Θοδωρής Αθερίδης: «Πήγα την τέταρτη μέρα στους ΑΑ γιατί ήμουν έτοιμος να ξαναπιώ»

«Πήγα την τέταρτη μέρα στους Ανώνυμους Αλκοολικούς, αφότου από μόνος μου είχα σταματήσει να πίνω. Πήγα γιατί ήμουν έτοιμος να ξαναπιώ. Είπα: “Αν δεν πάω, δεν με βλέπω να κρατάω την απόφασή μου”. Στο γραφείο που μπήκα, ήταν ένας παλιός αλκοολικός που είχε ξεπεράσει το λούκι του και μου έκανε διάφορες ερωτήσεις για να δει την έκταση του προβλήματός μου. Του είπα ότι δεν θέλω να αποδεχτώ τον συμβιβασμό και ότι είμαι έτοιμος να βάλω όρια στον εαυτό μου. Στο τέλος μου είπε ότι η ομάδα θα με περίμενε την επόμενη μέρα. Και σιγά σιγά, εάν έχεις τη θέληση να βγεις κι εάν καταλάβεις ότι σ’ έχει πνίξει το αλκοόλ μέχρι το λαιμό, μπορεί και να βγεις», τόνισε ο ηθοποιός στην εφημερίδα Real και συνέχισε αναφορικά με τις αιτίες που τον οδήγησαν στον αλκοολισμό, λέγοντας; «Έχω το γονίδιο μάλλον. Ο πατέρας μου έπινε. Αλλά αυτοί που πίνουν για τη γεύση του αλκοόλ είναι οι “κοινωνικοί πότες”: Ένα κρασάκι με το φαγητό ή ένα ουισκάκι με το βραδινό τσιγάρο στο σαλόνι ή στο μπαρ – τους αρέσει αυτή η εικόνα, είναι το αθώο τους φετίχ. Αλλά ο αλκοολικός πίνει για τη φτιάξη, για να φύγει, γι’ αυτό μπορεί κάποια στιγμή να πιει μέχρι και σκέτο οινόπνευμα, άμα δεν βρει κανονικό ποτό. Τον μπαμπά μου δεν τον είδα ποτέ να παραπατάει. Έμοιαζε να’ ναι ο κοινωνικός πότης. Ενώ εγώ είχα πολλές συνέπειες».

Αυτό που τον βοήθησε στο να συνεχίσει τη μάχη του με το ποτό ήταν τα λόγια της μητέρας του: «Θεωρώ ότι με έσωσε η επιμονή της μάνας μου, όταν ήμουν μικρός, μου μιλούσε για την πρόοδο του ανθρώπου, την εργατικότητα και την πίστη και επέμενε ότι εάν προσπαθήσεις με τον σωστό τρόπο μπορεί και να ανταμειφθείς. Η ανάμνηση των λόγων της έγινε πρόσταγμα μέσα μου για να βοηθήσει να βγω απ’ αυτή την ιστορία. Αν δεν υπήρχε μέσα μου αυτό πού θα πάταγα τα πόδια μου; Από πού αλλού θα μπορούσα να κρατηθώ; Ο Φρόιντ λέει ότι “ο ευνοούμενος της μαμάς ποτέ δεν αποτυγχάνει”»

Στην ερώτηση από τι εξαρτάται η απεξάρτηση ο Αθερίδης δηλώνει: «Aν ο αλκοολικός αναγνωρίσει ότι “έπιασε πάτο” βγαίνει ξανά στην επιφάνεια. Αν το βαρέλι του είναι απύθμενο, θα πεθάνει από το πάθος του αυτό».

Είναι σοφότερος όποιος κατορθώνει να απαλλαγεί από τα δεσμά; «Τυχερότερος - ίσως - για να μη λέμε βαριές κουβέντες... Θεωρώ ότι με έσωσε η επιμονή της μάνας μου που, όταν ήμουν μικρός, μου μιλούσε για την πρόοδο του ανθρώπου, την εργατικότητα και την πίστη και επέμενε ότι, εάν προσπαθήσεις με τον σωστό τρόπο, μπορεί και να ανταμειφθείς. Η ανάμνηση των λόγων της έγινε πρόσταγμα μέσα μου για να με βοηθήσει να βγω απ΄αυτή την ιστορία. Αν δεν υπήρχε μέσα μου αυτό, πού θα πάταγα τα πόδια μου; Από που αλλού θα μπορούσα να κρατηθώ; Κατάλαβες; Ο Φρόιντ λέει πως «ο ευνοούμενος της μαμάς ποτέ δεν αποτυγχάνει».