Φωτεινή Τσακίρη: «Δέχθηκα ρατσισμό στην Γερμανία»

«Δεν ήταν εύκολα. Είμαι παιδί δεύτερη γενιάς μεταναστών. Υπάρχει ένα κρίσιμο σημείο αν θέλετε αναφορικά με το αν θα αφομοιωθείς στην μάζα ή όχι. Εγώ δεν τα κατάφερα και ίσως έχει να κάνει με τον χαρακτήρα μου. Δεν αισθάνθηκα ποτέ ότι ανήκω εκεί παρόλο που ήταν το σπίτι μου . Ίσως να έφταιγε το γεγονός ότι οι γονείς μου με μεγάλωσαν με την προσδοκία ότι θα γυρίσουμε πίσω στην Ελλάδα, γιατί ερχόμασταν εδώ τα καλοκαίρια μες την καλή χαρά με όλα τα προβλήματα λυμένα. Αυτό συντέλεσε στο γεγονός ότι είχα μια εξιδανικευμένη εικόνα στο μυαλό μου για την χώρα μου» τόνισε στο ΕΓΩ. Δέχτηκε ρατσισμό στην Γερμανία; «Ναι. Ο ρατσισμός έχει πάρα πολλές εκφάνσεις. Υπάρχει κοινωνικός και ταξικός ρατσισμός. Έχει χίλια πρόσωπα. Είναι μια «Λερναία Ύδρα» που κόβεις ένα κεφάλι και φυτρώνουν δυο. Υπήρχε αυτό στην ατμόσφαιρα ότι είσαι παιδάκι ενός κατώτερου Θεού και πρέπει να πας στην άκρη γιατί είσαι ξένη. Δεν ενσωματώθηκα ποτέ». Οι Γερμανοί την έκαναν να νιώθει ξένη; «Ναι, βέβαια. Απορείτε; Και είναι πολύ άσχημο αυτό στην ψυχολογία ενός παιδιού. Όταν είσαι μετανάστης σε μια χώρα, ο πολίτης εκεί θεωρεί τον εαυτό του προνομιούχο και μπορεί να είναι και να λέει: «Είναι η πατρίδα μου. Κάνω ότι θέλω. Φύγε εσύ, εδώ δεν είναι η πατρίδα σου. Δεν είσαι νόμιμος να μιλάς!» Αυτό μπορεί να «γράψει» πολύ περίεργα στην ψυχή ενός παιδιού. Μπορεί να δημιουργήσει από έναν καλλιτέχνη μέχρι έναν δολοφόνο.»

Ποια ήταν η χειρότερη έκφανση ρατσισμού που είχε βιώσει; «Δέχθηκα ψυχολογική βία. Είναι αυτό που είπα και πριν. Δεν χρειάζεται κανείς να σε υποβιβάσει – που μου συνέβη και αυτό- ή να σε περιγελάσει. Περιθωριοποιείσαι με έναν μαγικό τρόπο. Αυτό δεν συμβαίνει και με τους ξένους εδώ στην Ελλάδα;»