Μάριος Ιορδάνου: «Όταν φτάνω στο χειρότερο δυνατό σημείο κάθομαι μπροστά στο κατάλευκο πιάνο μου και συνθέτω»

«Έχω περάσει πολλές απογοητεύσεις. Δε μου αρέσει ο κόσμος στον οποίο ζούμε. Η ταινία μου ξεκινά με τον κεντρικό ήρωα που υποδύομαι, ο οποίος αναφέρει; “Δεν έχω σπίτι. Ποτέ δεν υπήρξε σπίτι για εμένα σ' αυτόν τον εχθρικό κόσμο. Μόνος... Μόνος στη μέση του χρόνου”. Αισθάνθηκα πολλές φορές μόνος στη μέση του χρόνου! Ο άνθρωπος είναι κατεξοχήν μοναχικό πλάσμα. Προσπαθεί να μοιράσει τη μοναξιά του για να βρει συντροφιά» τόνισε στο ΕΓΩ. Πώς διαχειρίζεται την μοναξιά του; «Προσπαθούσα να είμαι δημιουργικός. Αυτό που κατά καιρούς με έχει σώσει και ίσως χρωστάω και την ύπαρξη μου σε αυτό είναι η μουσική. Όταν φτάνω στο χειρότερο δυνατό σημείο κάθομαι μπροστά στο κατάλευκο πιάνο μου και συνθέτω. Κάπως έτσι προέκυψε και η σύνθεση που έγραψα και παίχθηκε στο Μέγαρο Μουσικής. Σε μία δύσκολη περίοδο της ζωής μου, μέσα σε μία νύχτα, έγραψα δέκα κομμάτια τα οποία παίχθηκαν σε παράσταση του Μεγάρου.»