυτό. Έδωσα, όπως όφειλα τότε, πολλές συνεντεύξεις για τις τελετές έναρξης και λήξης των Αγώνων, ενώ αργότερα μου πρότειναν να κάνω και δίκη μου εκπομπή. Βέβαια δεν με ενδιέφερε η ενασχόληση με την τηλεόραση, με αποτέλεσμα να αρνηθώ όσο πιο ευγενικά μπορούσα. Έχει μάλιστα και πλάκα όλο αυτό, γιατί ακόμα και σήμερα, αν και εννέα χρόνια μεγαλύτερος, υπάρχει κόσμος που με αναγνωρίζει και με θυμάται».
«Χωρίς το νταούλι και την ποντιακή μουσική θεωρώ πως η ζωή μου θα ήταν φτωχότερη. Δεν θα άλλαζα με τίποτα αυτό που κάνω σήμερα. Αν και έχω ασχοληθεί και με άλλα είδη μουσικής συμμετέχοντας σε λαϊκά και ροκ συγκροτήματα, τη μελωδία του τόπου μου δεν την αλλάζω με καμία άλλη. Χαίρομαι να βλέπω κόσμο να διασκεδάζει με τη μουσική μας. Πηγαίνω όπου με καλούν: σε γάμους, γλέντια, ποντιακά πανηγύρια. Με ευχαριστεί να βλέπω νεολαία που όχι μόνο που γνωρίζει τα παραδοσιακά τραγούδια, αλλά ξέρει και να τα χορεύει» καταλήγει ο καλλιτέχνης, που είναι βασικό στέλεχος της Ενωσης Ποντίων Περιστερίου και από τους ιδρυτές της Ένωσης Ποντιακής Νεολαίας Αττικής.»
